pop_250823 Wrote:การเล่นอาชีพ ผมว่าเราต้องจูนความคิดแชร์กันระหว่างเพลงที่เราชอบกับเพลงที่แขกชอบ เพราะคุณเล่นเอาเงินนี่ครับแล้วเงินคุณก็มาจากร้านที่ได้มาจากแขกที่มานั่ง บางครั้งเราก็ต้องเล่นเพลงที่งี่เง่าและปัญญาอ่อนบ้างเหมือนกันนะ นักดนตรีที่อีโก้มากมักจะมองไม่เห็นสิ่งเหล่านี้ เขาจะคิดเพียงว่าแขกพวกนี้ฟังดนตรีไม่เป็น แต่หารู้ไม่ว่าที่จริงแล้วนั้นคุณนั่นแหล่ะที่อยู่ผิดที่ น้าPhakawatอาจยังไม่เจอร้านที่ถูกใจก็ได้ครับ แต่แหมถึงกระนั้นก็ไม่น่าทิ้งไปนานขนาดนั้นเลยครับ เสียดายฝีมือนะครับ เอ้า เอาใจช่วยครับ สู้ๆๆนะจ๊ะ

Therock Wrote:สวัสดีครับน้า พระ ค่ะ วัด.........................

ผมขอออกตัวนิดนึงว่า ผมเป็นนักดนตรีที่ขี้เกียจคนนึง....เพราะไม่ค่อยมีวินัยในการแกะเพลงเท่าไหร่ มีอารมณ์ก็แกะ ไม่มีก็ทำอย่างอื่น...

ล่าสุดเมื่อคืนเลยครับ....ที่ร้าน ร้านหนึ่งแถวสามย่านที่ผมเล่นประจำมีกระดาษ ข้อปฏิบัติสำหรับนักดนตรี....มาแปะที่ stand ตั้งโน๊ต
มีข้อปฏิบัติอยู่เกือบ 20 ข้อครับผมก็นั่งอ่าน...

1.นักดนตรีควรแต่งกายสุภาพ ห้าม @@($@)$@$)@$
2.ถ้ามาสายจะหักเงินคิดเป็นอัตราส่วน บลา บลา บล ....
3......
4..........



10 กว่า . นักดนตรีควรมีการอัพเดทเพลงให้ทันสมัยอยู่เสมอ..........



จนถึงข้อสุดท้ายผมอ่านไปแล้วก็ส่ายหัวไป....พลันคิดว่าพวกออฟฟิศ ที่นั่งพิมพ์กระดาษแผ่นนี้มันคงว่างกันมาก....

แล้วอาทิตย์นี้ผมดันต้องเล่นร้านนี้สามวันติดกันคือ อังคาร พุธ พฤหัส ...เวลาเดียวกันเป๊ะ เพราะไปรับแทนรุ่นพี่ด้วย ปัญหาที่เจอคือเพลงที่ซ้ำ ส่วนใหญ่ผมไม่เกรงใจเจ้าของร้านหรือผู้จัดการครับ แต่จะเกรงใจแขกประจำ คือรุ่นพี่ที่สวนกุหลาบท่านนึง....จะมานั่งดูประจำ ผมก็เลยต้องพยายามเล่นเพลงปกติ ให้ประหลาดแบบที่น้า ทีละภาพ บอก....บางเพลงมันก็ดี บางเพลงมันก็แย่ไปเลยครับ....เพลงที่ดีก็เก็บไว้เล่น จำแพทเทิร์นมันไว้ เพลงไหนไม่ดี คราวหน้าแก้ใหม่ครับ..........

ส่วนเพลงใหม่ จะให้แกะอะไร....ผมก็ไม่รู้ !!!! จะแกะดงบังชิงกิ ก็ไม่ไหวครับ......

ยังไงถ้าน้าแกะเพลงใหม่ มาโพสต์เผื่อกันบ้างนะครับ

Olivia Wrote:ของผมถ้าคืนไหนนอนไม่หลับ ก็แกะ แล้วแต่เพลงด้วย บางเพลงก็ใช้เวลานานเป็นชั่วโมง อย่างเพลง If ของ bread แต่เป็นเวอร์ชั่นที่ Maria Martins เอามาร้องนี่ก็ป็นชั่วโมงครับ แต่เพลงที่แกะมาเล่น ส่วนใหญ่เป็นเพลงเก่าครับ

.::.pOoH.::. Wrote:งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุขครับ

เล่นดนตรี กับ ทำงานดนตรี ต่างกันมากโขอยู่

ปรับตัวเองย่อมง่ายกว่าปรับคนอื่น

ผมเองก็เลิกเล่นที่ร้านแถวบ้าน ด้วยเหตุประการทั้งปวงที่คงไม่ต่างกันมากนัก แต่ผมต้องการเล่นเพื่อ "พักผ่อน" และเพื่อให้เป็นไฟในตัวตลอดเวลา พอรู้สึกไม่ใช่ก็ต้องหยุด แต่ไม่เคยคิดจะหยุดเล่นดนตรี จนกว่าจะล้มตายครับ

ถ้ามองเป็นงาน ผมคงต้องปรับทัศนคติใหม่ หรือเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ให้เราทำงานได้อย่างสบายใจที่สุด จนเรารู้สึกว่าเราอยากจะอยู่กับงานนั้นนานๆ คนที่ร่วมงานกับเรามีความสบายใจ เราก็จะสบายใจไปด้วย

แต่ที่สำคัญ เราต้องรับฟังข้อตำหนิติเตียนได้อย่างเต็มภาคภูมิครับ เพราะข้อตำหนิจะทำให้เราแข็งแกร่งและแก้ไขให้ดีขึ้น แต่คำยกยอสรรเสริญมักจะทำให้เราอยู่กับที่และลอยตัว

ด้วยความปรารถนาดีครับ