(02-01-2009, 17:55)poPPie Wrote: เคยพาลูกทัวร์ไปที่ มะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์ ซึ่งกลางคืนคณะของเราจะต้องไปดูโชว์
และรับประทานอาหารเย็น ก็ได้เห็นนักดนตรีพื้นเมืองของเค้าเล่นเพลงสากล และมีแดนซ์เซอร์
นุ่งที่เป็นเชือกฟางออกมาเต้นระบำ ดูๆไป ก็เริ่มมองและสังเกตุ ว่าเจ้ามือกีต้าร์เค้าใช้กีต้าร์ยี่ห้อ
อะไรก็ไม่รู้ ผมหาสัญชาติกีต้าร์ไม่เจอ แต่ .... เอ๊ ! เสียงออกมาดีจัง ทั้งสนุกและเร้าใจ แนวเพลงที่
เล่นจะเป็น แนวฟรามิงโก้ มือโซโล่ก็เล่นได้มันส์มาก

พอคณะของผมรับประทานอาหารกันเสร็จ ผมก็เข้าไปคุยและ ขอยืมกีต้าร์เค้ามาดูและลองเล่นกัน
นึกอุทานในใจ โอว...แม่มเอ๊ยย ทำไมพอมันมาอยู่ในมือเรานี่ เสียงมันห่วยแตกหยั่งงี้ว๊ะ ! แอคชั่น
ก็สูง สมองสั่งงานทันทีว่า โอ้โหวว...นี่ มันยังเล่นออกมาได้ยังไงถึงได้ ไพเราะขนาดนี้ ทำให้ผมคิดถึงกีตาร์
ของผมเลย สิ่งนึงที่เรารู้สึกได้ เรามีของที่ดีกว่าเค้ามากๆ แต่ ไม่จำเป็นเสมอไป ว่าสิ่งที่ดีกว่านั้น
เราไม่สามารถ นำเสนอ หรือ ขับกล่อม ออกมาได้ซัก ครึ่งนึง ของเค้าเลย พับผ่าสิ !