(01-04-2009, 13:37)โฟล์คน้อย Wrote: ถ้าเราเปรียบบทเพลงเป็นภาพวาด..
major scale และ miner scale.. ก็อาจเปรียบได้กับแม่สี..

ซึ่งไม่ว่าคุณจะระบายสี.. หรือแต่งเแต้มเติมอะไรลงไปในภาพนั้น..
ก็คงไม่พ้นสองแม่สีนี้อยู่ดี..

ส่วนโหมดก็เหมือนสีต่าง ๆที่เพิ่มเติมเข้าไปในภาพนั้น..
ภาพนั้นอาจจะงดงามมากขึ้น.. หรืออาจจะดูแปลกไปสำหรับบางคน..
นั้นก็อยู่ที่ความสามารถของผู้วาดภาพ..
ว่าเข้าใจถ่องแท้ในการใช้สีนั้น ๆมากน้อยเพียงใด..

การใช้โหมด.. ถ้าผู้ใช้เข้าใจ.. รู้จักเลือกที่จะแต่งเติมในบางส่วนของภาพ..
ภาพนั้นอาจจะดูสวยงามมากขึ้น.. แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นภาพที่ดีเสมอไป..

ภาพบางภาพ.. ไม่ได้แต่งแต้มสีสันมากมาย..
แต่ผู้ที่ได้เห็นภาพ.. สามารถซึมซับและเข้าถึงเจตนารมณ์ของผู้วาดภาพนั้น..
จะหมายความว่าภาพนั้นเป็นภาพที่ดีหรือไม่..

การใช้โหมดเป็น.. การรู้เรื่องโหมดบ้าง..
ก็เหมือนการที่เรามีเครื่องมือมากขึ้นในการรังสรรค์สิ่งต่าง ๆ..
มีสีมากมายให้เราเลือกใช้..

แต่มันจำเป็นหรือเปล่า..
ก็อยู่ที่เจ้าของภาพนั้นเขาต้องการหรือเปล่า..

มีเรื่องมากมายในโลกที่เราไม่รู้..
และบางเรื่องที่ไม่รู้.. ก็ไม่ได้หมายความว่าทำให้เราผิดแผกไป..
บางเรื่องที่รู้.. ก็อาจไม่ได้เป็นสิ่งที่จำเป็นต่อชีวิตเรานัก..

การจะรู้จักโหมดให้ดี.. ต้องมีตัวอย่างให้เห็น..
เหมือนภาพวาดแต่ละแบบ.. ก็มีชื่อเรียกที่แตกต่าง..

ถ้าคนที่ไม่เคยศึกษาเรื่องภาพวาด.. คงไม่มีใครจะนึกออก..
ว่าภาพวาดแบบนี้.. เขาเรียกว่าอะไร..
ดนตรีก็ไม่ต่าง..

ถ้าไม่มีคนอธิบาย.. คงไม่มีใครนึกออก.. ว่าโหมดมันเป็นยังไง..
เมเจอร์เสกล.. ก็เป็นโหมด.. ไมเนอร์เสกล.. ก็เป็นโหมด..
ทุกคนรู้จัก.. ทุกคนเคยชิน.. ทุกคนนึกภาพออก..
ว่าแบบนี้.. เขาเรียกเมเจอร์.. แบบนี้.. เขาเรียกไมเนอร์..

โหมดที่เหลือ.. ก็เหมือนกัน..
ถ้ามีคนอธิบาย.. ยกตัวอย่างเพลงให้ฟัง.. ชี้ให้เห็นว่าตรงไหนล่ะ.. ที่ทำให้มันเป็นโหมด..
เรื่องโหมด.. ก็ไม่ใช่เรื่องวิเศษเลิศเลออะไรต่อไป..

หลายคนมองว่าโหมด.. เป็นเรื่องที่ทำให้ดูเก่งขึ้น..
เพลงที่ใช้โหมด.. เป็นเพลงที่ไพเราะ..

ผมก็ไม่ได้บอก.. ว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่ใคร ๆบอก..

แต่ถ้าผมจะบอกว่า..

โหมด.. อยู่ในเพลงลูกทุ่งบ้านเรากันแทบทั้งนั้นเลยครับ..
คุณจะเชื่อมั๊ย..

เพลงทุกเพลง.. มันใช้โหมดกันทั้งนั้นล่ะครับ..
เพียงแต่ว่าเราอยากใช้.. อยากทำความรู้จักกับมันมั๊ย..
นั่นก็อีกเรื่องนึง..

เวลาคุณขับรถ.. คุณเคยมานั่งท่องกันมั๊ยครับ..
ว่าต้องใส่เกียร์ตอนนี้.. ผ่อนคันเร่งตอนนั้น.. ต้องเปิดไฟเลี้ยวแล้ว..
ต้องเหยียบเบรค.. ก่อนเหยียบเบรคต้องถอนคันเร่ง.. อะไรพวกนี้..

ดนตรีก็เหมือนกัน.. บางสิ่งบางอย่างเราก็ใช้โดยที่ไม่ต้องมานั่งท่องจำเสมอไป..
แต่มันก็ต้องผ่านการฝึกฝน.. ทำความเข้าใจบ้าง.. ถ้าคุณต้องการขับรถเป็น..
หลังจากนั้น.. ก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติของมันเอง..

ถ้าคุณเคยฟัง Santana.. นั่นหล่ะครับ.. Dorian Mode..
คอร์ดประเภท Am D7 วนไปวนมา.. นั่นหล่ะครับกลิ่นของ Dorian

ทีนี้.. หลายคนก็ร้อง.. อ๋อ..

ถ้ามีน้า ๆท่านใดเชี่ยวชาญเรื่องโหมด.. ลองแนะนำเพลงให้ฟังกันสิครับ..
ว่าเพลงนี้.. เป็นโหมดอะไร..

ฟังบ่อย ๆ.. ฟังจนชิน..
โหมด.. ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไปครับ..

..........................................................................................

คนไทยใช้โหมดเป็นหรือไม่.. มันไม่สำคัญเท่าคนไทยเปิดใจเป็นหรือเปล่าหรอกครับพี่ก้ามปู..

บ้านนี้เราอยู่กันด้วยจิตใจ..
ถ้าเปิดใจ.. เก่งโหมดหรือไม่.. มันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรหรอกครับ..
ถ้าลองเปิดใจ.. มันมีอะไรที่สำคัญกว่าทฤษฏีมากมายนัก..
สำหรับดนตรี.. เลิศเลอเท่าใด.. ถ้าผู้เล่นไม่เข้าใจ.. มันก็ไม่ได้ไพเราะนักหรอก..

เสน่ห์ของดนตรี.. นอกจากบทเพลงแล้ว.. ก็คือผู้เล่น.. ผู้ที่ถ่ายทอด..
มันจึงมีความแตกต่างของนักดนตรี.. และศิลปิน..

และสังคมของดนตรี.. แต่ละที่มันก็มีความแตกต่างกันไป..
และที่บ้านนี้.. เรารู้กันอยู่แล้ว.. ว่าเราเป็นกันอย่างไร..

ถ้าคนที่เข้ามาใหม่.. เปิดใจ.. เปิดตา.. เปิดหู.. คุณถึงจะเห็นและเข้าใจ..
แต่ถ้าคุณไม่ใช่.. ก็อย่าเสียเวลาที่จะมานั่งอ่านเลยครับ..
เอาเวลาไปฝึกฝนให้เป็นที่หนึ่งของโลกไปเลยดีกว่า..

อย่ามาเสียเวลาให้กับรอยยิ้ม.. และความปรารถนาดี.. ที่คนในบ้านนี้มีให้ต่อกันเลย..

แต่ผมกล้าพูดได้เลยว่า..

ไม่มีสังคมดนตรีที่ไหนในเมืองไทย.. หรือในโลกนี้.. เหมือนที่บ้านนิมิตรอีกแล้วครับ..

....................................................................................

เพลงที่มีแค่สี่คอร์ดวนไปมา.. อาจจะ้เพราะกว่าเพลงที่มีทฤษฏียุ่บยั่บไม่หมดก็ได้..