+- NimitGuitar webboard (http://www.NimitGuitar.com/mybb)
+-- Forum: Others (http://www.NimitGuitar.com/mybb/forumdisplay.php?fid=12)
+--- Forum: Travel / Telling story (http://www.NimitGuitar.com/mybb/forumdisplay.php?fid=6)
+--- Thread: เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดสเป็ค... (/showthread.php?tid=5451)
RE: เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดเสป็ค... - SARUN - 20-11-2009
"ป้า" ในเวบนี้
เทียบเท่ากับ "Lady" ในภาษาอังกฤษ
"ลุง" ในเวบนี้
เทียบเท่ากับ "Lord" ในภาษาอังกฤษ
จึงเรียนLady Sukanya เพื่อทราบและวางใจ
RE: เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดเสป็ค... - โฟล์คน้อย - 20-11-2009
เราต่างเป็นนักเดินทางผู้โดดเดี่ยว
ท่ามกลางผู้คนมากมายเป็นพันล้าน
หลายคนมีความสุขกับการมีชีวิตตามปกติ
หลายคนมีความสุขเพียงได้เปิดเปลือกตามองชีวิตในแต่ละวัน
แต่ไม่เคยได้ลืมตาเห็นความจริงใดในชีวิตเลย..
.......................
เมื่อเรายื่นหน้าเข้าไปใกล้กระจกเพื่อจะมองหาบางสิ่งบนใบหน้า
เราจะไม่พบอะไรเลย
มีแต่เพียงหมอกฝ้ามัว.. บาง ๆของลมหายใจที่กระทบบนกระจก
ยิ่งเรายื่นหน้าเข้าไปใกล้กระจกเท่าใด
หมอกฝ้านั้น ก็จะยิ่งหนาขึ้น.. มัวมากขึ้น
ต่อเมื่อเราถอยออกมา.. หมอกฝ้ามัว ๆบนกระจกนั้นก็จะค่อย ๆจางหายไป
แต่ก่อนที่มันจะจางหายไป
เราลองยื่นมือไปเขียนรอยยิ้มไว้บนกระจกนั้น
กระจกนั้นจะยิ้มให้กับเรา
และเมื่อหมอกฝ้าจางหายหมดลงไป
เราจะเห็นใบหน้าที่ยิ้มด้วยความสุขของเราอีกครั้ง
......................................
เมื่อเราวิ่งเข้าไปในวังวนของชีวิต เราจะไม่มีความสุข
ต่อเมื่อวันที่เราถอยออกมา ปล่อยให้ชีวิตดำเนินไปตามครรลองของมัน
ชีวิต.. จะิเริ่มยิ้มให้กับเรา
และก่อนที่ชีวิตจะยิ้มให้กับเรา
เราก็หัวเราะเสียงดัง ๆสักครั้ง
หายใจให้ลึก.. ให้เต็มปอด
รับรู้การมีอยู่ของชีวิต.. ลืมตามองดูชีวิต
ยื่นความรักให้กับชีวิตของเรา.. อีกครั้ง
เราก็จะมีรอยยิ้มให้กับชีวิตตลอดไป
เหมือนกับที่ชีวิตยิ้มให้กับเราเสมอ..
ตลอดมา..
...............................................
RE: เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดเสป็ค... - sukanyastory - 20-11-2009
(20-11-2009, 12:23)โฟล์คน้อย Wrote: เราต่างเป็นนักเดินทางผู้โดดเดี่ยว
ท่ามกลางผู้คนมากมายเป็นพันล้าน
หลายคนมีความสุขกับการมีชีวิตตามปกติ
หลายคนมีความสุขเพียงได้เปิดเปลือกตามองชีวิตในแต่ละวัน
แต่ไม่เคยได้ลืมตาเห็นความจริงใดในชีวิตเลย..
.......................
เมื่อเรายื่นหน้าเข้าไปใกล้กระจกเพื่อจะมองหาบางสิ่งบนใบหน้า
เราจะไม่พบอะไรเลย
มีแต่เพียงหมอกฝ้ามัว.. บาง ๆของลมหายใจที่กระทบบนกระจก
ยิ่งเรายื่นหน้าเข้าไปใกล้กระจกเท่าใด
หมอกฝ้านั้น ก็จะยิ่งหนาขึ้น.. มัวมากขึ้น
ต่อเมื่อเราถอยออกมา.. หมอกฝ้ามัว ๆบนกระจกนั้นก็จะค่อย ๆจางหายไป
แต่ก่อนที่มันจะจางหายไป
เราลองยื่นมือไปเขียนรอยยิ้มไว้บนกระจกนั้น
กระจกนั้นจะยิ้มให้กับเรา
และเมื่อหมอกฝ้าจางหายหมดลงไป
เราจะเห็นใบหน้าที่ยิ้มด้วยความสุขของเราอีกครั้ง
......................................
เมื่อเราวิ่งเข้าไปในวังวนของชีวิต เราจะไม่มีความสุข
ต่อเมื่อวันที่เราถอยออกมา ปล่อยให้ชีวิตดำเนินไปตามครรลองของมัน
ชีวิต.. จะิเริ่มยิ้มให้กับเรา
และก่อนที่ชีวิตจะยิ้มให้กับเรา
เราก็หัวเราะเสียงดัง ๆสักครั้ง
หายใจให้ลึก.. ให้เต็มปอด
รับรู้การมีอยู่ของชีวิต.. ลืมตามองดูชีวิต
ยื่นความรักให้กับชีวิตของเรา.. อีกครั้ง
เราก็จะมีรอยยิ้มให้กับชีวิตตลอดไป
เหมือนกับที่ชีวิตยิ้มให้กับเราเสมอ..
ตลอดมา..
...............................................
โอ้โห...เขียนเก่งจังค่ะ
วันนี้..ยังหาเพลงยุทธที่จะโต้กลับไม่ได้
ขอยอมแพ้
RE: เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดเสป็ค... - SARUN - 20-11-2009
(20-11-2009, 13:06)sukanyastory Wrote: โอ้โห...เขียนเก่งจังค่ะ
วันนี้..ยังหาเพลงยุทธที่จะโต้กลับไม่ได้
ขอยอมแพ้
น้าโฟล์คน้อย ถือว่าเป็น "ปราชญ์" และ
ตัวเอ้!!! ประจำเวบฯ นี้ คนหนึ่ง
ซึ่งจะปรากฏ ผลงานกวี นานๆครั้ง เมื่อยามตกทุกข์ได้ยาก
และ ยังเป็น "นักกีต้าร์สายไนล่อน" ตัวเบิ้ม!! อีกด้วย
เผลอๆ เขาอาจจะรู้จัก อ.เด่น นะ???
ลองเตรียมเพลงมาร้อง ให้น้าโฟล์คน้อย เล่นกีต้าร์ สิ!!!!
ถ้าเล่นไม่เพราะ...ให้ตื๊บๆๆๆ เลยสิเอ้า ไม่เอาเรื่องแจ้งความด้วย !!!!!!
หมดละ......ความดี!!!
นอกนั้น เห็น ...เสี้ยมมมมม ..!! ตลอด
RE: เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดเสป็ค... - sukanyastory - 20-11-2009
เราต่างเป็นนักเดินทางผู้โดดเดี่ยว...(แต่คงมีฉันคนเดียวทั้งโดดเดี่ยวและสิ้นหวัง)
ท่ามกลางผู้คนมากมายเป็นพันล้าน...
หลายคนมีความสุขกับการมีชีวิตตามปกติ...(แต่ฉันกลับมีความทุกข์ทุกวันจนกลายเป็นเรื่องปรกติ)
หลายคนมีความสุขเพียงได้เปิดเปลือกตามองชีวิตในแต่ละวัน...(แต่สำหรับฉันกว่าจะปิดเปลือกตาลงได้แต่ละวันก็ยากแล้ว)
แต่ไม่เคยได้ลืมตาเห็นความจริงใดในชีวิตเลย..(เห็นแต่ความเมินเฉยของผู้คนรอบข้าง)
.......................
เมื่อฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้กระจกเพื่อจะมองหาบางสิ่งบนใบหน้า...(เห็นแต่ริ้วรอยของความชราเป็นหลักฐาน)
(นั่นก็สิว นี่ก็ฝ้า น่ารำคาญ...ความเบิกบานของวันนั้นจึงหมดไป)
ต่อเมื่อฉันถอยออกมาจากกระจก.. (สิว ฝ้า กับ ใบหน้ารกๆ เริ่มจางหาย
ภาพที่เห็นจากกระจกไม่ใช่ใคร...แต่เป็นฉัน...คนที่หัวใจไร้ชีวา)
RE: เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดเสป็ค... - โฟล์คน้อย - 20-11-2009
(20-11-2009, 13:59)SARUN Wrote:(20-11-2009, 13:06)sukanyastory Wrote: โอ้โห...เขียนเก่งจังค่ะ
วันนี้..ยังหาเพลงยุทธที่จะโต้กลับไม่ได้
ขอยอมแพ้
น้าโฟล์คน้อย ถือว่าเป็น "ปราชญ์" และ
ตัวเอ้!!! ประจำเวบฯ นี้ คนหนึ่ง
ซึ่งจะปรากฏ ผลงานกวี นานๆครั้ง เมื่อยามตกทุกข์ได้ยาก
และ ยังเป็น "นักกีต้าร์สายไนล่อน" ตัวเบิ้ม!! อีกด้วย
เผลอๆ เขาอาจจะรู้จัก อ.เด่น นะ???
ลองเตรียมเพลงมาร้อง ให้น้าโฟล์คน้อย เล่นกีต้าร์ สิ!!!!
ถ้าเล่นไม่เพราะ...ให้ตื๊บๆๆๆ เลยสิเอ้า ไม่เอาเรื่องแจ้งความด้วย !!!!!!
หมดละ......ความดี!!!
นอกนั้น เห็น ...เสี้ยมมมมม ..!! ตลอด
เอาอีกละ.. โยนเสียมให้เพื่อนขุดหลุมให้ตัวเองเสียอย่างนั้น..!
น้าซ่าส์..(SARUN) เป็นคนจิตใจดี พูดและกล่าวถึงเพื่อนในเรื่องที่ดีเสมอครับ
ส่วนเรื่องที่ไม่ดีจะแอบไปนินทาข้างหลัง..
และก็เป็นคนที่มีความรู้มากกว่าผมเสียอีก
งานเขียนดี ๆ.. เรื่องราวต่าง ๆที่เกี่ยวข้องกับดนตรี
น้าซ่าส์.. มีมาให้เพื่อน ๆได้อ่าน ได้ศึกษา ได้เพลิดเพลินอยู่เป็นประจำครับ
ลองค้นหาดูได้
แต่คนที่เป็นปราชญ์ตัวจริงในบ้านของเรา งานเขียนน่าอ่าน มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก
ต้องยกให้น้าบูส์ (boobyblue) ครับ..
ผมชื่นชมงานเขียนของน้าบูส์มาก.. แต่ช่วงหลังน้าบูส์..มักไม่ค่อยชอบตัวเองเสียอย่างนั้น.. อิอิ
เลยไม่ค่อยมีงานเขียนให้ผมได้อ่าน..
อ้อ.. อีกคนก็ น้าหนึ่ง Hattaya นั่นล่ะครับ..
คนนี้ทั้งงานเขียน และฝีมือทางด้านดนตรี เกินกว่าคำนิยามไปแล้วครับ..
งานเขียนมีแง่คิด ดนตรีมีเรื่องเล่าในทุกท่วงทำนองอยู่ตลอด
ส่วนที่บอกว่าผมเป็น.."นักกีต้าร์สายไนล่อน" ตัวเบิ้ม!! นั้น..
ก็เพราะพวกน้า ๆเขาชอบอำให้ผมดูดีเท่านั้นล่ะครับ
ประสบการณ์การเล่นกีต้าร์ ก็มีเท่ากับชื่อของตัวนั่นล่ะครับ
ชื่อ.. ยังใช้ว่าโฟล์คน้อย..
แล้วจะเอาอะไรไปเล่นให้คนที่ร้องเพลงได้จับใจเป็นธรรมชาติอย่าง ป้าสุ.. ล่ะครับ..
ธ่อ.. น้าซ่าส์.. นี่ต้องจับเสี้ยมเสียหน่อยแล้ว
ชอบหาเรื่องให้ผมขึ้นไปหน้าแตก เล่นกีต้าร์ล่มไม่เป็นท่าบนเวทีอยู่เรื่อย..
เฮ้อ..!!
...........................................
RE: เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดเสป็ค... - boobyblue - 20-11-2009
(20-11-2009, 15:54)โฟล์คน้อย Wrote: แต่คนที่เป็นปราชญ์ตัวจริงในบ้านของเรา งานเขียนน่าอ่าน มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก
ต้องยกให้..........
เฮ้อ..!!
กระอักกระอ่วน!!!
โดนน้าโฟล์คน้อยลอบวางยาพิษ.....
ผะอืดผะอม...
คล้ายเมายิ่งกว่าเมา...
กลั้นสำรอกแทบสำลัก...
จวนเจียนแล้ว.......
มารยาทหรือมารยาสาไถใดๆไม่สนแล้ว....
ข้าพเจ้าขออนุญาต...
อาเจียน!!!!
ข้าพเจ้าไม่มีหน้าออกต้อนรับผู้คนอีกแล้ว...
เพราะท่าน...เพราะท่าน...เพราะท่าน....
ท่านโฟล์คน้อย............
(ช่วงสายๆของวันนี้ผมยังเก็บข้อเขียนของน้าโฟล์คน้อยเกี่ยวแก่เรื่องเวลาไปขบคิดอยู่เลย แล้วไพล่พานคิด...ทำไมน้าโฟล์คน้อยไม่ลงมือกับงานเขียนจริงๆจังๆเสียที ผมอยากอ่าน.)
อ้อ! ลืมปฏิเสธ...
ข้อความที่น้าโฟล์คน้อยเขียนถึงผมนั่นไม่เป็นความจริง
ผู้รู้ย่อมถ่อมตน(ไม่ได้หมายถึงผม)
ผู้ใดรู้ผู้ใดถ่อม?
พิจารณาย่อมไม่ยาก.........
RE: เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดเสป็ค... - Tai Labour - 21-11-2009
หุ่นยนต์,ปรัชญา, หัดเสี้ยมโดยน้าซ่าส์ มาแกะสิวน้าโฟล์คฯหน้ากระจก ทำให้น้าบูฯไม่สบาย!!!???
ผมควรต้องไปทำสิ่งที่อยากและไม่ควรทำแล้วละครับ
RE: เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดเสป็ค... - boobyblue - 21-11-2009
น้าต่ายก็อีกคน...
ผมว่าน้าน่าเขียนหนังสือว่ะ!!!
วิธีลีลาภาษาเขียนของน้ามันสะท้อนกระบวนความคิดที่วิปริตผิดแผกจากใครหลายใคร
จนบางครั้งผมอ่านคำตอบของน้าในบางกระทู้มันทะลุมิติความคิดผมทีเดียว
สรุป...มันน่าสนใจจนต้องเอ่ยปาก....
เขียนหนังสือเถอะ
เขียนในแบบของน้าเรื่องอะไรก็ได้
ก็มันเรื่องของน้านี่หว่า!!!
RE: เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดเสป็ค... - Tai Labour - 24-11-2009
(21-11-2009, 16:07)boobyblue Wrote: น้าต่ายก็อีกคน...
ผมว่าน้าน่าเขียนหนังสือว่ะ!!!
วิธีลีลาภาษาเขียนของน้ามันสะท้อนกระบวนความคิดที่วิปริตผิดแผกจากใครหลายใคร
จนบางครั้งผมอ่านคำตอบของน้าในบางกระทู้มันทะลุมิติความคิดผมทีเดียว
สรุป...มันน่าสนใจจนต้องเอ่ยปาก....
เขียนหนังสือเถอะ
เขียนในแบบของน้าเรื่องอะไรก็ได้
ก็มันเรื่องของน้านี่หว่า!!!
รู้แล้วจะเขียนแนวไหน!
รอเฮียกังฟูปรู๊ฟเสร็จแล้ว จะส่งให้น้าบูิอ่่านคนแรก ก่อนวางแผน