(09-01-2010, 22:20)โฟล์คน้อย Wrote: ดนตรีก็คือดนตรี ศิลปะก็คือศิลปะ..
เหมือนกับที่คนซึ่งชื่นชอบดนตรี Jazz บอกว่า Jazz ก็คือ Jazz
หรือเหมือนกับคนที่เคยศึกษาเกี่ยวกับเต๋า ก็จะบอกว่า เต๋า ก็คือ เต๋า
ไม่มีทางเป็นอย่างอื่น ไม่มีทางอธิบายได้..
จนกว่าจะได้รับรู้ สัมผัสด้วยตนเอง


ดนตรีและศิลปะสามารถเป็นได้ทุกสิ่งทุกอย่างตามแต่ใจของคนนั้น
เป็นอย่างหนึ่งของผู้สร้าง.. และเป็นอีกอย่างของผู้เสพก็ได้


ผมไม่ได้ตั้งใจจะใช้ถ้อยคำให้มากความ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ
แต่ด้วยความรู้สึกมันเป็นอย่างนั้น ซึ่งอาจจะเหมือนหรือแตกต่าง
จะนับประสาอะไรในเมื่อคนบนโลกตั้งห้าหรือหกพันล้านคน..
ยังไม่มีใครเหมือนกันทุกสิ่งทุกอย่างเลยสักคนเดียว


.................................


ดนตรีในความรู้สึกของผมทุกวันนี้.. คือ การแสวงหาตัวตน จิตวิญญาณธรรมชาติ
คือ การทำความรู้จักกับตัวตนของตนเอง


ดนตรีคือการแสวงหาจิตวิญญาณบริสุทธิ์..


ไม่ว่าเพลงนั้นจะมีเนื้อหา.. เสียงร้อง หรือมีเพียงดนตรีบรรเลง
ทุกสิ่งมีเรื่องราวที่สอดแทรกให้เรียนรู้ความเป็นจริงของชีวิต ของธรรมชาติ


...................................


เพลงบางเพลงที่เราชื่นชอบ ฝังใจ
ก็เหมือนเช่นเดียวกับความทรงจำที่หอมหวานบางส่วนในชีวิต.. ที่เราไม่เคยคิดอยากจะลืมมัน


เพลงบางเพลง หรือบางแนวดนตรี แม้ฟังกี่ครั้งเราก็ไม่อาจทำใจให้ชื่นชอบได้เลยสักครั้ง
มันก็คงไม่ต่างไปจากเรื่องราวบางเรื่อง.. หรือคนบางคน หรือบางสิ่งบางอย่าง
ที่เราไม่เคยต้องชะตา ไม่เคยอยากเสวนา หรือเลี่ยงไปเสียดีกว่า..
ทั้งที่เราก็ไม่มีเหตุผลใดเลยให้ต้องรู้สึกเช่นนั้น..


หรือกับบางเพลงที่เราฝึกเล่นเท่าไรก็ไม่เคยเล่นได้..
ก็เหมือนกับเรื่องบางเรื่องที่เราอาจไม่เคยทำได้สำเร็จ
แต่ในเพลงที่เราสามารถฝึกเล่นมันจนได้..
มันก็เหมือนกับความรู้สึกเมื่อได้รับความสำเร็จกับบางสิ่งในชีวิต


หลายครั้งที่เราจะมีเพลงที่เล่นซ้ำไปซ้ำมา.. เมื่อทุกครั้งที่เราหยิบเครื่องดนตรีขึ้นมาเล่น
คงคล้ายกับสิ่งประจำวันในชีวิตที่ไม่เคยเปลี่ยนตั้งแต่เราลืมตา..
เพียงแต่มันอาจสลับช่วงเวลาไปไหนตอนไหนเท่านั้น


.........................................................


บางเพลงรู้สึกขาดห้วง หนัก เบา..
บางจังหวะเงียบ เหมือนหล่นหาย
บางจังหวะเสียงดัง.. เร่าร้อน สนุกสนาน
บางท่วงทำนองก็แทรกลึกลงไปในหัวใจ จนบางครั้งเราก็ไม่อยากฟัง
แต่ทำไม่เราไม่เคยปิด หรือหยุดมัน.. เพื่อไม่ฟังเสียงนั้นไปได้เสียที


ช่วงจังหวะของชีวิตก็เหมือนกัน.. ที่มีขึ้น มีลง ว่างเปล่า
สุขสมหวัง ผิดหวัง.. ท้อใจ เหนื่อยหน่าย
ต่อสู้ หกล้ม และลุกขึ้นยืนกลับมาใหม่..


บางเพลงมีหลายอัตราจังหวะ
บางเพลงอาจไม่เป็นจังหวะ..
บางเพลงอาจมีจังหวะที่มั่นคง
หรือบางเพลงอาจไม่มีจังหวะใดเลย..


เพลงในธรรมชาติ.. เสียงคลื่น เสียงฟ้าร้อง เสียงฝนตก
สามารถเปลี่ยนไปช้าเร็วได้.. ไม่เห็นต้องให้สิ่งใดกำหนด
แต่มันก็มีความไพเราะเสมอในตัวของมันเอง


เหมือนลมหายใจในชีวิตของคนเรา..
ที่เรามีช่วงจังหวะในการหายใจ
เราไม่เคยหายใจสั้น.. ยาว เท่ากันทีเดียวเลยสักครั้ง..
แต่ขอเพียงเรามีลมหายใจ เราก็ยังมีชีวิต..


จริงหรือ..


...........................


ไม่มีใครหายใจเหมือนกันเลยสักคนเดียว..
และไม่มีเพลงใดเหมือนกันเลยสักเพลงเดียว..


แต่ทุกเพลงเมื่อเริ่มบรรเลง.. เริ่มร้อง เริ่มต้น.. ก็ต้องจบเมื่อถึงท่อนสุดท้ายของเพลง
ถึงแม้ไม่จบด้วยตัวของเพลง ก็ต้องหยุดลงไม่ว่าด้วยหนทางใดก็ทางหนึ่ง
อาจค่อย ๆเบาลง.. หรือกดปุ่มปิดมันไป..


มันไม่แตกต่างกันเลย
จังหวะของเพลง.. กับจังหวะของชีวิต


ทุกเพลงมีเรื่องราว มีท่วงทำนองเป็นตัวบอกเล่า มีเมโลดี้เหมือนดังตัวละคร..
เราคือเพลง.. เพลงคือเรา


ทุกครั้งที่เพลงเิริ่มขับกล่อมบรรเลง..
เราหรือเพลงกันแน่ที่กำลังเดินทาง..



โฟล์คน้อย..



.....................................

(06-01-2010, 16:29)kobper Wrote: ดนตรีที่ดี สามารถยกระดับวุฒิภาวะทางอารมณ์ สมาธิ สติปัญญาของผู้ฟังได้ครับ

(13-01-2010, 23:13)ยอดเยี่ยม69 Wrote:

(06-01-2010, 16:29)kobper Wrote: ดนตรีที่ดี สามารถยกระดับวุฒิภาวะทางอารมณ์ สมาธิ สติปัญญาของผู้ฟังได้ครับ

ยังไม่มีผู้ฟังสามารถตัดสินหรือแยกแยะดนตรีออกมาว่า ดี หรือ ไม่ดี
แต่ดนตรีจะถูกตัดสินจากผู้ฟังว่า ชอบ หรือ ไม่ชอบ