I will...in Finland - Printable Version +- NimitGuitar webboard (http://www.NimitGuitar.com/mybb) +-- Forum: Others (http://www.NimitGuitar.com/mybb/forumdisplay.php?fid=12) +--- Forum: Travel / Telling story (http://www.NimitGuitar.com/mybb/forumdisplay.php?fid=6) +--- Thread: I will...in Finland (/showthread.php?tid=5585) |
I will...in Finland - sukanyastory - 06-12-2009 [attachment=14970] 6 โมงเช้าของวันจันทร์...ฉันงัวเงียตื่นขึ้นเพราะเสียงนาฬิกาปลุก ดังสนั่นหวั่นไหว ไปทั่วห้อง เฮ้อ..ต้องตื่นอีกแล้วสินะ...ยังนอนได้ไม่เท่าไหร่เลย... ฉันหดตัวเข้าไปซุกในผ้าห่มนวมผืนโต ยังนิ่งเฉยกับเสียงนาฬิกาที่ส่งเสียงเตือนซ้ำว่า...ตื่นได้แล้ว!!! ไม่อยากลุกจากที่นอนเลย...ทำไมมันหนาวอย่างนี้นะ...หนาวจนไม่อยากก้าวขาออกจากผ้าห่ม... มองออกไปนอกหน้าต่าง หิมะขาวโพลนเต็มไปหมด ไม่มีวี่แววของแสงอาทิตย์ตอนย่ำรุ่งเลย คิดอยู่ในใจ รอให้ตะวันขึ้นแล้วค่อยลุกจากที่นอนดีกว่า.... จริงๆ แล้วเป็นข้ออ้างของคนอู้...เพราะไม่เห็นดวงอาทิตย์ขึ้นมาตั้งนานแล้ว.... จะมีก็แต่แสงสว่างรำไรที่บอกเวลาไม่ได้ว่ากี่โมง ฉันมาทำอะไรอยู่ที่นี่นะ นึกโมโหตัวเองในใจ....Helsinki เมืองที่มีแต่ความมืดและความหนาวอันแสนโหดร้าย! เป็นความโชคร้ายที่ฉันดันได้มาเรียนในช่วงเวลาที่ไม่อำนวย... เป็นช่วงฤดูหนาว ที่หนาวซะ สะใจ แถมด้วยบรรยากาศที่อึมครึมตลอดทั้งวัน.... ไม่มีแสงแดดให้เห็นเลยแม้แต่นิดเดียว จำได้ว่าตอนที่อยู่เมืองไทย เป็นคนที่ไม่ชอบแดดเลย เพราะมันร้อนจนไม่อยากเดินไปไหน แต่ตอนนี้ถ้าเลือกได้...ฉันขอกลับไปใช้ชีวิตแบบร้อนๆ จะดีกว่า... ร้อนๆ หมายถึงอากาศนะคะ...ไม่ใช่คน.. เนื้อตัวฉันเต็มไปด้วยตุ่มเล็กๆ ที่เกิดจากอากาศที่หนาวเย็นจนเกินไป ผิวหนังปรับสภาพไม่ทันโดยเฉพาะบริเวณลำตัว ฉันเกาตุ่มเล็กๆ พวกนั้นจนเลือดซิบๆ...ยิ่งเกาก็ยิ่งคัน โอ๊ย! คัน คัน คัน ฉันเข้าใจแล้วล่ะ ว่าทำไมหมาขึ้เรื้อน มันถึงตัวแดงเถือกไปทั้งตัวอย่างนั้น... อารมณ์คงประมาณเดียวกันกับฉันตอนนี้ . 7 โมงเช้า เถลไถลอยู่บนที่นอน ตั้งชั่วโมงเต็มๆ....ฉันทำไปได้ยังไงเนี่ย รีบกระโดดผึง ลุกอย่างที่นอน...ไม่มีเวลามาอารัมภบทอะไรได้อีก ตารางเรียนชั่วโมงแรกของวันนี้ 9 โมงเช้า.... แต่นั่นไม่สำคํญเท่ารถเมล์เที่ยวจะต้องไปให้ทันคือ เที่ยว 7.45 น. หลายคนคงคิดว่า...เวลาเหลือๆ ตั้ง 45 นาที แต่จริงๆ แล้วมีเวลาอาบน้ำ แต่งตัว ทานอาหารเช้าแค่ 25 นาที เพราะต้องเผื่อเวลาเดินเท้า จากอพาตเมนท์ไปที่จุดจอดรถประจำทางอีก ประมาณ 20 นาที... ถ้าไปไม่ทัน นั่นหมายความว่า ต้องรอรถเที่ยวต่อไป อีกครึ่งชั่วโมง... ยืนรอรถครึ่งชั่วโมงกลางหิมะอันหนาวเหน็บ...แค่คิด ฉันก็ถอดใจแล้ว..อยากย้อนเวลาได้จัง จะไม่โอเอ้ตั้งแต่เมื่อ หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว!! . . 7.05 น. ยังรอคิวอยู่หน้าห้องน้ำ เพราะรูมเมทสาวชาวฝรั่งเศสยังเอ้อระเหยอยู่ในห้องน้ำ วันนี้เจ้าหล่อนไม่รีบเพราะมีเรียนช่วงบ่าย... ฉันร้องถามออกไป เธอบอกว่า มาได้ครึ่งทางแล้ว...โอย! ปาดเหงื่อ เห็นท่าวันนี้จะได้อดอาหารเช้า ทำโทษตัวเองโดยปริยาย.... 7.30 น. พร้อมออกสตาร์ท เหลือเวลาแค่ 15 นาที...น่าจะยังพอลุ้น ถ้าใส่เกียร์หมาแบบ Non Stop! คว้า walkman คู่ใจออกเดินทาง แค่ก้าวแรกที่ก้าวพ้นออกมาจากประตูอพาตเมนท์ แทบอยากจะถอยหลังกลับ... ลมพัดเอาความเย็นมากระทบใบหน้า มันหนาวเหน็บไปจนถึงขั้วหัวใจ ฉันกระชับเสื้อ Overcoat ให้แน่นยิ่งขึ้น...มองดูตัวเองเหมือนข้าวต้มมัดแช่แข็ง ยังไงยังงั้น สาวเท้าเร็วๆ เพื่อจะได้ไปถึงที่หมายอย่างที่ตั้งใจ เสียงเพลงโปรดจาก Walk Man ดังก้องอยู่ในหู... http://www.nimitguitar.com/mybb/showthread.php?tid=5581 Who knows how long I've loved you You know I love you still Will I wait a lonely lifetime If you want me to, I will. For if I ever saw you I didn't catch your name But it never really mattered I will always feel the same. Love you forever and forever Love you with all my heart Love you whenever we're together Love you when we're apart. And when at last I find you Your song will fill the air Sing it loud so I can hear you Make it easy to be near you For the things you do endear you to me Oh, you know, I will I will. ไม่มีเวลาสุนทรีย์กับสิ่งรอบข้าง..แม้แต่เพลงโปรดของตัวเอง ตอนนี้ฉันเริ่มวิ่งแล้ว...แต่มันช่างลำบากยากเย็นซะเหลือเกิน เพราะตอนนี้หิมะทั้งหนา ทั้งลื่น... ฉันวิ่งไปด้วยความหวังว่า ขอให้รถเมล์เที่ยวที่รอคอยมาช้ากว่าที่ควรจะเป็น... เหงื่อเม็ดโป้งๆ เริ่มซึมตามหน้าผาก...ไม่น่าเชื่อ หนาวขนาดนี้ยังเหงื่อซึมได้... . . . ในที่สุด...ฉันก็มาถึงป้ายรอรถประจำทาง .....หัวใจแทบสลาย...มองเห็นท้ายรถเมล์คันนั้นส่งยิ้มทักทาย เหมือนจะบอกว่า... ...เสียใจด้วยนะ มาช้าไปนิสนึง ! . . . . I will...เสียงเพลงโปรดยังคงบรรเลงต่อไป เหมือนเป็นเพื่อนคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ ฉันพูดกับตัวเอง...เป็นบทเรียนครั้งต่อไป ว่า...I will not be late anymore!! RE: I will...in Finland - karn - 06-12-2009 อยากไปจิบวอดก้าที่นั่นจัง.... RE: I will...in Finland - Mooja - 08-12-2009 พี่สุกัญญาคะ เหมียวอ่านเรื่องราวนี้ เหมือนอ่านนิยายเล่มหนึ่ง สนุกและเพลินดีจัง ชอบเรื่องราวกับคำที่พี่ใช้ เห็นภาพเลยค่ะ เห็นภาพสาวสวยผิดหวังเพราะมาไม่ทันรถ แล้วก็ทำให้รู้ว่า ไม่มีที่ไหนในโลกน่าอยู่เท่าบ้านเราแล้วใช่มั้ยคะ RE: I will...in Finland - sukanyastory - 08-12-2009 (08-12-2009, 04:00)Mooja Wrote: พี่สุกัญญาคะ ใช่ค่ะ ไม่มีที่ไหนน่าอยู่เท่าบ้านเราจริงๆ ค่ะ . . . ขอบคุณค่ะที่ชอบ ตอนแรกยังกล้าๆ กลัวๆ ว่าจะเอาเรื่องนี้มา Post ดีไหม เพราะไม่ค่อยเกี่ยวกับกีตาร์ ซักเท่าไหร่ กลัวจะน้าๆ ป้าๆ บ้านนี้จะสงสัยว่า...ยัยป้าคนนี้เขียนอะไรเนี่ย แต่ก็ลอง Post ดูเล่นๆ ค่ะ จริงๆ พี่เป็นคนชอบเขียน ชอบเล่าเรื่อง ค่ะ ชอบพอๆ กับ ร้องเพลงเลย ถ้าชอบวันหลังจะเอามา Post อีกนะคะ (06-12-2009, 23:07)karn Wrote: อยากไปจิบวอดก้าที่นั่นจัง.... อูย....เปรี้ยวปาก RE: I will...in Finland - napman - 08-12-2009 Dear Sukanya, I read your story with smile on my face, I knew exactly what you talked about the schooling schedule and all of those stuffs. I just don't know how to use words to express what I feel like you do. Keep it going young lady, it's very enjoyable to say the least. And thanks for sharing your stories with us, I'm sure a lot of us will follow your stories. I know "I will", please say "Hi" to Den for me, I'm very busy having good times right now; traveling and trying to settle at our new vacation home with all those appliances and furniture and who knows what!!!! RE: I will...in Finland - Maew - 09-12-2009 เขียนต่อสิครับ... ตามหัวข้อนี้ก็มักจะไม่ค่อยเกี่ยวกับกีต้าร์อยู่แล้ว RE: I will...in Finland - sukanyastory - 11-12-2009 (09-12-2009, 17:39)Maew Wrote: เขียนต่อสิครับ... ค่ะ...ตามมาอีกเรื่องแล้วค่ะ |