ไ ด้ เ ว ล า.......อ อ ก..บิ น

[MUI]

    เปล่า..เปล่าครับ ไม่ได้บินไปกาต้าร์ อิตาลี่ สิงคโปร์..ไหน หรอกครับ

คือว่า....ทนไม่ได้จริง ๆ กับการนั่งนิ่ง ๆ ...เลยขออนุญาตเปิดกระทู้ (หลังจากตั้งครั้งสุดท้ายเมื่อ 2 ปีก่อน)
----------------------------------------------------------------
เมื่อคืนประมาณทุ่มกว่า ๆ ผมและเพื่อน 2 คน (เคยปรากฏตัวเมื่อมีตติ้งนายพักผ่อน) ยืนโบกแท็กซี่แถวแคราย....แท็กซี่จอด."พี่ ๆ ไปถนนข้าวสารครับ"....คนขับนิ่งอยู่พัก "เอ้อ..ต้องไปส่งรถอ่ะครับ"....คันที่ 1 ผ่านไป คันที่สองก็ผ่านไป คันที่สามก็ผ่านไป คือ เราได้คำตอบแบบเดียวกันหมด..โชเฟ่อร์คงจะอ่านฟังข่าวแล้วขยาด เพราะข้าวสารช่วงนี้ดังมาก โดยเฉพาะอาทิตย์แล้ว

มาได้แท็กซี่คันที่สี่ ถึงยอมไป...ได้เจอแท็กซี่คนแรกที่พูดว่า.."คนเรียนน้อยเลือกรัฐบาล คนมีการศึกษาเลือกฝ่ายค้าน"..เอาละเข้าเรื่องดีกว่าครับ...พวกเราลงที่ถนนข้าวสาร..งงนิด ๆ แล้วเดินดุ่ม ๆ แบบกะเหรี่ยงในต่างแดนไม่มีผิด...เดินตั้งแต่ท้ายถนน จนจะไปโผล่อีกถนน วนอยู่สองรอบ.."เฮ้ย ผมว่าถามเขาดีกว่า..".."มีแต่ฝรั่ง แล้วจะไปถามใครล่ะ".....ถกเถียงกัน 2-3 ประโยค...

พลันเหลือบไปเจอ..เอ...หน้าคุ้น ๆ หว่า ผมดำ ๆ ม้วน ๆ คางดำ ริมฝีปากก็ดำ ที่เด่นสุดคือ ผอม..ผมได้ยินเสียงทักจากอีกฟากถนน..."น้า หมุ่ย ใช่มั้ย...?".........ผมโผเข้าไปจากอีกฟากถนน เพื่อจับมือทักทายและไหว้ตามประเพณีไทย..."น้าบูมาทำอะไรที่นี่ครับ..ผมกำลังเดินตามหาร้านน้องเขาเล่นอยู่ที่นี่"..น้าบูหลังจากฟังข้อมูลเบื้องต้นแล้วตอบ.."ผมพาไปเอง แต่ไม่เคยไปร้านนั้นนะ"

เรามายืนอยู่หน้าถ้ำ (The Cave) ต้องเดินเข้าในหลืบถึงเจอถ้ำจริง..ข้างในนึกว่าเป็นถ้ำ กลายเป็นผาไว้ให้ปีนเล่น...มองไปที่สเตจตามเสียงเพลงไพเราะ...อ้าวนั่นเอง..น้องป๊อบ สองแสนกว่า...กำลังเปล่งเสียงร้องอย่างดุเดือด มือก็ขยุกขยิกกับเครื่องดนตรียี่ห้อ nng มองเห็นชัดเจน..ได้ยินเสียงทักทายจากบนเวที..ทักกันไป ทักกันมา ร้องเพลงบ้าง ยิ้มบ้าง ชวนแจมแต่ได้รับการปฏิเสธ...จนสามทุ่มกว่า เราถึงได้คุยกัน..."พี่ พี่ เดี๋ยวผมมีเล่นอีกที่ แต่จะพาไปร้านอาจารย์ผม..บรรยากาศต่างจากร้านนี้ที่มีแอร์เย็น"

ผม+น้าบู+เพื่อนสองคน เดินตามน้องป๊อบสองแสนกว่า..ดุ่ม ๆ ไปโผล่หน้าโรงแรมเวียงใต้...ความรู้สึกแรกคือ เสียงเพลงจากอคูสติคกีต้าร์ ผ่านแอมป์เล็ก ๆ ..พวกเรามองไปรอบ ๆ มีโต๊ะนั่ง 7-8 โต๊ะ ฝรั่งทั้งนั้น..คนที่นั่งอยู่แล้วมองมาคงนึกว่าเราเป็นพวกเกาหลีหรือญี่ปุ่นมั้ง ส่งยิ้มให้กัน น้องป๊อบพาไปรู้จักเจ้าของร้าน+นักดนตรี(คนเดียวกัน)..แล้วเราก็นั่ง..ฟัง ฟัง ฟัง...ผมพึมพำกับน้าบูและเพื่อนว่า.."โอ้.ใช่เลย..ถนนข้าวสารต้องอย่างงี้...ฝรั่ง+คนต่างชาตินั่งริมถนน..มีดนตรีเบา ๆ บรรเลง ร้อง ออกแนวโฟล์คแท้..มีน้ำปั่น(เหล้าเขย่า)..หรือซอท์ฟดริ้งค์..เพลินดีจริง...ผู้ฟังหลายโต๊ะร่วมพึมพำเพลงไปกับนักดนตรีด้วย..มีบางช่วงลุกขึ้นไปแจม..สนุกมากครับ คืนนี้...โต๊ะ 1 โต๊ะ 2 โต๊ะ3...ทำไปทำมากลายเป็นโต๊ะเดียวกัน.....เสียดายน้าบู กับน้องป๊อบขอตัวก่อน...พวกเราสนุกต่อ นักดนตรีเปลี่ยนก็มาคุยกับเราอย่างเป็นกันเอง หันไปคุยกับแขก ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง...เลยขอถามน้า ๆ ที่ผ่านร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำมา

"เหมือนเมืองนอกมั้ยครับ ?"..........................(ปล.ขออภัยไม่มีภาพยืนยัน แต่ต้องไปเก็บภาพมาฝากน้า ๆ ป้า ๆ อีกบ่อย ๆ แน่ครับ)..ขอบคุณครับ

[.::.pOoH.::.]

ถนนข้าวสารยุคนี้..ต้องมี

VERY VERY STRONG COCKTAILS...NO ID CARD IS WELCOME แล้วก็นั่งเก้าอี้กลม ไม่มีโต๊ะ เน้นเมา อัดๆกันมันส์ดี

ตามด้วยฝรั่งถือขวดช้างใหญ่เดินไปมา

แผงลอยที่พร้อมจะรวบเก็บ โดยไม่สนใจลูกค้า เพราะเทศกิจสำคัญกว่า

นอกนั้นเหมือนเดิม....แต่ก็ชอบไปบ้าง ตามอารมณ์ครับ ผมชอบไปซดเบียร์ที่ Buddy Bar เคยเจอน้าบู้บี้เหมือนกัน ตอนเดินโชว์หุ่นก่อนจะเลี้ยวหลบไปซดเบียร์ ^^//

[karn]

"เหมือนเมืองนอกมั้ยครับ ?"

เหมือนเลยคราบบบบ ฝรั่งที่เมืองนอกก็ถามว่า "เฮ้!ยูมาทำมาย..อิจ๋านว่า บ้านยูน่ะดีที่ซู้ดแล้ววว"

[povation]

เล่าเรื่องได้สนุกมากครับน้าหมุ่ย ผมชอบฟังแต่ไม่ค่อยกล้าเข้าไปกลัวใจแตก!

[pop_250823]

ขอบคุณน้า mui และเพื่อนกับการมาเยือนผมติดเล่นอีกที่ เลยต้องเอาไปฝากไว้ที่ร้านรุ่นพี่ เกรงว่าจะดูแลเพื่อนๆได้ไม่ดี คราวหน้าผมจะอยู่เป็นเพื่อนจนกระทั่งส่งขึ้นรถเลยครับ อิอิ
ส่วนตัวผมว่าข้าวสาร มันมีเสห่น์อยู่ที่ว่า มันมีทุกอย่างตั้งแต่คนรวย คนจน คนบ้า คนดี คนเก่ง คนเหมือนเก่ง หญิงแท้ หญิงเทียม ชายแท้ ชายเทียม ขอทาน นักเลง ขี้เมา ผู้ดีและคนทุกเชื้อชาติทุกภาษา
มีคนโชว์ความสามารถตัวเองตามถนนมากมาย ตั้งแต่ทาตัวเป็นมนุษย์ทองคำ เดาะบอล เป่าขรุ่ย สีไวโอริน เล่นกีต้าร์ ตีกลองเป็นกลุ่มๆ รำไทย ลิเก ละครใบ้ 9ล9 ผมชอบคนเหล่านี้มากเลยและชื่นชมมาก คือเราไม่รู้ว่าวันนี้เราเดินไปจะเจออะไรโชว์อยู่บนถนนเส้นนี้ และที่สำคัญที่สุดคือสาวสวยมากมายครับ อิอิ(อันนี้ชอบที่สุด)

[boobyblue]

มายืนยันว่าที่น้าmuiเล่าเป็นความจริงครับ
ส่วนถามว่าเหมือนเมืองนอกมั้ย?
ผมอยู่ทุกวันจนไม่รู้สึก
แต่ที่รู้สึกสำหรับความรู้สึกของผมคือ.....
มันเป็นถนนเส้นหนึ่งที่ถูกบุกรุกล่วงล้ำและถูกข่มขืนจนแหลกเหลวแล้ว
เป็นถนนโลกีย์
เป็นที่อโคจร...........
แต่ผมก็เป็นส่วนหนึ่งที่ร่วมกระทำชำเราด้วย!!