ถาม ครับ takamine กับ the eagles

[LittleNomad]

อ่านที่น้า pood ชี้แจง...
ทำให้นึกถึงเรื่อง Jeans วัฒนธรรมอาภรณ์ผ้าใบจากอเมริกา...
Levi vs. Wrangler
จิ๊กโก๋ไทย คลั่ง Levi
จิ๊กโก๋แยงกี้ กลับคลั่ง Wrangler
และคำว่า Blue Jeans ก็ไม่ใช่หมายถึง Levi...

[TOTO]

ขอบคุณน้าอ้วนมากครับที่ให้ความกระจ่างเรื่องการทำนิตยสาร
โดยเฉพาะเรื่องค่าสายส่ง เอเย่นต์ นึกไม่ถึงว่าจะมากขนาดนี้
ผมเคยแต่ส่งต้นฉบับให้นิตยสาร (เขียนเรื่องกีฬา) แต่ไม่เคยลงมือทำเอง
จึงไม่ทราบเรื่องความยากลำบากของคนทำ
เรื่องโฆษณาในนิตยสารนี่ สงสัยไม่มีใครสู้ค่ายอมรินทร์ได้
แค่หลักๆ 2 เล่ม บ้านและสวน กับ แพรว นี่บานตะไทเลย
เอาแค่ซีเมนต์ไทยก็ไม่รู้กี่ตัวแล้วต่อเล่ม เครื่องสำอางค์ผู้หญิงอีก

เอาเป็นว่าเก็บเกี่ยวความรู้ในบ้านนี้ต่อไป ผสมกับเว็บต่างประเทศ
แล้วก็ซื้ออคูสติกกีตาร์ ของเมืองนอกเดือนละเล่ม
ซึ่งผมทำแบบนี้อยู่ครับ

ส่วนอนาคตข้างหน้า ถ้ามีอคูสติกหัวไทย ผมจะอุดหนุนแน่นอนครับ
ว่าแต่วันที่ไปรับfishman ที่บ้านน้า pood พร้อมกับเอาแอมป์สตรีทไปลอง
แอบได้ยินน้าอ้วนเล่นเพลงของ LS และ Blackbird ถูกใจมากครับ
ผมจะลองไปหัดเล่นดูบ้างครับ ติดขัดตรงไหนอาจจะขอคำชี้แนะจากน้าอ้วนบ้างนะครับ

---

เรื่องอื่นๆให้ผมเขียนบทความก็ยังพอทำใด้และเคยเขียนบทความวิชาการมา
หลายเรื่องครับแต่ถ้าเป็นเรื่องกีต้าร์โปร่งถ้าให้เขียนเป็น hard copy ต้องขอผ่าน
แน่นอนทั้งฯที่ผมคิดว่าผมมีหนังสือเกี่ยวกับกีต้าร์ที่ใช้อ้างอิงใด้เยอะมากที่บ้าน

ทำไมต้องขอผ่าน ?

เรื่องตำนานของกีต้าร์นี่เป็นเรื่องของจินตนาการเสียเป็นส่วนใหญ่ไม่ใด้เกี่ยวกับ
ข้อเท็จจริงเลยซักนิด การเอาเรื่องจริงมาพูดอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพครับ
ถ้าผมเขียนตอบกระทู้นี่ไม่เป็นไรเพราะมีคนอ่านอยู่ไม่กี่คนและเดี๋ยวเดียวกระทู้ก็ตกไปแล้ว

มาลองกันซักสองสามเรื่องก็ใด้ครับ

1. Yamaha L-5, L-6, L-8 ไม่ใด้ผลิตในญี่ปุ่น

ในหนังสือ Official History of Yamaha Guitars ที่ Yamaha เขียนเองบอกว่า
รุ่นเหล่านี้ผลิตในไต้หวันตั้งแต่ปี 1975 แต่มาประกอบและ set up นิดหน่อยที่ญี่ปุ่นและติดป้ายว่า "Made in Japan" เฉยเลย

ข้อมูลแบบนี้คนอ่านไม่ชอบแน่นอนเพราะมันบ่อนทำลายจินตนาการของสาวก
ยามาฮ่าแต่ถึงยังไงยามาฮ่าก็ยังซื่อสัตย์กว่า Martin และ Fender เพราะเลิกใช้
มุขนี้มาตังแต่ยุค '80s ขณะที่สองเจ้านั่นใช้มาถึงยุค '90s

2. Fender ยุคหัวโตเป็น Fender ที่ห่วยที่สุด

เรื่องนี้เรื่องจริงจากปากของคนที่ผลิตครับแต่ไม่เล่าดีกว่า

3. ไม่มีใครรู้จักกีต้าร์ Lowden นอกจากคนในบ้านนี้

ผมเคยไป Northern Ireland สองสามหน คนแถวนั้นเขายังไม่รู้จักเลยครับ

ขอบคุณน้ากฤษณ์ที่ชี้แจงแถลงไข
จะตามอ่านเรื่องราวต่างๆต่อไปนะครับ

[LittleNomad]

ขอบคุณน้าอ้วนมากครับที่ให้ความกระจ่างเรื่องการทำนิตยสาร
โดยเฉพาะเรื่องค่าสายส่ง เอเย่นต์ นึกไม่ถึงว่าจะมากขนาดนี้
ผมเคยแต่ส่งต้นฉบับให้นิตยสาร (เขียนเรื่องกีฬา) แต่ไม่เคยลงมือทำเอง
จึงไม่ทราบเรื่องความยากลำบากของคนทำ
เรื่องโฆษณาในนิตยสารนี่ สงสัยไม่มีใครสู้ค่ายอมรินทร์ได้
แค่หลักๆ 2 เล่ม บ้านและสวน กับ แพรว นี่บานตะไทเลย
เอาแค่ซีเมนต์ไทยก็ไม่รู้กี่ตัวแล้วต่อเล่ม เครื่องสำอางค์ผู้หญิงอีก

เอาเป็นว่าเก็บเกี่ยวความรู้ในบ้านนี้ต่อไป ผสมกับเว็บต่างประเทศ
แล้วก็ซื้ออคูสติกกีตาร์ ของเมืองนอกเดือนละเล่ม
ซึ่งผมทำแบบนี้อยู่ครับ

ส่วนอนาคตข้างหน้า ถ้ามีอคูสติกหัวไทย ผมจะอุดหนุนแน่นอนครับ
ว่าแต่วันที่ไปรับfishman ที่บ้านน้า pood พร้อมกับเอาแอมป์สตรีทไปลอง
แอบได้ยินน้าอ้วนเล่นเพลงของ LS และ Blackbird ถูกใจมากครับ
ผมจะลองไปหัดเล่นดูบ้างครับ ติดขัดตรงไหนอาจจะขอคำชี้แนะจากน้าอ้วนบ้างนะครับ

---

...เรื่องทำหนังสือ ทำนิตยสาร ในบ้านเรา
จะว่าไปก็เหมือนทำรายการโทรทัศน์...หรือแม้แต่การทำเพลงขาย!
พูดแล้วมันอัดอั้นมาก ๆ ครับ...

ทำหนังสือทำนิตยสาร - สายส่ง ฟาดไป 37.5 - 40%...
แต่...นักเขียน หากเป็น pocket book ได้ค่าลิขสิทธิ์ 10% x ราคาปก x ยอดพิมพ์
ถ้าเป็นนิตยสาร... นักเขียนทั่ว ๆ ไป ได้อย่างเก่งก็เรื่องละประมาณ 4,000 - 7,000 บาท (ราคานี้ หมายถึงต้องเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียง) และปกติ ส่งเรื่องไป กว่าจะได้ค่าเรื่องก็โน่น อีกร่วมสองเดือน!...

ทำรายการโทรทัศน์
โปรดิวเซอร์...คนเขียนบท...ช่างภาพ...ช่างตัดต่อ...ฯลฯ ส่วนใหญ่กินเงินเดือน งานหนักเป็นควาย!
แต่... ตัวคนที่โผล่หน้ามาดำเนินรายการ เดินไปเดินมาอยู่ในจอ... แน่นอน พวกนี้มักเป็นดารา... และหลายคน มีหัวไวัสำหรับประดับให้บ่าดูไม่โล่งเกินไป เท่านั้น - - กลับได้ "ค่าตัว" ตอนละเป็นหมื่น... แถมมีเอกสิทธิ์มากมายกว่าคนทำรายการตัวจริง...
รายการฯ ส่วนใหญ่ก็ออกอากาศอาทิตย์ละหน เดือนละประมาณ 4 อาทิตย์... คิดดูว่ามันฟาดไปเท่าไหร่!!!...

ครับ...
ผมเลยเบื่อ ๆ เอาแค่รับจ้างถ่ายรูปให้พวกฝรั่ง
และหันมาเล่นกีต้าร์ดีกว่า...

[kakki]

ครับ น้า pood สุดยอด