วันพ่อ..พาแม่ไปเที่ยวที่เขื่อนแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี

[sukanyastory]

สวัสดีค่ะ

วันพ่อปีนี้ได้มีโอกาสพาแม่...ที่เป็นยิ่งกว่าแม่และพ่อรวมกัน...ไปเที่ยวที่เขื่อนแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรีค่ะ

โปรแกรมนี้ถูกวางไว้ล่วงหน้าจากท่านแม่ตั้งแต่รู้ว่าฉันจะได้หยุดยาวตั้ง 9 วัน


จริงๆ แล้ว ไม่มีโปรแกรมท่องเที่ยวอะไรเป็นพิเศษ ...
นอกจากเหตุผลที่ว่า จะได้ไปเยี่ยมลูกชายคนโปรดของท่านที่นั่น



พี่ชายของฉันทำงานเกี่ยวกับการสร้างเขื่อน บำรุงรักษาเขื่อน หรือ ไม่ก็ปรับปรุงเขื่อนทั่วราชอาณาจักร...
นั่นจึงเป็นที่มาของโปรแกรมการท่องเที่ยวของเราในช่วงหยุดยาวคราวนี้
ที่ได้พาเรามาที่เขื่อนแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี...


จะว่าไปแล้ว...ฉันคิดว่า แม่น่าจะได้ไปเที่ยวเกือบทุกเขื่อนในประเทศไทยแล้ว
แต่แม่ก็ยังชื่นชอบที่จะไปเที่ยวตามเขื่อนต่างๆ
นั่นยังคงเป็นปริศนาที่ต้องหาคำตอบกันต่อไป...

..........................................................................................................

ฉันอาสาเป็นสารถีขับรถเหมือนเช่นทุกครั้งของการเดินทาง...ไม่ว่าจะไปไหน...
เป็นความชอบส่วนตัวที่ได้ขับรถระยะทางไกลๆ พร้อมกับฟังเพลงโปรดไปตลอดเส้นทาง
และ แอบชื่นชมทัศนียภาพรอบข้าง...แค่นี้ก็รู้สึกว่าได้พักผ่อนแล้วค่ะ
.
.
.
เราเดินทางมาถึงที่พักเที่ยงพอดี รีสอร์ทที่มาพัก ค่อนข้างใหม่ สะอาดสะอ้าน เรียบร้อย
มีสวนหย่อมกระทัดรัดพร้อมที่นั่งชมทิวทัศน์รอบๆ อ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่
มองออกไปเห็นเกาะ แก่งต่างๆ สลับกับภูเขาเขียวขจี...ดูเหมือนภาพวาดยังไงยังงั้น


ที่พักของเราหันหน้าไปทางอ่างเก็บน้ำ
จึงทำให้มองเห็นลำน้ำเขื่อนทอดยาวอยู่ตรงหน้าโดยไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง...
แค่เดินไม่กี่ก้าว ก็เอาเท้าแช่น้ำได้แล้ว

   



อาหารมื้อแรกที่มาถึง...หนีไม้พ้นเมนูปลา อันเป็นที่ขึ้นชื่อในลำน้ำเขื่อน...
เจ้าของร้านแนะนำปลาฉลาด...ฉันแอบคิดในใจ...ถ้าทานไปแล้ว จะฉลาดขึ้นไหมเนี่ย
เราก็เลยได้ลิ้มลอง ลาบปลาฉลาด ต้มยำปลาฉลาด และ ทอดมันปลาฉลาด...สมใจ
กลับบ้านคราวนี้ว่าจะลองไปทดสอบไอคิวดูซักที เพื่ออะไรๆ มันจะดีขึ้น...หุหุ


อากาศวันนี้ช่างเป็นใจ ลมเย็นสบายริมเขื่อน ฉันเอาเสื่อผืนใหญ่มาปู นั่งเล่น นอนเล่น...
อืม สบายดีจัง สดชื่นอย่างบอกไม่ถูก คุ้มค่ากับการเดินทางมาซะไกล...




ฉันว่า...เสน่ห์อย่างหนึ่งที่แม่แอบติดใจ คือ การได้นั่งมองดูพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าริมสันเขื่อน
โดยมีฉากหลังเป็นลำน้ำกับภูเขาทอดยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา ...
เป็นภาพที่สร้างความสุนทรีย์ให้กับชีวิตไม่น้อย
.


   


   


   
.
อาหารเย็นมื้อนี้...เราเปลี่ยนเมนูเป็นสารพัดกุ้ง ผัดผักรวมกุ้ง
แกงส้มชะอมกุ้งสด ทอดมันกุ้ง ไข่เจียวกุ้ง
และแอบมียำปลาดุกฟูมาแจม...รสชาติจี๊ดจ๊าด สะใจ....
ทั้งเครื่องยำ เครื่องแกง และ น้ำจิ้ม...
ส่วนใหญ่จะเน้นไปทางรสเปรี้ยว ที่ทำให้ทานไป หยีตาไป เสียวฟันไป...


หลังอิ่มเอมกับอาหารมื้อใหญ่และอิ่มใจกับธรรมชาติรอบๆ ที่พัก...
ท่านแม่ก็ถึงเวลาเข้าบรรทมตามตารางเวลา
ไม่ว่าจะเปลี่ยนที่นอนเป็นที่ไหน แต่ท่านแม่ก็เข้านอนเวลาเดิมนั่นคือ...สองทุ่มค่ะ...


สองคนพี่น้อง...จึงได้มีโอกาสนั่งคุยกันสัพเพเหระ
อัพเดทเรื่องราวชีวิตที่ผ่านมา ตามประสาคนที่ไม่ค่อยมีเวลาได้เจอกัน...
ดูเหมือนเรื่องราวต่างๆ มันเยอะซะจนไม่มีทางหมดไปได้ง่ายๆ
จนเวลาล่วงเลยไปถึงเที่ยงคืน....



บรรยากาศช่างเงียบสงัด มีแต่เสียงลมกับนกกลางคืนร้องออกหากิน....
ฉันเริ่มรู้สึกวังเวงอย่างบอกไม่ถูก...


ขณะที่เรานั่งคุยกัน...อยู่ดีๆ ไฟฟ้าก็ดับพรึบ! พร้อมกันทั้ง รีสอร์ท...
ฉันรีบจับแขนพี่ชายไว้ เราสองคนมองหน้ากันในความมืด อืม...เอาไงต่อดี


ขอสารภาพตามตรง...ฉันกับพี่ชายเป็นคนกลัวผีชนิดหาตัวจับยาก...
จำได้ว่าตอนเด็กๆ จะเข้าห้องน้ำตอนกลางคืนทีต้องมีคนนั่งเฝ้า...
และส่งเสียงเรียกเป็นระยะๆ เพราะกลัวคนเฝ้าแอบหนีเข้าไปนอน


เวลาผ่านไปเนิ่นนาน....เรื่องบางเรื่องก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลง...เช่นเดียวกับเรื่องนี้....


เราหยุดสนทนากันโดยอัตโนมัติ....และยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ
ดูเหมือนทั้งสองคนกำลังดูเชิงกันอยู่ว่า...
ดีกรีความหวั่นของใครจะมากกว่ากัน....


สักพักหนึ่ง...ฉันเห็นพี่ชายเพ่งมองไปยังด้านหลังของฉัน...
มองเข้าไปในความมืดสงัด...ทำหน้าตระหนก
พี่ชายรีบพูดเบาๆ...ว่าเห็นเหมือนที่เค้าเห็นไหม...


ฉันรีบมองตาม ตอนนี้ขนลุกซู่แล้วค่ะ....
ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ใส่ชุดนอนยาว สีขาวครึ่งน่อง เดินอ้อมจากมุมตึกด้านหนึ่ง ไปยังอีกด้านหนึ่ง
ซึ่งห่างจากเราประมาณ 10 เมตร เห็นจะได้....


แต่ฉันมั่นใจว่าเป็นคนแน่ๆ ...คิดว่าน่าจะเป็นเจ้าของรีสอร์ท ที่มาดูว่าสาเหตุที่ทำให้ไฟดับ...


ใจหนึ่งก็คิดว่า จะแกล้งพี่ชายดีไหม...แล้วบอกเค้าว่าไม่เห็นอะไร
แต่ใจหนึ่งก็นึกสงสาร กลัวแกจะจับไข้หัวโกร๋น เพราะคิดว่า...โดนเข้าให้แล้ว...
และที่สำคัญ...ไม่อยากเล่นอะไรแผลงๆ...กลัวเจอของจริง


ฉันเลยบอกเค้าไปว่า...เห็นอย่างที่เค้าเห็นนั่นแหละ...
พี่ชายถามกลับมา ให้ฉันอธิบายในสิ่งที่เห็น เพื่อให้แน่ใจ...
ฉันแอบหัวเราะอยู่ในใจ...ท่าทางจะกลัวจริง...


สักพัก...ไฟฟ้าก็กลับมาสว่างไสวอีกครั้ง...
แต่บรรยากาศในการสนทนา กร่อยไปตั้งแต่ไฟดับแล้วค่ะ
เราก็เลยวงแตก...ถึงเวลาแยกย้ายกันเข้านอน
พี่ชายแอบเปรยเบาๆ ...สงสัยคืนนี้จะได้เปิดไฟนอน พร้อมทั้งเปิด ทีวี เป็นเพื่อน...แน่ๆ เลย
..................................................................................................

เช้าตรู่ของวันต่อมา....เสียงคลื่นกระทบกับชายฝั่ง ดังเหมือนอยู่ริมทะเล
อากาศข้างนอกหนาวได้ใจเลยค่ะ...
ลมทั้งเย็นทั้งหนาว จนต้องเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวขึ้นมาใส่ก่อนเดินมารับลมนอกห้องพัก
ฉันตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตีสี่เหมือนเช่นทุกวัน...ได้นอนแบบครึ่งหลับครึ่งตื่นแค่ 3 ชั่วโมง
ท่าทางวันนี้จะหมดสภาพ...เพราะนอนไม่พอ


เราชวนกันออกมาหาอาหารเช้าเหมือนที่คนพื้นที่เค้าทานกัน
เป็นร้านต้มเลือดหมู กับปาท่องโก๋ กาแฟ โอวัลติน
เห็นพ่อแม่ พาลูกๆ มานั่งทานอาหารที่ร้านทั้งที่เวลาเกือบแปดโมงเช้า
เป็นชีวิตที่เรียบง่าย ไม่รีบร้อน...ดูสงบสุข ไม่วุ่นวายดีจัง


   


นี่ถ้าเป็นในกรุงเทพ เด็กๆ คงต้องทานข้าวกันในรถ
ผจญกับรถติดและเสียงสบถของคนขับตอนที่โดนรถคันอื่นปาดหน้า...


ถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่า...ชีวิตแบบไหนดีกว่ากัน
ชีวิตของแต่ละคนก็มีวิถีที่แตกต่างกัน...แล้วแต่ใครใคร่จะให้มันเป็นไป



การได้กลับมาสัมผัสชีวิตต่างจังหวัดบ้าง...ก็เป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต
ได้เห็นวิถีที่แตกต่างจากที่เคยเป็น...
ได้เห็นความเรียบง่าย ความสงบสุข โดยที่ไม่ต้อง ดิ้นรน ไขว่คว้าและแข่งขัน
เหมือนได้เห็นว่า โลกนี้ยังมีความรื่นรมย์อีกหลายอย่างรอให้ได้ลิ้มลอง...
ไม่ใช่แค่...

ตื่นเช้า อาบน้ำ ทานอาหารเช้า ไปทำงาน
ทานอาหารกลางวัน ทำงาน กลับบ้าน ทานอาหารเย็น
อาบน้ำ ดูทีวี แล้วก็นอน...

เหมือนเช่นทุกวัน


วันพ่อปีนี้...ได้พาแม่ไปเที่ยวสมใจ และได้ความสุขใจกลับบ้านมาไม่น้อยเลยค่ะ

[napman]

Dear Sukanya,

Thanks for sharing your journal, I always love to read this type of thing.
BTW, when I was in my teen my dad also was out on the field in Tak and involved with the engineers who took part in building the big Dam called "Yan Hee", I'm not sure what they called it now. I still recalled the moments of time when we were down in that dam while they were building it. Your story brought back some fond memories of me and my dad. I thank you.

Please share some more of your stories, I love your writing style, and please say "Hi' to Den and your daughters for me

I'm still running around and having fun traveling and such. Not much time to get on the WEB to mingle much with you guys.

[Tai Labour]

ขอบคุณครับ...ดู-อ่านแล้ว คิดถึงคราวที่แล้วมากๆ
ดื่มด่ำกันตั้งแต่บ่ายยันเช้า เหงาแต่ไม่หงอย หาของอร่อยๆ กินทั้งวัน

จะไปอีกเร็วๆ นี้ละครับ...คราวที่แล้วบรรยากาศดีมากๆ ครึ้มฟ้าครึ้มฝน ถ่ายรูปไว้เพียบ
กลับมาบ้าน ปรากฏว่า "การ์ดเสีย"...แทบอยากร้องไห้(ถ้ามีอก หรือ ไหล่ ให้ซบ)

[Nicky]

เป็นอีกที่ ที่หนูรักมากค่ะ ตอนเรียนมหาวิทยาลัยไปบ่อยมาก ชอบตอนช่วงหน้าหนาวอากาศดีมาก วิวสวย อยากไปอีกค่ะ

[sukanyastory]

เป็นอีกที่ ที่หนูรักมากค่ะ ตอนเรียนมหาวิทยาลัยไปบ่อยมาก ชอบตอนช่วงหน้าหนาวอากาศดีมาก วิวสวย อยากไปอีกค่ะ

พี่ก็ชอบค่ะ...คราวหน้าไปด้วยกันไหมคะ

[Nicky]

ไปค่ะ

---

รีบตอบรับเลยค่ะ (ใจง่ายจริงๆเลยเรา)