เยี่ยมบ้านพี่ napman (Krispy Kreme Doughnuts at Atlanta/เส้นทางสู่ Hollywood)

[napman]

Dear Karn,

I woke up this morning and looked through my window where we sat and played guitar together. Just wanted to share my window's view with you. It's totally different because the snow level came down to 2,000 ft and I can see the traces of it on the mountain. Wish you were here my friend

[karn]

ช่วงนี้บรรยากาศดีมากๆเลยครับ เห็นนกสองตัวบินจับพุ่มไม้คิดว่าคงจะไม่หนาวมาก เห็นแล้วนึกถึงวันที่นั่งเล่นกีต้าร์อยูที่นั่นเลยครับ

ไม่น่าเชื่อครับ ผมดูภาพไปก็ฮัมเพลง...morning has broken like the first morning....แล้วพี่ nap ก็ร้องเพลงนี้ขึ้นมา

[napman]

[quote='karn' pid='163886' dateline='1330514676']
คงจะไม่หนาวมาก

It was 37 F that morning

ไม่น่าเชื่อครับ ผมดูภาพไปก็ฮัมเพลง...morning has broken like the first morning....แล้วพี่ nap ก็ร้องเพลงนี้ขึ้นมา

LOL, ha ha ha...

[karn]

เฮ้..karn ถึงแล้ว ลงมาได้แล้ว...พี่ nap บอกผม



ผมก้าวลงจากรถแบบงงๆ...ไม่เห็นมีพรมแดงแบบในหนังเลย....

เดี๋ยวเราจะไปที่ Hollywood Sign กัน พี่ nap บอก
กินผัดไทยมากไปรึเปล่า...จะเดินไหวไหมเนี่ย
อ๋อ...ไป้ป้าย Hollywood ที่เห็นในหนังใช่ไหมครับ..สบายมากครับพี่

ลงจากรถเห็นต้นไม้ใหญ่ผมนึกถึงวง The Bread ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน
ว่าแล้วก็ฮัมเพลง Everything I Own แล้วเดินไปแชะมาหนึ่งภาพ



เดี๋ยวเดินไปเรื่อยๆเราจะเห็นกระต่าย...พี่ nap พูดยังไม่ทันขาดคำน้องกระรอกก็วิ่งแผล่วผ่านหน้าเราไป



แถวนี้ร่มรื่นดีนะครับ อย่างงี้ผมเดินสบายเลยครับพี่ ผมบอกพี่ nap แล้วเดินชมนกชมไม้ไปเรื่อย

---

น้องกระต่ายมาตามนัด วิ่งตูดบิดหนีพวกเราไปอย่างรวดเร็ว









เดินมาเรื่อยๆ...สังเกตว่าพี่ nap เดินห่างผมไปทุกทีๆ



ผมเดินไปหอบไป...จนพี่ nap ต้องหยุดรอ



หายเหนื่อยแล้วก็เดินต่อ...


พี่ nap ก้าวเท้าช้าๆแต่มั่นคง ผมเหมือนเป็นองคุลีมาล เดินยังไงก็ตามพี่ nap ไม่ทันสักที



พี่ nap เดินไปหยุดรอผมไปตลอดทาง อายุเราห่างกันยี่สิบกว่าปี
แต่พี่ nap เหมือนหนุ่มอายุยี่สิบแปดกระฉับกระเฉงส่วนผมเหมือนเด็กแปดขวบ...แฮ่กๆๆ

[karn]

แก้ข่าวครับ จริงๆแล้วผมห่างกับพี่ nap ยี่สิบห้าปี งั้นก็ผมยังแปดขวบเท่าเดิมแต่พี่ nap เป็นหนุ่มสามสิบสามละกันครับ

ถ้าเทียบความเหนื่อยกับภูกระดึง ซำแฮกก็คงเป็นช่วงที่เดินเลยพ้นป่าไม้ทึบ ช่วงที่ผมเดินห่างจากพี่ nap มากๆนั่นแหละครับ
ส่วนภาพข้างบนที่ยืนถ่ายรูปกันก็คงประมาณ ซำกกหว้า คือประมาณครึ่งทางของภูกระดึง ช่วงนี้เริ่มอยู่ตัวแล้ว ไม่หอบแฮ่กๆแล้ว

ใครๆก็มาหยุดหอบกันตรงนี้



มองย้อนกลับไปตามทางที่เดินขึ้นมา



จุดหมายคือเสาสูงลิบๆโน่น



หายเหนื่อยแล้ว...เดินต่อ...










ทางเส้นนี้ไม่อนุญาตให้ขับรถหรือปั่นจักรยาน เป็นเส้นทางสำหรับเดินหรือขี่ม้าเท่านั้น

แหม...สบายนะเจ๊นะ ยิ้มร่าเชียว

---

---

เส้นทางช่วงนี้ทำให้ผมนึกถึงยุคที่คนขาวมาบุกเบิกดินแดนแถบนี้ คนอเมริกันนี่อึดจริงๆ



มองเข้าไปในเมือง กลุ่มหมอกหนาบังซะมิด





ใกล้ถึงจุดหมายแล้ว



เดินออกมาเจอถนน



ทางที่เราเดินมาห้ามจักรยานเข้า



พืชพรรณแถบกึ่งทะเลทราย

---

---

ในที่สุด...จุ๊กกรู๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ







ขอถ่ายชัดๆหน่อเหอะ...เคยเห็นแต่ไกลๆ



มีเฮลิคอปเตอร์บินวนต้อนรับ

[karn]

การขึ้นถึงจุดหมายไม่ได้หมายความว่าภาระกิจนั้นจบแล้ว...ที่จริงมันเป็นเพียงแค่ครึ่งทางเท่านั้น
ที่เหลืออีกครึ่งคือต้องเดินทางกลับ...



เดินสวนกับคนเลี้ยงสุนัข ขอซักรูปเหอะนะ







อาหมวยคนนี้ฟิตจริงๆ







ระหว่างทางผมเดินคุยกับพี่ nap ในหลายๆเรื่อง หลายๆเรื่องอยู่ในกระทู้นี้
http://www.nimitguitar.com/mybb/showthread.php?tid=3916

การเจริญมรณานุสติ ทำให้เราลดความอยากไปได้มาก พี่ nap บอกว่ามีหลายๆเรื่องที่เราไม่ได้ทำ ถ้ามีโอกาสทำให้รีบทำ
ถึงวันนี้ผมได้ทำในสิ่งที่เคยพูดคุยกับพี่ nap ระหว่างทางเรียบร้อยแล้ว ไม่มีอะไรค้างคาใจอีกแล้วครับ



ชอบภาพนี้จริงๆ







อาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าแล้ว ต้องเร่งฝีเท้าหน่อย



มังกรขี้เกียจ นอนแอ้งแม้งเฝ้าสระ



แถวนี้น้องกระต่ายชุมจริงๆ



แม้จะไม่มีพรมแดงปูลาด แต่เส้นทางสู่ Hollywood ของผมช่างน่าประทับใจจริงๆครับ
ตอนที่หา SD Card ไม่เจอผมเสียดายภาพช่วงนี้ที่สุด เพราะผมคงไม่มีโอกาสได้ไปเดินแบบนี้กับพี่ nap อีก
ขอบพระคุณพี่ napman สำหรับช่วงเวลาที่แสนประทับใจอีกช่วงหนึ่งของชีวิตผมครับ

[napman]

Just one LIVE injection here;

[karn]

ดูภาพจาก VDO แล้วบรรยากาศมันเหมือนกำลังอยู่ที่นั่นจริงๆครับ

[Tai Labour]

โหย...น่าหนุกอ่ะ พี่แนป& น้ากาน อยากไปน้ำลายไหลหยดแหมะ ๆ เลย
เคยไปแต่ฮอลลี่วู้ดที่ บรุ้คไชด์ รีสอร์ท ระยอง ไม่เห็นเหมือนแบบนี้ กลางคืนมีแต่โคโยตี้มากันเต็มรถตู้เลย ไม่ชอบเลยอ่ะ

[povation]

ขอบคุณพี่napmanและน้องkarnที่ได้นำภาพสวยๆพร้อมคำบรรยายมาให้ชม
เห็นบรรยากาศและธรรมชาติที่สวยงามแล้วอยากไปสัมผัสบ้างจัง แต่ไม่รู้ว่ากำลังขาจะไหวไหม

---

โหย...น่าหนุกอ่ะ พี่แนป& น้ากาน อยากไปน้ำลายไหลหยดแหมะ ๆ เลย
เคยไปแต่ฮอลลี่วู้ดที่ บรุ้คไชด์ รีสอร์ท ระยอง ไม่เห็นเหมือนแบบนี้ กลางคืนมีแต่โคโยตี้มากันเต็มรถตู้เลย ไม่ชอบเลยอ่ะ

ที่ไม่ชอบน่ะ ไม่ชอบคนขับรถตู้ใช่ไหม