เรื่องเล่า เเบบหัทยา^^

[hattaya111]

Missing post


บ่ายวันหนึ่ง ในบ้านหลังเล็กๆ ในเขตพื้นที่คลองเตย
ข้าพเจ้าเฝ้ารอจดหมายลงทะเบียน ด้วยความรู้สึดอ่อนเพลีย
อันมีเหตุมาจาก การนอนเกือบเช้า ตื่นเช้ามาหลายวัน

**ช่วงนี้หลับตาไป ฝันไม่ค่อยดีเลย**

และแล้ว ในช่วงเวลาเบลอๆ สลึมสลือนั้น ก็ได้ยินเสียงหมาเห่าดังขึ้นระงม ฉุดข้าพเจ้ารีบลุกขึ้น ยืนชะโงกจากชั้นบน
เพื่อมองดูว่า ใช่สิ่งที่รอคอยหรือไม่

**ปรากฏ ใช่จริงๆครับ ** เห็นหลังไวๆเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์
ซึ่งตอนที่เห็น ** ท่านก็รีบควบรถจากไปแล้ว *** เร็วเกินเสียงตะโกนให้หยุดรอ จะเรียกทัน

สักครู่ข้าพเจ้าจึงลงไป ด้วยความหงุดหงิด หยิบกระดาษแจ้ง **ไม่มีผู้รับไปรษณีย์ **
ให้ไปรับที่นั่นที่นี่ สาเหตุจาก บ้านปิดไม่มีผู้รับ ยิ่งทำให้ข้าพเจ้า แทบเผลอสบถ สรรเสริญ บุพการีของท่านบุรุษไปรษณีย์ท่านนั้น

**บ้าเอ้ยย** ไม่มีผู้รับ บ้านปิดได้ไงวะ** -ข้าพเจ้าสบถออกมาจนได้

ทั้งๆ ที่ตัวบ้านชั้นใน เปิดประตูกว้าง อย่างเห็นได้ชัดเจน แม้จะเป็นมุมมองจากภายนอก
ข้าพเจ้าไม่รอช้า โทรไปตามเบอร์ที่แจ้งไว้ ในเอกสารแจ้งไม่มีผู้รับนั้นทันที
เมื่อโทรไป มีเจ้าหน้าที่รับ ที่ดูพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง สมกับชิ่อองค์กรณ์ การสื่อสารแห่งประเทศไทย
ข้าพเจ้าจึงขอทราบชื่อ เจ้าหน้าที่ที่เรียนสายรับเรื่องจากข้าพเจ้า

** ปรากฏว่าคุยกันรู้เรื่องขึ้น **ข้าพเจ้าแจ้งเหตุทั้งหมด ในความผิดพลาด จากขอข้อมูลทั้งหมด
จนกลายเป็นขอร้องเรียน และ มีวี่แววสรุปลงว่า เอกสารลงทะเบียนสำคัญชิ้นนี้จะได้รับล่าช้าไปอีกวัน


ในขณะที่ข้าพเจ้าวู่วามในการแก้เหตุ จนน่าจะกลายเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องนั้น

สุภาพสตรีอายุ60 คือแม่ของข้าพเจ้า ตัดสินใจ นั่งวินมอเตอร์ไซด์ วิ่งไปที่ทำการไปรษณีย์ย่อย เขตคลองเตย
แล้วทำการไล่เบี้ย แจ้งให้โทรตามตัว เจ้าหน้าที่ส่งไปรษณีย์ผู้นั้น มาให้ได้ในการด่วน

**สำเร็จครับ** พลังแห่งความรักที่มีต่อลูก และ ความถูกต้องที่ควรจะเกิด**

** เค้ารีบนำจดหมายมาให้ พร้อมขอโทษขอโพย อย่างจ้าละหวั่น**

จดหมายที่ว่าคือ จดหมายหลายฉบับ ส่งมา4ฉบับ แจ้งผลตรวจร่างกาย และ นัดตรวจพิเศษ จากสถาบันมะเร็งแห่งชาติ
ที่พยายามส่งมายัง น้องสาวของข้าพเจ้า ซึ่งส่งมาตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ ขณะนี้เดือน พฤษภาคม ช้าไป 4 เดือน

เหตุที่สถาบันมะเร็งแห่งชาติ ส่งจดหมาย นัดตรวจพิเศษ เนื่องจากพบเนื้อเยื่อต้องสงสัย เป็นมะเร็ง
แต่ดัน ส่งจดหมายไปตามที่อยู่ในบัตรประชาชน ทั้งๆ ที่ให้ที่อยู่ปัจจุบันที่สามารถติดต่อได้ พร้อมทั้งเบอร์โทรศัพท์ที่ใช้ติดต่อได้จริง แต่ก็ไม่ได้ส่งมาตามที่อยู่แจ้งไว้นั้น
ทะเบียนบ้านในบัตรประชาชน คือ บ้านที่ต้องนำชื่อไปลงไว้ เพื่อสิทธิ์ในการครอบครองที่ดินผืนหนึ่ง บนเขาที่อยู่ไกล
คนงานที่ดูแลที่ดิน ก็ละเลย ไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องสำคัญ กว่าจะมีคนที่รู้ว่าสำคัญ มาเห็น แล้วแจ้งทางบ้าน จนหาวิธีส่งลงมา ก็ใช้เวลาอยู่นาน จ้างส่งฝากรถที่ลงจากที่นั่น เข้าเมือง กว่าจะรอส่งไปรษณีย์


คำถามว่า...ทำไมทางสถาบันจึงไม่ติดต่อ โดยทางที่อยู่ปัจจุบันที่ให้ไว้ ....ทำไมไม่โทรตาม ......ทำไมพนักงานไปรษณีย์ผู้นั้น ต้องมีเหตุอะไรดลใจไม่รอเจ้าบ้าน แค่หมาเห่าหรือ.... ทำไมผมจึงรับจดหมายไม่ทัน ....ทำไมไปโวยวายจะร้องเรียน เจ้าหน้าที่แทนที่จะรีบเอาจดหมาย?. ทำไมคนงานถึงงี่เง่า ละเลย ......ทำไม........


งานนี้แม่ข้าพเจ้า เป็น hero ครับ ........สุภาพสตรีอายุ60 ที่เหมือนจะเริ่มเบลอๆหลายๆเรื่อง แต่เรื่องความรักลูก ไม่มีเบลอครับ

   
ข้าพเจ้าพิมพ์ออกมาโดยที่ hero ผู้นั้นคงไม่มีทางรู้ เพราะ ผมก็ไม่ได้ส่งจดหมายสื่อสารกับแม่
แม้เครื่องพิมพ์จะอยู่ ในบ้านเดียวกัน แต่ผมส่งสาสน์ ไปอีกดินแดน อีกทวีปนึง

นี่ก็อาจเป็น missing post อีกอันนึงหละมั้งครับ


หัทยา
15/5/ 08

[Run]

ยังไงก็ขอให้สภาพการณ์และสภาพใจลุล่วงไปในทางที่ดีขึ้นนะครับ

[จ๋า]

พระคุ้มครองนะคะ เป็นกำลังใจให้น้าและครอบครัวค่ะ

[hattaya111]

จิงๆ อยากเขียนให้ขำๆกันะเนี่ยย ความตายมันเรื่องธรรมชาติครับ...

เเต่ขอบคุณทุกกำลังใจครับ .... กรุณาส่ง กำลังใจมาที่ เลขที่บัญชี 25*875*///-*652 ธนาคลาน ต้วมเตี้ยยมม..
เอ้ยย ม่ายยช่ายย....

น้องสาวผม สวย มีฐานะ การงานดีมี สตางค์ เยอะมาก ....... เเต่ไม่ค่อยดูเเลตัวเอง เรื่องอาหาร ทำงานไม่ค่อยพัก


อยากฝากคนที่ มีภาระ ต้องอยู่เป็นคนสำคัญ ต้องดูเเลคนรอบข้าง ......

..... ดูเเล อาหาร การพักผ่อนให้มากนะครับ เวลาอะไรเกิดขึ้น จะไม่ใช้คำว่ารู้งี้ ...น่าจะ



ส่วนใคร รักสงบ ไม่ชอบยืดเยื้อ ...... ไปกับผมครับ .....โลกมันวุ่นวายเกินไปเเล้วครับ หุหุ

[SARUN]

ส่วนใคร รักสงบ ไม่ชอบยืดเยื้อ ...... ไปกับผมครับ .....โลกมันวุ่นวายเกินไปเเล้วครับ หุหุ

ไปด้วย.....
((มีกาแฟร้อนๆริมชายหาดด้วยมะ))

[.::.pOoH.::.]

ก่อนอื่นขอเป็นกำลังใจให้น้าหนึ่งและครอบครัว สู้ต่อไปตราบลมหายใจยังมี...

เท่าที่อ่านมาน่าจะเป็นที่ตัวคนมากกว่าระบบครับ Post Office และ สถาบันต่างๆพัฒนาไปมาก ตามโลก ตามยุคสมัยให้ทันการณ์ ระบบมีการเปลี่ยนแปลงทุกๆองค์กรทั้งน้อยและใหญ่ จนบางครั้งองค์กรเล็กก็ไปเอาระบบองค์กรใหญ่มาใช้ แต่แทนที่จะเกิดประโยชน์ กลับทำให้หลายๆอย่างล่าช้าและวุ่นวาย

คนไม่ยอมเปลี่ยนแปลงครับ คนบางกลุ่มอยู่มานาน ทำแบบนั้นมานาน แล้วเค้าก็มีความสุขกับการทำงานแบบนั้น เพราะไม่มีใครมาตำหนิ ติเตียน

บางสถาบัน ถ้าไม่ใส่ใจกับรายละเอียดของงาน อาจมีผลถึงชีวิตของผู้อื่น
บางสถาบัน ถ้าไม่ใส่ใจกับรายละเอียดของงาน อาจมีผลแค่ต่อองค์กร

แต่โดยรวมก็ทำให้เกิดสมดุลระหว่าง โลกใหม่ กับโลกเก่า

-----------------
ฟองเบียร์กับความเหงาในโลกโพสต์โมเดิร์น...

ข้าพเจ้าถูกรายล้อมด้วยลูกกรงแน่นหนา ลูกกรงถูกก่อขึ้น ซี่แล้วซี่เล่า...โดยที่ข้าพเจ้าได้แต่มองมันอยู่หลังลูกกรงนั้น บางซี่กอปรขึ้นด้วยถาวรวัตถุที่แน่นหนา....บางซี่กอปรขึ้นด้วยหญ้าคาที่เหนียวแน่น แต่บางเบา....

มือที่แข็งแรงกลับปล่อยให้มันล้อมรอบข้าพเจ้าทุกวันคืน...แม้จะหยิบกรรไกรหรือมีดพร้ามาแล้วหลายครั้ง แต่ก็ทำได้เพียงตกแต่งลูกกรงให้สวยงาม และอยู่ในนั้นอย่างหน้าชื่นอกตรม

อิสระทางกายและใจที่อยากจะไขว่คว้า มันทับถมเป็นทวีคูณขึ้นทุกวัน จนจิตสำนึกที่ต้องการอิสระของข้าพเจ้ากลับกลายเป็นความเคยชิน ภายใต้ถาวรวัตถุ และสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น

นี่ข้าพเจ้ากำลังจะกลายเป็นหุ่นยนต์ในโลก postmodern ไปแล้วหรือ....

ข้าพเจ้ากลัวและรู้สึกว่าภายในลูกกรงที่ข้าพเจ้ามองว่าสวยงาม น่าอยู่ ปลอดภัยแน่นหนา มันแคบและมืดเหลือเกิน แต่ภาพภายนอกก็น่ากลัว และรวดเร็วจะเกินจะก้าวออกไป...

หรือว่า...จะปล่อยให้จิตวิญญาณอยู่หลังลูกกรงแสนสวยนี่ต่อไป

เพราะข้าพเจ้าเริ่มไม่แน่ใจว่า อาณาเขตด้านนอกนั้นมันจะไม่มีลูกกรงที่ประกอบจากถาวรวัตถุเช่นเดียวกับภายในนี้....

"กาแฟใส่นม" 16.5.2551

[SARUN]

"กาแฟใส่นม"
นามปากกาเขียนเรื่องสั้น ของน้าปู เหรอ???
แล้ว "กาแฟใส่รีฯ" ล่ะ
เขียนเรื่องแนวไหน

[.::.pOoH.::.]

นามปากหอยปากปูครับ ^^

[hattaya111]

ใช่ครับ หรือว่า...จะปล่อยให้จิตวิญญาณ อยู่หลังลูกกรงแสนสวยนี่ต่อไป

ไปกันเถอะ บอกเล้วโลกนี้น่าเบื่อ.......โลกมันวุ่นวายเกินไปเเล้วครับ หุหุ



เขียนดีครับ เขียนอีกนะครับ ......น้าปู

คิด เเละ เเสดง ในอย่างที่เป็นครับ ทุกวิถี มุมคิด มี สุนทรีย์ภาพในตัว .....ชื่นชมครับ ทุกคนด้วยนะครับ

[karn]

งานนี้แม่ข้าพเจ้า เป็น hero ครับ ........สุภาพสตรีอายุ60 ที่เหมือนจะเริ่มเบลอๆหลายๆเรื่อง แต่เรื่องความรักลูก ไม่มีเบลอครับ

หัทยา
15/5/ 08

ก่อนที่พ่อผมจะจากไปด้วยโรคมะเร็ง ผมเห็นแม่ทำทุกสิ่งเพื่อสามีที่เธอรัก
และทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว
เมื่อวันนั้นมาถึง...
ในยามที่ต้องเผชิญกับความจริงที่หลีกเลี่ยงมิได้
แม่เข้มแข็งมาก และทำให้ทุกคนในครอบครัวเข้มแข็ง...

ผมชอบคำนี้..."เรื่องความรักลูก ไม่มีเบลอครับ"