Story of an old man from long ago and far away

[Maew]

I totally agree with what you said and may add that I think it's just another kind of "Challenge" that will make us stronger both in physical and mental not to mention self-confidence. When you challenge yourself you will more or less know your own limit that you can go at it again next time around.
When I climbed up the mountains, I got naturally high and really enjoyed every step that I took. I always have a soft spot for nature, every trees are my different poem that nature wrote for me, every rocks spoke to me in their own ways. Every stars shine their lights for my way. I never force myself to go fast if I don't have to, I listen and took in every moment in time that it will never happen again, every present will be past at the next second. I do appreciate the miraculous wonder of nature and the only way to feel it is to put yourself on the line and truely sense it out there,

ขอบคุณมากครับ

อ่านแล้วรู้สึกดี..เอาไปเขียนเป็นเนื้อเพลงได้เลยนะครับนี่

Well, about Everest, financially it will take roughly $100,000 for each of the climber just for the expenditure of the trip. And of course that's not making the climb any easier. I don't want to plunge my saving account into that one time thing. I think I'd better hang around the local mountains and have some fun with them in stead of going for the highest one. Besides I'm pretty sure I'm not physically strong enough to take up that next-to-impossible challenge. You see, people almost always forget that to reach up the summit is only half way done, they still have to do the descending after ascending, more people died on the way down than on the way up after their adrenaline dried up at the summit, it's pretty sad.
Let's state it right here, whenever you go to Calif. We'll do some local fun hike together, if that's possible. Deal???
Anyway, Part 3 of "An old man....."should be ready for you to tackle again in few days or so, and thanks in advance again.

-โอ้ว..$100,000
อย่าว่าแต่ให้ผมจ่ายเอง $100,000 เลยครับ
ถ้ามีคนจ้างผม $100,000 ไปปีน everest ผมยังคิดหนัก..โอกาสไม่รอดกลับมาสูงมาก

-ขอบคุณครับที่ชวน แน่นอน, deal ครับ ถึงแม้จะยังไม่รู้ว่าจะมีโอกาสเมื่อไหร่

-สำหรับภาค 3 ด้วยความยินดีครับ..

[napman]

Part 3 (Finale)

When we played at Opaso, besides the others groups there was our groupies of Thai RN (Registered Nurses) that loved to come and enjoyed listening to us. There were 6-7 of them and they were all singles. I was the only one in the band that was somewhat single at that time. As time went on, I and one of those RN became attracted to each other more and more.
I think it took us about a year to solidified us that we were meant to be together. We became man and wife on November 13th 1979. And I need to get steady and stable income at least to help out my new family even if my wife (Imp, the love of my life) earned quite handsome wages at her professional but of course I felt too proud to financially depend on her!
?On the rock? dissolved,

Dang U went to join Thawat band in Long Beach, Dang Nana just jamming around at his heart content. I went back to school just to earn a steady job, it took me almost a year to get the diploma from CLCLA (Computer Learning Center of Los Angeles) and luckily I got my first regular job about 3 months after my graduation. 3 years after that our daughter was born, and2 years after that our son follow his big sister.
Right after the demise of ?On the rock?, I put away my guitars and concentrated on building up my family.

We bought our first home not very far from Wat Thai in North Hollywood (4 miles away) in Sun Valley.
Ten years after staying at Sun Valley we moved out to Alta Loma in San Bernardino County and bought a brand new home for better schooling of our kids and 50 miles away from our Thai friends.

20 years passed by just like a wink of an eye! I think I touched my guitar may be once or twice for each year, I simply lost contact with all of my musician friends and music. Our kids were growing and almost able to be on their own.
I went back to Chaffy College that situated less than a mile from my home, took Piano Classes again after so many years of absent. Learned with Professor Gustavo Gus for few semesters just to brush up what I had before. Than luck might had it. I got on the WEB and found one interesting site. Acousticguitarforum.com was its name. became member after about a year of lurking around.
My interesting in acoustic guitar was rekindled by this site. I started learning to play guitar again!!
I?ve found a lot of good people and friends from this site, Russ Lewark (The koaguitar man) who lived in Downey, Calif. Was the main guys who held the AGF (Acousticguitarforum) gathering in Southern Cal.
I?ve learn a lot from there, have to thank them.

Then the Tsunami struck in Dec. 04 (or 05?), I somehow was able to get to Nana, and we went to Wat Thai, we played few songs together on stage just to raised fund to help out Thai people from that natural disaster.
Just few months or even less after that, we knew from some resource about Dang U?s daughter (Boom) passed away so untimely, we went to her funeral at Wat Thai. It was the first time in so many years that we didn?t see Dang U, Tue and Pui their older daughter.
I was at the Cremation chamber (at Hollywood Cemetery on Santa Monica) and was the one who lit the fire for Boom?s cremation while her Mother and sister couldn't bear to do it.
It was kind of sad that it took the disaster and tragedy to bring us back together again, but everything happen for a reason or two, that the way I look at life and death.

We got back to musically enjoyed each other again from time to time, learned how our lives stayed on our own courses for the previous 20 years or so of our lives.

Dang U and Dang Nana didn?t stop making music after all those years, Dang U now is gigging and entertaining mostly senior citizen all over places by playing mainly keyboard and guitar and his wife (Ellen) sings with him too. There?s one funny story here that I?d like to inject; about a year ago Ood (Sithiporn Amornpan, the Impossible guitarist) who once lived in San Francisco for a while came to California for his daughter?s graduation in Sacramento. He came to visit me and stayed at my home for few days and I took him to Dang U?s house for jamming, they went on together to Dang U?s gig somewhere in LA., Ood went up and joined Dang U on stage and got $20 tip from one of the audiences!! (What a guy!)

Dang Nana is happily married with his lovely college sweet heart (Kathy Szubota), having 2 handsome sons, moved to live very closed to Dang U by his convincing in Murrieta about 1 hr drive from me, he set up his music room upstairs with PA and drumset and what not to be ready to use anytime for him and his musicians friends, he never stopped making music, sometime went with Dang U on the gigs whenever possible.

I was the only one that didn?t do it religiously or regularly, when I looked back to those years of long gone, there?s nothing else to do but keep looking forward to the short future that I sill have (but who know how long?) and try to play catch-up with them!!, but I'm happy for what I'm musically doing right now. Music is not WORK anymore, it's simply PLAY, I can choose what/where/how to play all by myself. I finally came in full circle of my musical life again, what a way to end my life's journey!!
I also would like to mention some other friends that ?ON THE ROCK? have along the way, there were 2 American Philippinos brothers that came into our lives and show us that Music will be the bridge that connect us all regardless of where we were born. Sam and Charlie Baton jammed with us, joined us through thicks and thins and all of the above since the beginning of "ON THE ROCK", they hang around with Dang U and Dang Nana even when I was completely out of the picture all through those 20 years, they became the 5th and 6th member of us just like George Martin and Billy Preston were the 5th and 6th of the ?Beatles?. The love of music keeps us all together at all time, isn?t amazing??? They are truly brothers to us and I salute and thank them for our unconditional friendships.

Now it comes down to the reasons why I composed this ?Old man? story?,
Before I leave this world, I would be very happy if anybody read/consider/analyze my mistakes that I think I have made and try to prevent that from happening to you in your future.
In other words, these are ?OLD MAN WISDOMS?

1) Friendships is the best thing that can happen to anybody (if you want to have it), we are social animals, we nurture our own hungry souls by give away our own food of love and sincerity. So treat each of your friends with love and sincerity and respect them with all your heart. Just remember you can choose your friends but not your family, so family must comes first no matter what. I took my friendships at my younger years for a grant. Like they say you are mostly young and foolish, now I?m much older and probably wiser. Do not let a chance go by to say to your friends that you love them, like them, and thank them for becoming your friends and accept you as you are before it?s too late to say those words to them, remember you never have a second chance to say good bye to your already dead friends! (DEATH IS FOREVER!!!)

3) Always humble no matter how good you think you are (and in most cases you tend to be wrong!!), there?ll be another better person comes along to top you off nicely!! And when you are humble you will learn more. Nobody wants to teach anyone who is smarter or acts smarter than him. There's a Chinese proverb says "Over the sky there'll be another higher sky".

4) Be nice to everybody no matter how much younger they are to you but also remember that even if all of us are still growing old, some of us will never grow up and die as an infant!, each of us (global population is about 68,000,000,000) is just another speck of dust. And we?ll be long gone before we know it, so before nature takes its course try to be useful, helpful, cheerful, and most of all pass on your knowledge to the ones who are seeking while you still can.

5) Last one (at least for now), If you want to do something ?DO IT NOW?, this is what I?ve learned from the Principle (Mr. Leo Rojanaseri) of my school in Thailand (Panaphand at Ladpraw) since I was in 5th grade. In most cases when we looked back we will regret of what we didn?t do in stead of what we have done, and we absolutely have no second chance in almost anything to redo or undone our sins. So again ?DO IT NOW?, am I yelling loud enough???? DOOOO ITTTTT NOOOOOOOWWWWWW!!!!!!!!

P.S. I have few pictures that I just received from Sam Baton that he took at last Sat. night when we had ?On the rock? first re-union in 30 years! (Saravoot K came over from Thailand and he?s the main culprit who got this going!) So I put them in here for anyone who wants to see (just click them up) and the Thai-Chinese guy without name specified is Tommy Tang who was our band manager just in case you don?t know him.

So, this old man is getting older by second just like all of us. It?s been an honor to getting to know all of you here at ?NIMITs? and hope our friendships will blossom until it?s time for me to go, and I hope I have contribute something in here and make it better place before I'm gone forever.

PEACE and LOVE to all.
Napasak Manisuk (napman)
P.S.S. I?m solely responsible for any wrong information in here due to my old age and ?long ago & far away? , anyone who believes I put it wrongly please chime in and correct them at your discretions. THANKS.
http://www.youtube.com/watch?v=aPdXrOI9s5M

If you're not "Facebook" member, you will not able to get in this one>>>>>but that's fine, only few pictures in here anyway!!
http://www.facebook.com/photo.php?op=1&v...1254727954

http://www.youtube.com/watch?v=r7r1PLNxY_Q

Please allow me to paste "Jeff" Saravoot Kaewboasai's email that he just sent over right now from Bangkok. He's back safe and sound. This is the conclusion of this "Story of an old man......."

Hey bros'
Great to be with you guys on the weekend!!! Feeling good man!!! Can't believe it's been 30 years!!!
Seems like we are still together after all these years!! Great to see you all...We'll have to do it again...
Please be in touch and be well. Hope to see you all soon.. Thank you all for made it all posible...
Tom/ You are always my great brother.. Thank you for being you like this..Always give me a chance to do things.
You 've made one young kid happy and full of great memories of 'On the rock' .
Nap/ You are great guy and being so you which I understand and happy to be with.. Thank you for lot of things we did together..
Still remember cooking in the snow!!! You have great voice.. Love it//.. So cool.. Thank you again for allowed me
to be came a part of On the rock...Love you bro..
Nana/ My bro. you always made me feel warm with your good heart.. That smile of your always make me happy.
Everytime you play music' you are always amaze me.. One of a kind...Thank you for letting me be one of On the rock..

Thank you again and take care my bros..Hope to see you soon again.. Love you man...
Jeff.

[Maew]

Sub ครับ..
----------

Part 3 (Finale)

When we played at Opaso, besides the others groups there was our groupies of Thai RN (Registered Nurses) that loved to come and enjoyed listening to us. There were 6-7 of them and they were all singles. I was the only one in the band that was somewhat single at that time. As time went on, I and one of those RN became attracted to each other more and more.
I think it took us about a year to solidified us that we were meant to be together. We became man and wife on November 13th 1979. And I need to get steady and stable income at least to help out my new family even if my wife (Imp, the love of my life) earned quite handsome wages at her professional but of course I felt too proud to financially depend on her!
?On the rock? dissolved,
Dang U went to join Thawat band in Long Beach, Dang Nana just jamming around at his heart content. I went back to school just to earn a steady job, it took me almost a year to get the diploma from CLCLA (Computer Learning Center of Los Angeles) and luckily I got my first regular job about 3 months after my graduation. 3 years after that our daughter was born, and2 years after that our son follow his big sister.
Right after the demise of ?On the rock?, I put away my guitars and concentrated on building up my family.
We bought our first home not very far from Wat Thai in North Hollywood (4 miles away) in Sun Valley.
Ten years after staying at Sun Valley we moved out to Alta Loma in San Bernardino County and bought a brand new home for better schooling of our kids and 50 miles away from our Thai friends.
20 years passed by just like a wink of an eye! I think I touched my guitar may be once or twice for each year, I simply lost contact with all of my musician friends and music. Our kids were growing and almost able to be on their own.
I went back to Chaffy College that situated less than a mile from my home, took Piano Classes again after so many years of absent. Learned with Professor Gustavo Gus for few semesters just to brush up what I had before. Than luck might have it. I got on the WEB and found one interesting site. Acousticguitarforum.com was its name. became member after about a year of lurking around.
My interesting in acoustic guitar was rekindled by this site. I started learning to play guitar again!!
I?ve found a lot of good people and friends from this site, Russ Lewark (The koaguitar man) who lived in Downey, Calif. Was the main guys who held the AGF (Acousticguitarforum) gathering in Southern Cal.
I?ve learn a lot from there, have to thank them.
Then the Tsunami struck in Dec. 04 (or 05?), I somehow was able to get to Nana, and we went to Wat Thai, we played few songs together on stage just to raised fund to help out Thai people from that natural disaster.
Just few months or even less after that, we knew from some resource about Dang U?s daughter (Boom) passed away so untimely, we went to her funeral at Wat Thai. It was the first time in so many years that we didn?t see Dang U, Tue and Pui their older daughter.
I was at the Cremation chamber (at Hollywood Cemetery on Santa Monica) and was the one who lit the fire for Boom?s cremation while her Mother and sister didn?t want to do it.
It was kind of sad that it took the disaster and tragedy to bring us back together again, but that was it.

ภาค 3 (อวสาน)
ในช่วงเวลาที่เราเล่นที่ Opaso มีผู้ชมกลุ่มหนึ่งซึ่งเป็นกลุ่ม Thai RN (Registered Nurses-*พยาบาลวิชาชีพที่ผ่านการสอบรับรอง จะต้องได้รับการเทรนมากกว่าพยาบาลทั่วไป) ที่มักจะแวะมาฟังดนตรีของเราอย่างเพลิดเพลิน พวกเธอมีกัน 6-7 คน และเป็นโสดทั้งหมด ผมเป็นคนเดียวในวงในขณะนั้นที่พอจะเรียกได้ว่า ยังเป็นโสดอยู่ เวลาผ่านไป ความสัมพันธ์ของผมและหนึ่งในกลุ่มนางพยาบาลนั้นเริ่มก่อตัวมากขึ้นเรื่อยๆ
ผมคิดว่า เราใช้เวลาประมาณหนึ่งปีค่อยๆเรียนรู้กันและกัน เพื่อสร้างความมั่นใจและความสัมพันธ์ให้มั่นคง เราเป็นสามีภรรยาในวันที่ 13 พฤศจิกายน 1979 และผมจำเป็นจะต้องมีรายได้ที่แน่นอนและมั่นคง อย่างน้อยก็เพื่อที่จะช่วยเหลือครอบครัวใหม่ของผม ถึงแม้ว่าภรรยาของผม (อันเป็นที่รักยิ่งในชีวิตผม) มีรายได้ค่อนข้างดีในอาชีพของเธอ แต่แน่นอนว่า ผมคงจะไม่ภูมิใจนักถ้าจะต้องพึ่งพาเธอในด้านการเงิน!
?On The Rock? แตกสลาย
แดง อุฯกลับไปร่วมวงกับวงของธวัชที่ลองบีช แดง ณ นะ เพียงร่วมแจมเป็นครั้งคราวตามหัวใจเรียกร้อง ผมกลับไปเรียนต่อเพื่อที่จะหางานที่มั่นคง ผมใช้เวลาเกือบปีในการสำเร็จประกาศนียบัตรจาก CLCLA (Computer Learning Center of Los Angeles) และนับเป็นโชคดีที่ผมได้งานประจำหลังจบการศึกษาประมาณ 3 เดือน สามปีหลังจากนั้น เรามีลูกสาวด้วยกันเป็นคนแรก และสองปีถัดมา ลูกชายของเราก็ตามพี่สาวเขาออกมา, ทันทีที่ ?On the rock? ล่ม ผมก็ห่างเหินจากกีต้าร์และทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้กับการสร้างครอบครัวของผม
เราซื้อบ้านหลังแรกของเราไม่ไกลจากวัดไทยที่นอร์ธ ฮอลลีวู้ด (ห่างไป 4 ไมล์) ใน Sun Valley
หลังจากอยู่ที่ Sun Valley ได้สิบปี เราย้ายออกไปอยู่ที่ Alta Loma ในเขต San Bernardino และซื้อบ้านหลังใหม่เพื่อโรงเรียนที่ดีกว่าสำหรับลูกๆของเรา และ ห่างจากกลุ่มเพื่อนคนไทยไป 50 ไมล์
เพียงแค่พริบตาเดียว 20 ปีก็ผ่านไป! ผมคิดว่า ผมจับกีต้าร์แค่ประมาณครั้งหรือสองครั้งในแต่ละปี ผมขาดการติดต่อกับเพื่อนนักดนตรีของผมทั้งหมดรวมทั้งดนตรี ลูกๆของเรากำลังเติบโตและแทบจะเลือกทางเดินชีวิตของตัวเองได้แล้ว
ผมกลับไปที่วิทยาลัย Chaffy ซึ่งอยู่ห่างไปไม่ถึงหนึ่งไมล์จากบ้านผม ลงเรียนคลาสเปียโนอีกครั้งหลังจากขาดหายไปเป็นเวลาหลายปี ผมเรียนกับอาจารย์ Gustavo Gus เป็นเวลาไม่กี่เทอมเพื่อที่จะปัดฝุ่นสิ่งที่เคยเรียนรู้มาก่อน
แล้วคงเป็นโชคดีของผมที่ได้เข้าสู่ WEB และพบเวบไซต์ที่น่าสนใจเวบหนึ่ง ชื่อ Acousticguitarforum.com ผมสมัครเป็นสมาชิกในที่สุดหลังจากซุ่มดูลาดเลาอยู่ราวๆหนึ่งปี
ความสนใจของผมต่อกีต้าร์อะคูสติกได้ถูกรื้อฟื้นขึ้นมาอีกครั้งด้วยเวบไซต์แห่งนี้ ผมเริ่มเรียนรู้การเล่นกีต้าร์อีกครั้ง!!
ผมได้พบคนดีๆมากมายและเพื่อนอีกหลายคนจากที่นี่ Russ Lewark (The koaguitar man) ที่พำนักอยู่ที่ Downey, California เป็นหัวเรือใหญ่ในการจัดงานมีตติ้ง AGF (Acousticguitarforum) ในแคลิฟอร์เนียใต้
ผมเรียนรู้มากมายจากที่นั่น ต้องขอขอบคุณพวกเขา
ต่อมา เกิดอุบัติภัยคลื่นสึนามิ ในเดือนธันวาคมปี 2004 ผมหาทางติดต่อกับ ณ นะ ได้และเข้าไปที่วัดไทย เราเล่นด้วยกันเล็กน้อยบนเวทีเพื่อหาทุนช่วยเหลือคนไทยที่ประสบอุบัติภัยนั้น
เพียงไม่กี่เดือนหลังจากนั้น ผมทราบข่าวการจากไปของลูกสาวแดง อุฯ (บุ๋ม) ก่อนวัยอันควร เราไปร่วมงานศพที่วัดไทย นั่นเป็นครั้งแรกในรอบหลายๆปีที่ผมได้พบ แดง อุฯ, ติ๋ว, และปุ๋ย ลูกสาวคนโต
ผมไปร่วมงานเผา (ที่ สุสาน Hollywood บนถนน Santa Monica) และเป็นคนจุดไฟสำหรับพิธีเผาศพบุ๋ม เนื่องจากทั้งแม่และพี่สาวของบุ๋มไม่อยากจะทำ
มันออกจะน่าสลดที่ สิ่งที่นำเรากลับมาพบกันอีกครั้งคือ ภัยพิบัติ และ โศกนาฏกรรม แต่นั่นคือความจริง


We got back to musically enjoyed each other again from time to time, learned how our lives stayed on our own courses for the previous 20 years or so of our lives.

Dang U and Dang Nana didn?t stop making music after all those years, Dang U now is gigging and entertaining mostly senior citizen all over places by playing mainly keyboard and guitar and his wife (Ellen) sings with him too. There?s one funny story here that I?d like to inject; about a year ago Ood (Sithiporn Amornpan, the Impossible guitarist) who used to lived in San Francisco for a while came to California for his daughter?s graduation in Sacramento. He came to visit me and stayed at my home for few days and I took him to Dang U?s house for jamming, they went on together to Dang U?s gig somewhere in LA., Ood went up and joined
Dang U on stage and receive $20 tip from one of the audiences!! (What a guy!)

Dang Nana is happily married with his college sweet heart (Kathy Szubota), having 2 handsome sons, moved to live very closed to Dang U by his suggestion in Murrieta about 1 hr drive from me, he set up his music room upstairs with PA and drumset to be ready to use anytime for him and his friends, he never stopped making music, sometime went with Dang U on the gigs whenever possible.
I was the only one that didn?t do it religiously or regularly, when I looked back to those years of long gone, there?s nothing else to do but keep looking forward to the short future that I sill have (but who know how long?) and try to play catch-up with them!!
I also would like to mention some other friends that ?ON THE ROCK? have along the way, there were 2 American Philippinos brothers that came into our lives and show us that Music will be the bridge that connect us all regardless of where we were born. San and Charlie Baton jammed with us, joined us through thicks and thins and all of the above, they hang around with Dang U and Dang Nana even when I was completely out of their lives for around 20 years, they became the 5th and 6th member of us just like George Martin and Billy Preston were the 5th and 6th of the ?Beatles?. The love of music keeps us all together at all time, isn?t amazing??? They are truly brothers to us and I salute them.

เรากลับไปเพลิดเพลินกับดนตรีด้วยกันอีกครั้งเป็นระยะ เรียนรู้ว่าชีวิตเราเคยเป็นอย่างไร เมื่อ 20 ปีที่แล้วของชีวิตเรา
แดง อุฯ และแดง ณ นะ ไม่เคยหยุดงานดนตรีในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา แดง อุฯ ตอนนี้ แสดงดนตรี และ สร้างความบันเทิงให้กับผู้สูงอายุเป็นส่วนใหญ่ตามสถานที่ต่างๆ โดยเล่นคีย์บอร์ดและกีต้าร์เป็นหลัก และมีภรรยาของเขา (Ellen) ร้องเพลงกับเขาด้วย ,มีเรื่องขำๆเรื่องนึงที่ผมขอหยิบมาเล่าสักหน่อย ประมาณหนึ่งปีที่แล้ว อ๊อด (สิทธิพร อมรพันธุ์, มือกีต้าร์วงดิ อิมพอสสิเบิ้ล) ซึ่งเคยอาศัยอยู่ที่ซาน ฟรานซิสโก ระยะหนึ่ง กลับมาที่แคลิฟอร์เนียเพื่อร่วมงานรับปริญญาของลูกสาวที่ซาคราเมนโต้ เขามาเยี่ยมผมและอยู่ที่บ้านผมสองสามวัน ผมจึงพาเขาไปที่บ้านแดง อุฯเพื่อแจมดนตรีกัน เราไปถึงที่ที่แดง อุฯแสดงดนตรีที่ไหนสักแห่งในแอลเอ อ๊อดขึ้นไปและร่วมสนุกกับแดง อุฯบนเวที และได้ทิป 20$ จากผู้ชมคนหนึ่ง!! (เทพมั่กๆ!)
แดง ณ นะ มีชีวิตสมรสอันแสนสุขกับหวานใจสมัยเรียนของเขา (Kathy Szubota) มีลูกชายสุดหล่อ 2 คน และย้ายไปอยู่ใกล้ๆกับแดง อุฯที่ Murrieta ตามคำแนะนำของแดง อุฯ ซึ่งขับรถประมาณ 1 ชม.จากบ้านผม เขาทำห้องดนตรีไว้ชั้นบนซึ่งมีเครื่องเสียง PA และ กลองชุด พร้อมใช้งานทุกเวลาสำหรับเขาและเพื่อน เขาไม่เคยหยุดงานดนตรี บางครั้งก็ไปเล่นสดกับแดง อุฯ ตามที่โอกาสจะอำนวย
ผมเป็นคนเดียวที่ไม่ได้เล่นดนตรีอย่างเคร่งครัดและสม่ำเสมอ เมื่อผมมองย้อนกลับไปช่วงเวลาหลายปีที่หายไป มันไม่มีอะไรที่ผมจะทำได้อีก นอกจากมองไปข้างหน้าในอนาคตใกล้ๆที่ผมยังมีเวลาอยู่ (แต่ใครจะรู้ว่าอีกนานเท่าไหร่?) และพยายามเล่นตามพวกเขาให้ทัน
ผมอยากจะเอ่ยถึงเพื่อนคนอื่นที่ร่วมทางกับ ?On The Rock? มาโดยตลอด มีพี่น้องอเมริกัน-ฟิลิปปินส์สองคนที่ก้าวเข้ามาในชีวิตเราและแสดงให้เห็นว่า ดนตรีจะเป็นสะพานที่เชื่อมพวกเราไว้, ไม่สำคัญว่าพวกเราจะถือกำเนิดที่ไหน San และ Charlie Baton เข้ามาร่วมแจมกับเรา, ร่วมเดินทางกับเราผ่านช่วงเวลาทั้งสุขและทุกข์ และเหนือสิ่งอื่นใด พวกเขายังไปมาหาสู่กับแดง อุ และ แดง ณ นะ อย่างสม่ำเสมอ แม้กระทั่งช่วงเวลาที่ผมหลุดหายไปจากชีวิตของพวกเขาร่วมๆ 20 ปี พวกเขากลายมาเป็น สมาชิกลำดับที่ 5 และ 6 ของพวกเรา เหมือนอย่างที่ George Martin และ Billy Preston เป็นที่ 5 และ 6 ของ The Beatles ความรักในดนตรีประสานพวกเราไว้ด้วยกันตลอดเวลา, มันน่ามหัศจรรย์มิใช่หรือ??? พวกเขาคือ พี่น้องของพวกเราอย่างแท้จริง และ ผมขอสดุดีพวกเขา


Now it comes down to the reasons why I composed this ?Old man? story?,
Before I leave this world, I would be very happy if anybody read/consider/analyze my mistakes that I think I have made and try to prevent that from happening to you in your future.
In other words, these are ?OLD MAN WISDOMS?

1) Friendships is the best thing that can happen to anybody (if you want to have it), we are social animals, we nurture our own hungry souls by give away our own food of love and sincerity. So treat each of your friends with love and sincerity and respect them with all your might. Just remember you can choose your friends but not your family, so family must comes first no matter what. I took my friendships at my younger years for a grant. Like they say you are mostly young and foolish, now I?m much older and probably wiser. Do not let a chance go by to say to your friends that you love them, like them, and thank them for becoming your friends and accept you as you are before it?s too late to say those words to them, remember you never have a second chance to say good bye to your already dead friends!


3) Always humble no matter how good you think you are (and in most cases you tend to be wrong!!), there?ll be another better person come along to top you off nicely!! And when you are humble you will learn more. Nobody wants to teach anyone who is smarter or acts smarter than him. There's a Chinese proverb says "Over the sky there'll be another higher sky".
4) Be nice to everybody no matter how much younger than you but also remember that all of us are still growing old, and some of us will never grow up!, each of us (global population is about 68,000,000,000) is just another speck of dust. And we?ll be long gone before we know it, be useful, helpful, and most of all pass on your knowledge while you still can.
5) Last one (at least for now), If you want to do something ?DO IT NOW?, this is what I?ve learned from the Principle of my school in Thailand (Panaphand at Ladpraw) since I was in 5th grade. In most cases when we looked back we will regret of what we didn?t do in stead of what we have done, and we absolutely have no second chance in almost anything. So again ?DO IT NOW?, am I yelling loud enough????

ตอนนี้ มาถึงเหตุผลที่ผมอยากจะเรียบเรียงเรื่อง ?Old man?story? นี้
ก่อนที่ผมจะจากโลกนี้ไป ผมคงจะมีความสุขมาก ถ้ามีใคร อ่าน/พิจารณา/วิเคราะห์ ความผิดพลาดของผม ที่ผมคิดว่าผมได้ก่อขึ้นมา และพยายามป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้นกับพวกคุณในอนาคต
พูดอีกอย่างหนึ่ง นี่เป็นเรื่องของ ?การอาบน้ำร้อนมาก่อนของชายชรา?

1) มิตรภาพเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่สามารถเกิดขึ้นได้กับใครสักคน (ถ้าคุณต้องการจะมีมัน) มนุษย์เราเป็นสัตว์สังคม เราเลี้ยงดูวิญญาณอันโหยกระหายของพวกเราเองโดยการหยิบยื่นอาหารแห่งรักและความจริงใจให้แก่กัน ฉะนั้น จงดูแลเพื่อนแต่ละคนของคุณด้วยความรักและความจริงใจและนับถือพวกเขาตามกำลังทั้งหมดของคุณ เพียงจำไว้ว่า คุณสามารถจัดลำดับความสำคัญของเพื่อนๆได้แต่ไม่ใช่กับครอบครัว ครอบครัวต้องมาก่อนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ผมละเลยมิตรภาพที่เกิดขึ้นกับผมในช่วงที่ยังอายุน้อย มันเป็นอย่างที่ว่ากันว่า คนเราส่วนใหญ่เมื่อยังหนุ่มมักจะโง่เขลา ตอนนี้ผมแก่ขึ้น และน่าจะฉลาดขึ้น อย่าปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปในการที่จะบอกเพื่อนของคุณว่า คุณรักพวกเขา, ชื่นชอบพวกเขา และ ขอบคุณพวกเขาที่มาเป็นเพื่อนของคุณ และ ยอมรับคุณอย่างที่คุณเป็น ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไปที่จะเอ่ยคำเหล่านั้น จำไว้ว่า คุณไม่มีโอกาสครั้งที่สองที่จะบอกลากับเพื่อนที่ตายไปแล้ว!
3) จงถ่อมตนอยู่เสมอ ไม่ว่าคุณจะคิดว่าคุณเก่งแค่ไหน (และส่วนใหญ่แล้วคุณมักจะผิด!!) ยังมีคนที่เก่งกว่าคุณ ที่จะเข้ามาอยู่เหนือคุณได้แบบเนียนๆ!! และเมื่อคุณถ่อมตนคุณจะเรียนรู้ได้มากขึ้น ไม่มีใครต้องการจะสอนคนที่ฉลาดกว่า หรือ ทำตัวฉลาดกว่าเขา ดังสุภาษิตจีนที่กล่าวไว้ว่า ?เหนือฟ้ายังมีฟ้า?
4) จงเป็นมิตรกับทุกคน ไมว่าเขาจะอายุน้อยกว่าคุณขนาดไหนก็ตาม และพึงระลึกไว้ด้วยว่า พวกเราทั้งหมดแก่ขึ้นทุกขณะ แต่บางคนอาจจะไม่มีวันโต! พวกเราแต่ละคน (ประชากรโลกมีประมาณ 68,000,000,000) เป็นแค่ละอองฝุ่น และเราจะจากโลกนี้ไปนานก่อนที่จะรู้ตัว จงทำตนให้เป็นประโยชน์, ช่วยเหลือผู้อื่น และ ที่สำคัญ, ถ่ายทอดความรู้ของคุณต่อไปในขณะที่คุณยังสามารถทำได้
5) ข้อสุดท้าย (อย่างน้อยสำหรับตอนนี้), ถ้าคุณต้องการจะทำอะไรสักอย่าง ?ทำมันตอนนี้? นี่เป็นสิ่งที่ผมเรียนรู้จากครูใหญ่ของโรงเรียนที่เมืองไทย (ปานพันธ์ที่ลาดพร้าว) ตั้งแต่ผมอยู่ ป.5, ส่วนใหญ่แล้วเมื่อเรามองย้อนกลับไปเรามักจะเสียดายกับสิ่งที่เราไม่ได้ทำ มากกว่าสิ่งที่เราได้ทำไปแล้ว และพวกเราไม่มีโอกาสครั้งที่สองในแทบจะทุกเรื่อง ฉะนั้น ?ทำมันตอนนี้? ผมตะโกนเสียงดังพอหรือยัง???


P.S. I have few pictures that I just received from Sam Baton that he took at last Sat. night when we had ?On the rock? first re-union in 30 years! (Saravoot K came over from Thailand and he?s the main culprit who got this going!) So I put them in here for anyone who wants to see (just click them up) and the Thai-Chinese guy without name specified is Tommy Tang who was our band manager just in case you don?t know him.
So, this old man is getting older by second just like all of us. It?s been an honor to getting to know all of you here at ?NIMITs? and hope our friendships will blossom until it?s time for me to go.

PEACE and LOVE to all.
Napasak Manisuk (napman)
P.S.S. I?m solely responsible for any wrong information in here due to my old age and ?long ago & far away? , anyone who believes I put it wrongly please chime in and correct them at your discretions. THANKS.
http://www.youtube.com/watch?v=aPdXrOI9s5M
If you're not "Facebook" member, you will not able to get in this one>>>>>but that's fine, only few pictures in here anyway!!

ปล. ผมมีรูปนิดหน่อยที่ผมเพิ่งได้รับจาก Sam Baton ที่เขาถ่ายไว้เมื่อคืนวันเสาร์ที่แล้ว, ที่พวกเรา ?On The Rock? กลับมารวมตัวกันเป็นครั้งแรกในรอบ 30 ปี (สราวุธ ก. มาจากเมืองไทยและ เป็นตัวตั้งตัวตีจัดงานนี้!) ผมใส่รูปไว้ในนี้สำหรับใครที่ต้องการจะดู (แค่คลิก) และเผื่อว่าคุณไม่รู้จักเขา ชายไทย-จีนที่ไม่มีชื่อระบุไว้คือ ทอมมี่ ถัง ที่เคยเป็นผู้จัดการวง
เอาล่ะ ชายชราคนนี้แก่ตัวลงทุกวินาที, เหมือนกับพวกเราทุกคน มันเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รู้จักพวกคุณทุกคนที่นี่ ที่?บ้านนิมิต? และหวังว่า มิตรภาพของเราจะเบ่งบาน จนถึงเวลาที่ผมต้องไป

สันติภาพและความรักสู่ทุกคน
นภาศักดิ์ มณีสุข (napman)
ปปล. ผมขอรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวสำหรับข้อมูลที่ผิดพลาดในที่นี้ อันเนื่องมาจากวัยของผมและ ?ยาวนาน และ ห่างไกล? ท่านใดเห็นว่าผมให้ข้อมูลผิดในส่วนใด กรุณาให้คำแนะนำและแก้ไขตามที่ท่านเห็นสมควร ขอบคุณครับ

ถ้าคุณไม่ใช่สมาชิก ?Facebook? คุณจะไม่สามารถเข้าไปดูรูปได้ แต่ไม่เป็นไรครับ ในนั้นก็มีแค่ไม่กี่รูปเอง!!

[napman]

Finale แล้ว..

จองที่ไว้ก่อน...เดี๋ยวจะรีบหาเวลาแปลให้นะครับ (subtitle ช้า เดี๋ยวเสร็จพวกแผ่นผี)

facebook นี่ต้องลงทะเบียนก่อนหรือเปล่าครับ ผมคลิกเข้าไปแล้วมันบอกว่า ไม่สามารถแสดงผลได้ในขณะนี้

I didn't realize that you have to be the member first for "Facebook" because it's not for public, but that's OK, only few pictures in there.
So I'll edit and put 2 YouTube videos in there in stead.
Thanks again and please no hurry, just like I said "family affair comes first"

[โฟล์คน้อย]

ขอบคุณน้า napman ครับ


การบอกเล่าเรื่องราวการดำเนินชีวิต เป็นคติเตือนใจที่ดี
น้ำใจที่แฝงไว้ในตัวหนังสือ ทำให้รู้สึกเป็นกันเอง และอบอุ่น


ยิ่งโดยเฉพาะสำหรับคำแนะนำ 5 ข้อ ของชายชราผู้อาบน้ำมาก่อน
ช่วยดึงสติให้คิดอะไรได้หลาย ๆอย่างเลยครับ


ผมติดตามอ่าน แต่ด้วยภาษาไม่แข็งแรง
ทำให้ต้องรออ่านจากน้า Maew ซึ่งเป็นผู้ถ่ายทอดให้เข้าใจได้อีกครั้ง


ขอบคุณน้าแมว ด้วยครับ สำหรับ subtitle ที่ทำให้ได้รับอรรถรสมากยิ่งขึ้น


ประสบการณ์จากชีวิตจริง มีลมหายใจมากกว่าตัวหนังสือจากจินตนาการที่คิดมากนัก
ข้อคิดจากเรื่องราวที่ถ่ายทอด จึงเหมือนมีเสียงพูดให้ได้รับรู้ในความรู้สึก


ขอบคุณครับ

[Maew]

ขอบคุณน้า napman ด้วยครับ ที่ยินดีถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตตัวเองในหลายๆมิติ ทั้งดีและไม่ดี
...เป็นการเสียสละที่น่านับถือ

ผมยินดีอย่างยิ่งที่มีส่วนร่วมในการถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตนี้
และถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดจากการแปล ก็ขออภัยด้วย
(ภาษาผมไม่ได้ดีอะไรนักหรอกครับ ไปอยู่อเมริกาหลายปี ความจริงควรจะดีกว่านี้มากมาย นี่ผมก็เปิดดิคหลายครั้งอยู่ครับ)

ขอบคุณน้าโฟล์คน้อยสำหรับกำลังใจ
และสำหรับสิ่งที่เราได้รับจากเรื่องของน้า nap, ผมเห็นด้วยทุกตัวอักษรครับ

[napman]

ขอบคุณน้า napman ด้วยครับ ที่ยินดีถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตตัวเองในหลายๆมิติ ทั้งดีและไม่ดี
...เป็นการเสียสละที่น่านับถือ

ผมยินดีอย่างยิ่งที่มีส่วนร่วมในการถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตนี้
และถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดจากการแปล ก็ขออภัยด้วย
(ภาษาผมไม่ได้ดีอะไรนักหรอกครับ ไปอยู่อเมริกาหลายปี ความจริงควรจะดีกว่านี้มากมาย นี่ผมก็เปิดดิคหลายครั้งอยู่ครับ)

ขอบคุณน้าโฟล์คน้อยสำหรับกำลังใจ
และสำหรับสิ่งที่เราได้รับจากเรื่องของน้า nap, ผมเห็นด้วยทุกตัวอักษรครับ

Hi Maew and everyone,
It's been an incredible journey back in time for me for the past few weeks. Like I said "never in my wildest dream" that I would have had an opportunity to put my musical life story into words!

Maew, you are such a "God send" to me besides Nimit, Povation, Pood and many others that encouraged me to accomplish my (almost) impossible mission.


You kids may not fully understand what I was trying to tell you and I don't blame you. But no worries here, when you get to 50 or 60 years of age you will gradually understand and appreciate more of what I'm trying to give away.


Maew, you did great, I have my total confidence in your translation. I personally don't dare to type in Thai (44 alphabets plus 30+ vowels, forget it!!!) and my Thai language would confuse you guys more especially in writing and in speaking I'm sure you would laugh at my accent too!

Now you can stop spending your precious time for translation at least for a while, but I got a feeling that I'll come back with another travel stories because that's my other passion.

Let's see, Chances are I'm going to Oregon next month (June), Whitney in July, Yosemite in August, and very possible San Gorgonio in September. Then November 21st I'll arrive in BKK and up to Chiangmai for the next 3 months

It's been a long and incredible/memorable journey for me for the last 40 years or so. But I'm not reaching my destination yet, join me if you will, sometimes it gets lonely travelling alone, you know?.

[povation]

อยากจะบอกว่า อยากให้ถึงเดือนพฤศจิกายน เร็วๆ
ผมจะได้พูดคุยกับน้า napman ที่เมืองไทย คงมีเรื่องสนุกๆมาเล่าให้น้องๆได้ฟังกันนะครับ
รวมทั้งโจ๊กฝรั่งด้วย ฟังกันแบบทั้งคืนพร้อมกับแจมกีตาร์ด้วยกัน
ไหวไหมครับ

[Webmaster]

เจอกันที่ กทม อาจมีตามไปแจม เชียงใหม่ ครับ

[karn]

ขอบคุณน้า nap ที่ถ่ายทอดเรื่องราวและประสบการณ์ชีวิต รวมถึงข้อคิดดีๆให้ฟังครับ
และผมจะรอฟังเรื่องต่อไปที่น้า nap จะเล่าให้พวกเราฟังอีกครับ...ขอบคุณมากครับ
(ขอบคุณน้าแมวด้วยครับ)


ปล.อยากให้ถึงเดือนพฤศจิกายนเร็วๆ