ปีน.....

[boobyblue]

ขอคำแนะนำด้วยครับ
ขอร้อง...............
คือว่ามันตันๆรู้สึกมันขาดๆเกินๆ
วานเสนอแนะทีครับ...
จักเป็นพระคุณอย่างสูง
ขอบคุณครับ...

[PussyJazz]

ชอบครับ เจ๋งดีๆๆ นึกถึง the beatles เลย loop ช่วงนึงมันขัดๆ หน่อยนะครับ หรือว่าเข้าจังหวะผิดปะครับ แต่ช่วงหลังโอ เคเลยครับ

[boobyblue]

คือมันเป็นร่างแรกประมาณว่ายังสเก็ตอยู่นะครับ
เพิ่งนั่งทำเมื่อคืนใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงน่าจะได้
แต่มันยังไม่จบนะครับ
ตั้งใจว่าเพลงนี้น่าจะยาวไม่น้อยกว่าสิบนาที
ที่เอามาให้ฟังคืออยากได้ไอเดียมาทำต่อใครมีไอเดียเท่ห์ๆลองแนะนำผมหน่อย
นี่นับเป็นเพลงแรกที่ทำในแนวนี้ครับ
ผมรู้สึกว่ามันยังขาดๆเกินๆอยู่แต่ก็จะพัฒนามันต่อไปให้มันสมบูรณ์ขึ้นให้ได้
เพลงนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากหนังสือวิชาการเล่มหนึ่ง
อ่านมานานมากแล้วแต่มันยังคงอยู่ในใจ
เลยคิดอยากจะนำมันมาถ่ายทอดในรูปแบบของบทเพลง
หากจำไม่ผิดเรื่องนี้น่าจะเป็นบทนำในตอนใดตอนหนึ่งของหนังสือเล่มนั้น
หนังสือเล่มนั้นชื่อว่า"ปืน เชื้อโรค และเหล็กกล้า กับชะตากรรมของมนุษย์" เขียนโดย จาเร็ด ไดมอนด์
ใครสนใจน่าจะลองหามาอ่านกันนะครับมันเจ๋งมากเลย
เรื่งมันมีอยู่ว่า...
ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ได้ทำการศึกษาเกี่ยวกับอารยธรรมของมนุษย์สมัยบรรพกาล
โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อจะทำความเข้าใจเกี่ยวกับสังคมโลกมนุษย์ถึงที่มาที่ไปของมัน
แล้วในการศึกษาครั้งนี้เขาต้องเดินทางขึ้นไปสำรวจงานศิลปะดึกดำบรรพ์ของชนเผ่าโบราณแห่งหนึ่ง
ซึ่งเขาต้องปีนขึ้นไปบนยอดเขาที่ทุรกันดารทางขึ้นก็ประกอบไปด้วยอุปสรรค
เพราะมันไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวที่ถูกพัฒนาแล้วเขาจึงรู้สึกยากลำบากที่กว่าจะขึ้นไปถึงยอดเขาเพื่อจะไปชมงานศิลปะชิ้นที่ถูกยกย่องว่าวิเศษนักนั้น
แต่เมื่อเขาขึ้นไปถึงเขากลับไม่รู้สึกถึงความสำเร็จที่เขาพิชิตมันจนได้
สิ่งที่เขาพบกลับไม่ใช่ความรู้สึกดื่มด่ำกับความงามของงานศิลปะเลย
เขาเพียงแต่ต้องการดื่มน้ำเย็นๆสักแก้วหนึ่งเท่านั้น
เท่านั้นจริงๆ....
งานศิลปะไม่มีความหมายต่อเขาเลย
เขาแทบจะไม่เหลียวแลมันเสียด้วยซ้ำ
ในความคิดคำนึงของเขามีแต่บ้านเท่านั้น
เขาอยากกลับบ้าน....
แต่เขาจะกลับอย่างไร?
นั่นคือความกังวลอันเป็นที่สุด

เรื่องที่ผมประทับใจก็มีแค่นี้ละครับ
มันเป็นเรื่องที่แทบจะไม่มีความน่าสนใจใดๆเลยใช่มั้ย?
แต่สำหรับผมมันกระทบความรู้สึกผมมากเลย
เรื่องนี้ค้างอยู่ในใจของผมหลายปีจนมาบัดนี้ผมถึงถ่ายทอดมันออกมา

แต่มันก็เป็นการถ่ายทอดที่ยังไม่ลุผลสำเร็จ
ยังมีเรื่องที่ผมต้องคิดต่ออีกมาก
เช่นว่าผมจะเล่าเรื่องนี้ออกมาอย่างไร
จนกระทั่งจู่ท่วงทำนองที่ได้ฟังกันนี้มันดังขึ้นในใจ
ผมจึงรีบทำมันออกมาทันทีโดยยังไม่มีบทสรุปว่าจะใช้วิธีนำเสนอเรื่องราวนี้อย่างไร
ผมคิดไว้สองทางเลือก...
หนึ่งจะเขียนคำร้องแล้วสร้างทำนองสอดใส่เข้าไปในดนตรีที่ผมทำมานั้นจะเข้าท่ามั้ย?
สองหรือผมจะเขียนเป็นบทกวีแล้วอ่้านประกอบดนตรีชิ้นนี้ดี?
ผมก็ยังตัดสินใจไม่ได้
โปรดช่วยผมคิดด้วยได้มั้ย?

นี่จึงเป็นเหตุที่ผมนำงานที่ยังทำไม่เสร็จมาให้ฟังเพื่อรับฟังความคิดเห็นครับ
โปรดให้คำปรึกษาแก่ผมด้วยครับ

(พิมพ์ยาวรู้สึกเหนื่อย...)

เอาเท่านี้ก่อนทั้งๆที่ยังเล่าไม่จบ...

ขอบคุณที่เสียเวลาฟังและยังต้องช่วยผมคิดอีก

ขอบคุณล่วงหน้าดักไว้หวังว่าจะได้รับไอเดียดีๆนะครับ

ขอบคุณครั้งที่สาม....

ขอบคุณครั้งที่สี่สำหรับน้าPussyJazzครับ

เฮ้อ............เหนื่อย.........

[PussyJazz]

กวี เป็น ท่อน verse (เหมือนกับการ rap แต่ไม่ใช่ rap) แล้วท่อน chorus เป็น melody โดนๆ เป้งๆ ใส่เนื้อสรุป คิดว่เเป็ฯไงบ้างครับ

[napman]

Hi Boob,
I don't really have any advice about this project, but just like you said it's only a part of what you have in mind.
I don't know much about music theory but as I've learned to compose any classical theme by theory you will need at least as follow;
1. Overture
2. Movements (should be at least 2)
3. Finale

So what you composed here is only the Overture (to me), after this you will need to convey it the heart of the matter and you must leave no prisoner here. When all has been explained in you musical language in these movements then you must slowly close the curtain before you take a bow.

Now that's just the theory but you can do whatever your heart desires. Sometimes rules are made to be broken and especially in ART.

Hope my comment will somehow give you some courage to break all the rules and go merrily along your own way

[boobyblue]

ขอบคุณน้าPussyJazzครับ
ผมก็กำลังคิดในแนวๆนั้นอยู่พอดีเลย
ขอบคุณที่อุตส่าห์ช่วยคิดครับ

ขอบคุณพี่napmanด้วยครับที่ช่วยแนะแนว
ช่วยผมได้มากเลยครับ

ได้ไอเดียแล้ว....
เย้.....