new..เรื่องเล่าเเบบหัทยา...เวลา...คุณค่าในการดำเนินชีวิต ในความคิดของผม

[sukanyastory]

ดนตรี กับกีตาร์ที่ผมรัก รอได้
แต่ลูกผม รอไม่ได้


ผมไม่อยากให้ลูกมีความรู้สึกว่าผมรักกีตาร์มากกว่าเขา
เพราะทุกครั้งที่ใช้เวลาเล่นกีตาร์ หลายครั้งใช้สมาธิ เพื่อความคิดต่าง ๆ
แต่ลูกไม่ต้องการสมาธิ ไม่ต้องการการหยุดคิดบางสิ่งของผมกับกีตาร์


ลูกต้องการเสียงหัวเราะ ต้องการให้พ่อเป็นกีตาร์ของเขาแทน
พ่อต้องเป็นความสุข เป็นเสียงเพลงให้กับการเล่นของเขา


อ้อมแขนที่เคยโอบกอดกีตาร์ ต้องโอบกอดลูก กอดให้แน่นกว่าเดิม


ผมว่าความรู้สึกของลูก เมื่อโอบกอดผม ก็คงเหมือนเมื่อก่อนที่ผมเคยโอบกอดกีตาร์
แต่มันยิ่งใหญ่กว่า


ผมไม่รู้ว่าผมใช้เวลาได้คุ้มค่าหรือเปล่า
ผมรู้แต่เพียงว่า ผมไม่เคยเสียดายเวลาที่อยู่กับลูก และครอบครัว

ประทับใจมากค่ะกับข้อความข้างบนนี้...