เรื่องเล่าของหุ่นยนต์ผิดสเป็ค...

[sukanyastory]

ตั้งชื่อเรื่องซะ...ทำเอาคนอ่านงงไปตามๆ กัน


เจตนาก็คืออยากกระตุ้นต่อมอยากรู้ของคนอ่านว่า...หุ่นยนต์ที่ว่า มันผิดสเป็คตรงไหน...

หุ่นยนต์ตัวนี้ ไม่ใช่ใครที่ไหน...ตัวคนเขียนเองค่ะ...



เมื่อวันก่อนได้มีโอกาสอ่านเรื่องราวของคุณ Hattaya เรื่องนี้ ทำให้เกิดแรงบันดาลใจอยากเล่าเรื่อง insider ของเหล่าหุ่นยนต์ที่พูดถึง...



มุดลงสู่เมืองบาดาล .......... หุ่นยนต์มากมาย เคลื่อนที่คล้าย ระบบฟันเฟืองน้อยๆ ที่เคลื่อนเลื่อนไปตามสายพาน

พวกเขากำลังจะไปเป็นส่วนต่อเชื่อม ในกลไกลต่างๆกับเครื่องจักรตัวเเม่ ที่หล่อเลี้ยง เเละ ครอบงำ ชีวิตหุ่นๆ ของพวกเค้า ในที่ต่างๆกันไป

เดิน และ เดินเคลื่อนที่ไปด้วยความเร็วเฉลี่ย ที่ใกล้เคียงกันในแววตาไร้ชีวิต ใบหน้าอารมณ์ที่ไม่แตกต่างกันนัก

ฉันเดินอยู่ท่ามกลางพวกเขา โดยที่พวกเขาไม่รู้ เพราะ ไม่สนใจอะไรในระบบอื่น สิ่งแวดล้อมข้างเคียงอย่างฉัน
ที่จำลังจาบจ้วง มองพวกเขาอยู่



ใช่ค่ะ...พออ่านถึงตอนนี้ทำให้มองเห็นภาพของตัวเอง ที่เป็นเหมือนหุ่นยนต์เหล่านั้น...

หุ่นยนต์ที่มองดูไร้ชีวิตและจิตวิญญาณ...วันๆ ชีวิตถูกโปรแกรมให้ทำงาน และใช้เพียงกลไกสมองซีกซ้ายแค่ข้างเดียว


ชีวิตประจำวันของหุ่นยนต์เหล่านี้คือ ตื่นเช้า อาบน้ำ ทานอาหารเช้า ไปทำงาน ทานอาหารกลางวัน ทำงาน กลับบ้าน ทานอาหารเย็น อาบน้ำ ดูทีวี แล้วก็นอน...


วัฎจักรชีวิตวนเวียนไม่มีสิ้นสุด ซึ่งหุ่นยนต์ตัวนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ


แต่หุ่นยนต์ตัวนี้จะแปลกกว่าหุ่นยนต์ตัวอื่นตรงที่ว่า...โรงงานที่ผลิตไม่รู้ทำพลาดอีท่าไหน ดันเอากลไกสมองซีกขวาใส่ลงมาด้วย...

จึงเป็นที่มาของคำว่า...หุ่นยนต์ผิดสเป็ค..ค่ะ



จริงๆ แล้ว สมองซีกขวา...พึ่งถูกปลุกให้ตื่นมาทำงาน เมื่อ 6 เดือน ที่ผ่านมานี่เองค่ะ...

หลังจากถูกครอบงำด้วยเครื่องจักรตัวแม่ให้ทำงานจนเกินพิกัดที่ตั้งไว้อยู่พักใหญ่ๆ เครื่องยนต์ภายในจึงรวน...หาทางออกด้วยการปลุกสมองซีกขวาให้ทำงานเพื่อสร้างความสมดุลให้ชีวิต...


หลังจากเริ่มรู้ตัวว่า...เวลาที่เหลือของชีวิตอาจมีไม่มากอย่างที่คิด

สิ่งที่ทำได้คือ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด...เผื่อว่าจะได้ไม่ต้องเสียดาย เมื่อรู้ว่า...พรุ่งนี้ไม่มีวันมาถึง

จึงเริ่มทำในสิ่งที่อยากจะทำ ไป พร้อมๆ กับสิ่งที่ควรจะต้องทำ

เวลาของหุ่นยนต์ตัวนี้จึงถูกจัดระเบียบใหม่ตั้งแต่วันนั้น...

จัดสรรเวลาให้ทั้งสมองซีกขวาและซีกซ้ายทำงานอย่างสมดุล...




และนั่น..จึงเป็นที่มาของการเข้ามาแวะทักทายที่บ้านสีฟ้าแห่งนี้...
ได้รับการต้อนรับที่อบอุ่น จนขออยู่ต่ออีกสักหน่อย
มีความสุขกับการให้และการรับซึ่งกันและกัน
จนตอนนี้...มีมุมกาแฟมุมโปรดเป็นของตัวเองไปเรียบร้อยแล้วค่ะ...