เปิดบ้าน Povation ปี 2552

[โฟล์คน้อย]

ต้องขอโทษน้า ๆด้วยนะครับ ที่ต้องกลับก่อน

ผมไม่ยกโทษให้ครับ

เรายังไม่เคยสื่อสารกันทางเสียงเลย....

โกรธ!!!!











(บรรทัดบนสุดกับบรรทัดท้ายสุด....ผมโกหก..)

น้ำใจ.. จับต้องไม่ได้ด้วยสองมือ
น้ำเสียง.. จับต้องไม่ได้ด้วยสองหู
ตัวหนังสือ.. ก็จับต้องไม่ได้ด้วยสองตา


แต่เมื่อเราลืมตา เราสามารถสัมผัสได้ทุกสิ่ง
และเมื่อเราหลับตาอีกครั้ง
เราจะสัมผัสมันได้ด้วยใจ..


.........................

หากข้าพเจ้าได้ทำการล่วงเกินท่านใดไป..
(โดยเฉพาะน้า ๆสมาชิกใหม่.. เพราะสมาชิกเก่าเขาเบื่อผมกันแล้วล่ะ..)
ไม่ว่าด้วยกาย วาจา ใจ..
ทั้งต่อหน้าก็ดี ลับหลังก็ดี..
ข้าพเจ้าขออโหสิกรรมด้วยครับ.. สาธุ..

เห็นป้าสุ แกตามหาน้าโฟล์คน้อย ในวันงานฯให้ขวั้ก !!!
รีบไปมอบตัวเลย ถือ ดอกไม้ธูปเทียนไปด้วย
((แต่ผมออกตัวให้แล้ว ว่าน้าโฟร์คน้อยน่าสงสาร และลูกยังเล็กอยู่ ))

อ้าว ลูกยังเล็กอยู่เหรอคะ....
เห็นหน้าพ่อ....นึกว่าลูกโตแล้ว...
โอ๊ววว...เล่นแรง...ไปแล้วค่ะ...ฟิ้ว....
.
.
.
.
.
.

.
ขอหลบลูกกระสุนใต้ท้องรถก่อน

กับป้าสุ.. ยังน่ารักกว่าน้าซ่าส์.. เยอะเลยครับ
ริ้วรอย.. ฝ้าฟางใด ๆก็ไม่เห็นมี ไม่เหมือนน้าซ่าส์..
ริ้วรอยที่หน้ากับที่หลังนี่เต็มไปหมด..(โดนเฆี่ยน..โดนทุบ.. )


ป้าสุพบปะเพื่อนสมาชิกครั้งแรก นอกจากอิ่มใจ ยังอิ่มท้องด้วย..
ไม่เหมือนตาเสธซ่าส์นี่.. บอกจะเลี้ยงกาแฟผมมาหลายปีละ.. ยังไม่ได้กินเล๊ย..


เอ่อ.. ทำไงได้.. ภรรยากะลูกสาวดุนี่ครับ..
วัน ๆคิดแต่แผนหนีออกจากบ้าน.. ก็เหนื่อยจะแย่แล้ว..
เฉพาะงานวันเปิดบ้านพี่ป๋อนี่ก็วางแผนตั้งเป็นเดือน.. อิอิ

แต่อย่างน้อยผมก็ยังหนุ่มกว่าเพื่อนสมาชิกหลายคนล่ะครับ


ไม่ใช่ตัวขาวหน้าละอ่อนอย่างน้าซ่าส์นี่ครับ.. หน่อมแน้มไปหน่อยมั๊งง...
เดี๋ยวนี้น้าซ่าส์.. เสี้ยมเก่งจัง
สงสัยต้องยิงทิ้งจริง ๆซะละ..

............................