พิพิธพันของหนู แบ่งกันชมกะน้าๆ

[Nicky]

คุณสมิงน้อยค่ะ การที่คุณรู้สึกไม่ดีจนอยากออกไปจากบ้านฟ้านั้น ดิฉันอยากให้คุณช่วยฟังดิฉันนิดนึงนะคะ ดิฉันเริ่มโพสต์ในกระทู้ของคุณ ด้วยความสนใจ ขอความช่วยเหลือ และไม่ได้ว่าอะไรคุณเลยนะคะ

น่าสนใจค่ะ แต่ไม่เข้าใจ ช่วยอธิบายเป็นภาษาราชการทั่วไปได้ไหมคะ เผื่อท่านอื่นๆด้วยค่ะน้า

---

และนี่คือสิ่งที่ดิฉันได้รับ

ได้ขอรับอยากให้กระผมอธิบายตั้งแต่ช่วงไหน ผมจะพยายามควบคุมสติและแสดงภาษาออกมาที่แสดงค่าของมัน ให้ อยู่ในสถานภาพที่ ทุกๆท่านพอจะอ่านได้ แม้จะไม่แสดงออกไปในทางบันเทิงในแบบที่ผมตั้งใจไว้แต่แรก หากแต่ได้ใจความกระชับแม่นยำ ทุกๆคำสะกดไม่พลาด ก้ตามแต่จะปราถนาครับผม

คืออยากอธิบายไว้ ณ ตรงนี้ ว่าผมคิดมองว่า ภาษาไม่ว่ากี่ภาษาที่คนทั้งโลกใช้ มันมีความสวยงามในแบบของมัน และมันจะผิดไหมหรือถ้าผิดมันจะละเมิดกี่กระทงในการเปรียบเปรยสิ่งที่ผมรู้สึกนึกคิด ในแบบอีกแบบที่ผมเข้าใจว่างดงาม (ในมุมมองผม เนื่องจากผมอาจจะเรียกว่ามือสมัครเล่นคนนึงที่ทำดนตรีเอง เขียนเพลง เขียนเนื้อเอง และพยายามหาแบบแผน แนวทาง ที่จะเลี่ยนกรอบทุกๆอย่างที่ผมว่ามันไม่ค่อยให้แง่มุมที่หลากหลาย แตกฉขนง ซึ่งมันก็เปรียบได้กับ แนวทางของ post modern art ที่ผมเคยได้จำมาจากในชั้นเรียน ที่เราสามารถจับต้อง แปลงปรุง เปรียบทุกอย่างรอบๆตัวเรา ไปไม่ต่างจากเครื่องปรุง วัตถุดิบ ซึ่งผมว่ามันคล้ายๆกับเวลาที่ทุกคนอาจจะมองเห็น สี่เหลี่ยมคิวบิกชิ้นนึง ซึ่งมีกว้าง ลึก สูง แล้วถ้ามันเกิดทึบขึ้นมา คราวนี้มันก็แน่อยู่แล้วที่คุณต้องใช้จินตนาการว่าสิ่งที่อยู่ในนั้นมีโอกาศที่จะสามารถเป็นสิ่งใดบ้าง ตั้งแต่ X จนไปถึง ว่างปล่าว แล้ว ไม่ว่ามันจะว่างปล่าวรึไม่คุณก็สามารถใช้จินตนาการถ่ายทอดเรื่อง บรรยากาศของสิ่งที่อยู่ในนั้นในอย่างไม่มีกำหนด) ผมไม่ทราบว่าที่ผมพูดไป จะมีคนที่เสียเวลาอ่านไหม ผมอยากให้อ่านนะจริงๆแล้ว แม้บางอย่างเราอาจจะตัดสินว่ามันไร้ซึ่งแง่มุม แต่ในทางเดียวกันมันอาจจะแฝงไปด้วยแง่มุมซ้อนเอาไว้ เพียงแค่คุณลองให้เวลากับมัน
แค่นี้แหละครับ

---

แล้วก็เผอิญมีอีกคำถามแอบกระพริบเข้ามาในม่านตาผมเสี้ยววินาทีนึงว่า ศิลปะ ควรจะก้าวต่อไป หรือ นิ่งอยู่กับที่ ซึ่งก็หมายความว่า ไม่ว่าจะลองผิดลองถูก เราก็ควรลองต่อไป หรือ แบบเดิมก็ดี ไม่ชอบเสี่ยงกับอะไรที่ไม่แน่นอน ผมเข้าใจว่าบางท่านอาจจะต้องพูดว่า "ผมหลุดประเด็น" แต่ผมว่าไม่หรอกครับ มันมีความเหลื่อมคาบซึ่งเป็นเหตุเป็นผลเกื้อหนุน อย่าง บางๆ อยู่ จางๆ อยู่

ขอกราบอภัยมาอีกครั้งที่ผมไม่สามารถสกัดความคิดที่ควรจะปล่อยลอยให้มันว่างปล่าว ไร้ตัวตน แต่ในทุกๆความคิดเห็นผมไม่เคยคิดที่จะลบหลู่ดู่หมิ่นบุคคลไหนๆเลย เพราะว่าโดยพื้นฐานโลกมนุษย์ เราทุกคนเป็นญาติกันไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง ถึงไม่อยากเป็นก็ปฎิเสธไม่ได้จริงๆครับ

---

นี่ก็อาจจะใช่

555 พี่บู๊บบี้บลู๋ จริงไม่ต้องขนาดใช้สายตาแบบอ้างอิงหลักpost modern แบบนั้นก็อ่านได้สบายบรื๋อเลยครับ ว่าแต่อยากขอบคุณที่เข้าใจและเปิดรับฟังแนวคิดพิศดารครับผม นั่นคือพื้นฐานของส่ิงที่ผมค้นหาในโลก cyber ว่าจะมีที่อิงพิงพำนักให้แลกเปลี่ยนความคิดที่อาจจะช่วยสร้างแรงบัลดาลใจในการสร้างงานต่อไปครับผม

ผมจะจำลอง diagram โครงสร้างประโยคของผม โดยใช้ x แทนค่าคำขยาย และ o แทนค่าเนื่อหาสาระโดยจำแนกแสดงค่าได้ดังนี้
oxxxoxxxxxoxoxxx xoxxxxooxxxxoxoxx xoxxxoxxxxxoxxxxxxxxooxxxoxx xoxxxxoxxxoxxxx xoxxxoxxxxxxx
ซึ่งจากตัวอย่างนี้ จะอธิบายได้ว่าสาระเนื่อหา จริงๆก็มี แม้จะน้อยนิด ซึ่งเราแทนค่าสมการด้วย o ไป ส่วน x นั้นเป็นตัวแปรแทนค่าส่วนที่ขยาย o ให้เพิ่มสีสัน ชูรสให้มันสนุกกับการพิมพ์ไปในตัวด้วย
ยกตัวอย่าง ที่สองเช่น
ประมาณว่า เช้านี้ได้กลิ่นหมี ถ้าเป็นประโยคแบบผมผมจะสามารถแต่งให้ยาวขึ้นไปอีก อย่างเช่น ในเช้าสดใสไอน้ำค้างหยดติ๋งๆ กลิ่นสาบหมีปนต้นขิงลอยระรินมาประทินสู่ขั้วปอด

เป็นต้นซึ่งก็สร้างอรรถรสอีกแบบในการเผชิญสถานกรณ์ไม่สู้ดีจากภัยสัตว์ป่าที่อาจจะบุกเข้ามาทำร้ายเราแบบไม่คาดคิด แต่ก็ยังมีใจชื่นชมพรรณา ปลอบตัวเองให้หายกังวล และดำเนิดกิจกรรมยามรุ่งอรุณต่อไป

---

ดิฉันเลยตอบไป

ด้วยความเคารพค่ะ
ขอบคุณที่อธิบายความเป็นตัวตนของคุณนะคะ เรื่องภาษา หากว่าคุณสะกดภาษาไทยผิดบ้างถูกบ้างก็ไม่แปลกค่ะ ดิฉันเองก็สะกดผิดบ่อยๆ หรือจะใช้คำที่แสดงออกถึงอารมณืความรู้สึก หรือเปรียบเปรยใดๆก็ไม่ผิดแน่นอน แต่ดิฉันแค่อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจก็เท่านั้น แค่อยากให้คุณช่วยอธิบายเป็นภาษาที่คนทั่วไปเข้าใจ เพราะคงไม่ทุกคนหรอกค่ะที่ได้เรียนแนวทางของ post modern art อย่างคุณ หากคำที่คุณบอกว่าคุณเปรียบเปรยสิ่งที่คุณรู้สึก นั้นทำให้คนอื่นๆรู้สึกไปกับคุณได้ โดยคุณไม่ต้องมาอธิบายว่าให้มองในแนวทาง post modern art แต่ให้เค้ารู้สึกเองโดยธรรมชาติ คงจะดีกว่าค่ะ และสิ่งที่คุณอธิบายมาทั้งหมดไม่ผิดค่ะ จริงค่ะ ศิลปะ ต้องก้าวต่อไป ภาษาก็คือศิลปะอย่างหนึ่ง เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น แต่ดิฉันไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้นเลย ประเด็นคือ การสื่อสารด้วยวัจนภาษา หากการสื่อสารไม่สัมฤทธิ์ผล คงต้องมาดูสาเหตุค่ะ ว่าดิฉันไม่ฉลาด ที่ไม่รู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ ถึงได้เปรียบเปรยออกมาเป็นคำคำนั้น หรือว่าคุณคิดว่าคนอื่นต้องเข้าใจคุณเท่านั้น ศิลปะ แบ่งออกไปได้มากมายนะคะ ภาษาและการสื่อสาร ก็เป็นศิลปะที่คุณต้องเข้าใจมันเพราะคุณต้องใช้มันอยู่ทุกวัน และเป็นศิลปะที่หวังผลสัมฤทธิ์ด้วยค่ะ นอกเสียจากคุณจะอยู่คนเดียวในโลกนี้ ถึงอย่างนั้นคุณก็ยังต้องสื่อสารกับตัวเองอยู่ดี มันก็อยู่ที่คุณ ว่าจะเขียนรูป ถ่ายรูป ทำเพลง ไว้ดูไว้ฟังเองคนเดียว(ก็คงไม่มาโพสต์ไว้หรอกมั้งคะ) หรืออยากให้ผู้อื่นได้ชื่นชมบ้าง นี่ก็เป็นแค่ความคิดเห็นนึงค่ะ ถ้าคุณคิดว่าคุณกำลังแสดงงานศิลปะผ่านสิ่งที่คุณพิมพ์ทั้งหมด ดิฉันก็ขอแสดงความคิดเห็นในงานของคุณเช่นนี้นะคะ ถ้าคุณเป็นคนทำงานศิลปะตัวจริง คงรับฟังได้นะคะ
ขอบคุณ

---

แล้วนี่คือสิ่งที่คุณทำ

เพื่อความสบายใจของส่วนรวม ผมขอหายไปถาวรดีกว่าครับ ขอบคุณและขออภัยครับ

---

เรียน webmaster ช่วยลบชื่อผมไปจากสารบบทีนะครับ ขอบคุณครับ

---

เอาเป็นว่าดิฉัน ขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกแย่ ที่แสดงความคิดเห็นอะไรไป แต่ทั้งหมดนั้น ดิฉันไม่บังอาจไปวิจารณ์งานดนตรีของคุณ ดนตรีไม่มีถูกผิดค่ะ ความสามารถด้านดนตรีของดิฉันก็น้อยนัก แต่สิ่งที่เป็นประเด็นคือ ภาษา (สื่อสารกันโดยไม่เห็นหน้า มันอ่อนไหวมากนะคะ)ที่คนอย่างดิฉันไม่เข้าใจ อยากให้คุณช่วยอธิบาย คือดิฉันไม่เข้าใจภาษาของคุณ ขออย่าหลุดประเด็นเอาเรื่องอื่นมารวมกันเลย ถ้าคุณรู้สึกไม่ดี ขอให้คุณรู้สึกกับดิฉันเท่านั้นพอค่ะ บ้านฟ้า และป้าๆน้าๆ ที่นี่ไม่เกี่ยวข้องกับความผิดของดิฉัน ช่วยแยกแยะด้วยค่ะ เราโตๆกันแล้ว ดิฉันเองก็ไม่ชอบการตอบโต้ไปมาแบบนี้หรอกค่ะ แต่ดิฉันเพียงรู้สึกว่าไม่ชอบที่กำลังโดนดูถูก(คุณอาจจะไม่รู้ตัว เพราะคุณใช้แต่ภาษาของคุณ )จากผู้ชายที่คิดว่ามีปัญญาเหนือกว่าคนอื่น อยู่แต่ในมุมของตัวเองก็เท่านั้น ตัวดิฉันเองก็เสียความรู้สึกมากถึงมากที่สุด ตั้งแต่ได้ท่องโลกอินเตอร์เน็ต เพราะดิฉันไม่เคยมีปัญหากับใครเลย ดิฉันขอโทษจากใจอีกครั้งนะคะ ขอแต่ให้เป็นเรื่องที่คุณกับฉันไม่เข้าใจกันเท่านั้นได้ไหมค่ะ อย่าหนีไปจากบ้านนี้เลย บ้านฟ้าไม่ผิดอะไร หรือถ้าอยากเครียร์กับดิฉันโดนตรง เชิญนอกบ้านดีกว่าค่ะ ขอบคุณและขอโทษค่ะ