Summertime... by Hattaya & Friend..@The Fabric/Concert

[hattaya111]

...




-ขอคัดมาวางอีกที กลัวไม่ได้อ่านครับ

.....ใครคิด หรือ เห็นอย่างไรขยาย หรือ สื่อสารกันบ้าง


ผมเองไม่ได้คิดว่ามันถูก เเต่มันเป็นความคิดเห็นของผมที่สื่อสารออกมา คิดว่าน่าจะมีประโยชน์จึงนำมาสื่อกัน




บางครั้งก็จะมีการให้คิวโดยใช้คำเฉพาะ บางทีก็รู้กันด้วยความคุ้นเคยอยู่ในบางวงบางกลุ่ม
ซึ่งไม่มีถูกผิด ว่าต้องตามหลักการอะไรเขียนโน๊ตอะไรออกมา

วงแจ๊ส(อาจไม่ต้องแจ๊สก็ได้)บางวงอาจจะเป็นฟรีแจ๊ส หรืออะไรก็ตามทีเล่นๆกันไป ผู้นำเอามือมาชี้ที่หัว ทุกคนก็จะเข้าใจทันทีกลับมาเล่นกันในท่อนหัวเพลง(Head) จากที่มีคนทำแบบนั้นมาแล้วนิยม จึงเกิดการใช้คำนี้ท่าทางนี้ มีการบันทึกและเข้าใจตรงกันในสากลในความหมายที่มันเป็น

ผมมักจะรู้สึกตลกที่ผมจบเอกดนตรีสากล คะแนนที่ได้น่าจะต้นๆถึงดีมากๆ แต่จบมาเป็น10ปีแล้ว ผมยังไม่ไปรับใบเอกสารจบอะไรเลยนะ แม้แต่แผ่นเดียว

รูปก็ไปถ่ายเพราะอยากเฝ้าสมเด็จพระเทพฯท่าน แม่เองคนที่บ้านเองจะได้รู้ว่าเรียนจบแล้วหล่ะนะ ซึ่งรูปถ่ายผมยังไม่ได้ล้างเลยฟิลม์10กว่าม้วน จองรูปรับปริญญาก็ไม่ได้จอง

แต่ผมรู้สึกตลกๆที่ทุกวันนี้ที่สถาบันก็จะทั้งพูดถึง ยกตัวอย่างทั้งความอะไรต่างๆไม่ว่าดีหรือร้าย สรุปใครๆก็จะรู้ว่าผมมาจากไหน สถาบันก็จะภูมิใจ จดจำ

หลายคนจบไปมีกระดาษมากมาย แต่ไม่มีตัวตน และไม่ได้น่าจำอะไรตรงไหนเลย ตั้งแต่ปี1สมัยเรียนHarmomyเบื้องต้น ผมขออาจารย์สอบโดยใช้เพลงที่แต่งเองกับเพลงที่ใช้ตามปกติcoverสอบๆกัน

หลังจากนั้นทุกคนก็ถูกเริ่มแกมบังคับนัยๆว่ามาตราฐานที่นี่จะต้องแต่งเพลงมาสอบ ซึ่งบางคนจะเป็นปัญหามากๆที่แต่งไม่ได้

เล่นมันแต่กระดาษเล่นได้แต่โน้ต แต่ไม่เคยบรรเลงศิลปะ ไม่เคยสร้างสรรค์ดนตรี คนพวกนี้มีอยู่มาก ไม่ได้ผิดอะไร

แต่การที่ไม่รู้ไม่สามารถไม่ควรจะเรียกสิ่งที่ผู้อื่นทำได้ในทางไม่ดี



ดนตรีนั้นเวลาคนปรบมือ คนจะปรบมือให้กับตัวตนของเรา ผลงานที่แสดงออก หรืออะไรก็สุดแท้แต่จุดประสงค์ในการแสดงนั้นๆ รูปแบบแนวทางแต่ละคนต่างกัน

แต่บางทีคนปรบมือให้การจัดองค์ประกอบที่ใครๆก็เล่นอ่านมันทำมันซ้ำกันทั้งโลก ต่างกันบ้างตรงการตีความ ศักยภาพของผู้ที่ถ่ายทอดขณะนั้น

คิดเล่นๆคงเหมือนที่ถ่ายเอกสารก็อปสำเนา ต่างกันเนื้อหาที่ความคมชัด หมึกลางเลือนแค่ไหน ความไวความคล่องในการพิมพ์

จริงๆแล้วไม่ได้ดูถูกนักก็อปปี้พวกคัดสำเนานะครับ ถ้าทำให้ดีกว่าให้เกิดอะไรใหม่ขึ้นกับโลกบ้างก็คงดี

ไม่ทราบคนพวกนี้ทานข้าวกับอะไรถึงได้มีทัศนคติเช่นนี้ นี่ยังไม่พูดถึงการเล่นวิธีคิดเลยนะครับ

ที่ทั้งชีวิตก็เล่นอะไรกันไปแบบไม่คิดอะไรใหม่ ผมพอจะนึกถึงวิถีชีวิตคนจำพวกนี้ออกเลยว่าต้องอยู่กับความซ้ำซากน่าเบื่อ ไม่ว่าจะเดินเหิน ทานข้าว เสพกามมีชีวิตยังไง

โลกคงไม่มีอะไรพัฒนากันอีก ถ้าคนจำพวกนี้ครอบครองด้วยจำนวนที่เกลื่อนเมือง




แต่ผมไม่ได้สนับสนุนการเล่นมั่วปาหี่กายกรรม ไร้คุณภาพไร้ยางอายในการถ่ายทอดรสนิยม

คนพวกนี้เหมือนยิ่งเล่นยิ่งมาดูถูก หรือประจานตัวเองกันออกมาเรื่อยๆ ที่น่าขำกว่านั้นคือก็หลอกลวงแหกตาได้เฉพาะคนที่ไม่มีความรู้ความเข้าใจ รสนิยมวิสัยทัศน์ต่ำ เป็นผู้ด้อยโอกาส

อย่างว่าเรามันประเทศโลกที่สาม คนที่หลอกลวงพวกกันเอง ดูถูกกันเอง หากินบนความไม่รู้ของผู้อื่น คนแบบนี้ก็ยังลอยนวลหากินไปได้อย่างน่าขบขัน




การบันทึกการเขียนโน้ตเพื่อเกิดการสื่อสารทำซ้ำ ล้วนเกิดจากการวิเคราห์ต่างๆจากที่ผู้สร้างสรรค์ต่างๆทำเอาไว้แล้ว

เป็นการดีที่เรารู้จักความหมายการสื่อสารจากภาษาสากลนี้ แต่ไม่ใช่ทั้งหมดที่มันเป็น

ซึ่งครูอาจารย์ต่างๆก็เน้นบอกเน้นสอนให้ทำตามแต่สิ่งที่ตัวเองเคยได้รับมา

การเรียนการสอนดูจะมีแต่ความวิบัติ อัตคัดภูมิปัญญา ผู้ถ่ายทอดความรู้กลายเป็นถ่ายทอดความไม่รู้ไม่เข้าใจให้เป็นแบบอย่างถ่ายทอดกันออกไป

จะว่าไปแล้วมันคือความล้มเหลวของระบบการเรียนการสอนเลยด้วยซ้ำ

สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นตั้งแต่แรกอนุบาลจนแก่ตาย ดำเนิน และทำซ้ำกันไปเป็นห่วงโซ่ที่น่าเป็นห่วงมาก

การสอนให้คิด ให้พัฒนาสิ่งใหม่ๆถูกปิดกั้นตั้งแต่การวางรากฐานระบบการศึกษาสมัยเริ่มวางระบบโดยต่างชาติ

การกลัวความสร้างสรรค์การแตกแถวควบคุมไม่ได้ ยากแก่การปกครอง เป็นสิ่งน่ากลัวสำหรับผู้ที่ต้องการครอบงำความคิด

การท่องจำ รู้แค่เขาบอกเป็นสิ่งที่ฝังรากลึก ซึ่งยากต่อการพัฒนาสร้างสร้างสิ่งใหม่

บทความที่เขียนไม่ตั้งใจโจมตีต่อว่าใคร เพียงแต่อยากให้ลองหันมาคิดในมุมสร้างสรรค์จากการเรียนรู้อย่างถูกต้องมากขึ้นเท่านั้น