The Lost Soul & Air on G STRING by Hattaya

[โฟล์คน้อย]

สรรพสิ่งในโลกล้วนกำเนิดเกิดจากสิ่งใด
ไม่มีประโยชน์ที่จะเสาะหาจุดเริ่ม
และเปล่าประโยชน์ที่จะคิดถึงจุดจบ


ไม่มีประโยชน์ใดเลยที่จะมองหาอดีต และเพ้อฝันถึงอนาคต
ปัจจุบันคือสิ่งที่เป็นอยู่..


หากใครเคยเข้าใกล้เฉียดความเป็นความตายในชีวิต
เมื่อยังมีห่วงและยังไม่อยากจากไป
จะเกิดเป็นภาพซ้อนเหมือนการฉายหนังเวียนซ้ำ
ภาพในอดีตจะวิ่งผ่านซ้อนกับภาพตรงหน้าในปัจจุบัน


.............................................


หากเราสามารถมองเห็นภาพทุกภาพซ้อนกันได้
เหมือนกับเราเห็นภาพวิถีชีวิตของผู้อื่น
เราจะไม่เห็นความแตกต่างใดเลยในการดำรงอยู่


ภาพการดำรงชีวิตของแต่ละคนอาจเปรียบกับหลายมิติที่ซ้อนกันอยู่
หรืออยู่เคียงข้างกัน
เราอยู่ในความทรงจำของคนหนึ่ง หรือหลายคน
ในขณะที่หลายคนก็อยู่ในกล่องความทรงจำของเรา


เราต่างเป็นกระจก เป็นมิติซึ่งดำรงอยู่ด้วยกัน
เราต่างมาจากที่เดียวกัน
และเราก็จะกลับไปสู่ที่แห่งเดียวกัน


.............................................................


หลายคนอาจเชื่อมโยงกันด้วยเสียงของดนตรี
บทเพลงเดียวกัน.. อาจมีความหมายแตกต่างตามแต่สิ่งที่เคยพบเจอ
หนึ่งเพลงเดียวกัน.. หากเราสามารถมองเห็นภาพความคิดของแต่ละคน ณ ขณะนั้น
อาจมีมากมายหลากหลาย..


แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน..


นั้นคือความว่างในชั่วขณะหนึ่งที่จิตใจจดจ่ออยู่กับเสียงเพลง
แม้เพียงช่วงระยะเวลาสั้น ๆ


ในช่วงเวลานั้น
ไม่มีสิ่งใดก่อเกิด ไม่มีช่วงเวลา ไม่มีเขา ไม่มีเรา
ไม่ภาพใด ๆ ไม่มีสิ่งใด ๆเลย
เหมือนกับที่บางครั้งเวลาเรากำลังทำอะไรอยู่ ดูอะไร หรือฟังอะไร
เราจะบอกว่า..


จบแล้วหรือ..


เพราะทุกสิ่งทุกอย่างหายไปในความว่างนั้น !


........................................................


เมื่อเพลงเริ่ม เราก็เริ่มต้นการฟังใหม่
เมื่อเพลงจบ เราก็พบประสบการณ์ใหม่
และเมื่อเพลงเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะเริ่มต้นออกเดินทางใหม่อีกครั้งหนึ่ง


หากเราใช้ชีวิตด้วยความรู้สึกที่ดี
ให้คุ้มกับการที่เราได้มีชีวิต
ทุกวันจะไม่เพียงแค่ผ่านไปโดยไม่มีคุณค่า


เมื่อเราใช้ชีวิตอย่างรู้คุณค่าของชีวิต
เราจะไม่รู้สึกถึงช่วงเวลา
ช่วงเวลาจะหายไป..


หมดวันแล้วหรือ..


ปลายทางแล้วหรือ


ลมหายใจสุดท้ายแล้วหรือ..


ทุกสิ่งว่างเปล่าอย่างนี้เองหรือ


ไม่มีช่วงเวลา ไม่มีเรา ไม่มีสิ่งใดเลย


......................................................


ไม่มีประโยชน์ที่จะมองหาอดีต และเพ้อฝันถึงอนาคต
ไม่มีประโยชน์ที่จะเสาะหาจุดเริ่ม หรือคิดถึงจุดจบ..


มีเพียงสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ณ ขณะนี้เท่านั้น
ที่มีชีวิตจริง ๆ..



.........................................