The Lost Soul & Air on G STRING by Hattaya

[.::.pOoH.::.]

ชอบครับ....

ผมดูแบบรวดเดียวจบตามสไตล์ และยังไม่ได้อ่าน comment ของน้าๆท่านอื่นเลยครับ กลัวว่าจะไปเสริมหรือขัดใครเข้า

และก่อนจะเขียนแสดงความคิดเห็นสำหรับ "งานภาพและเสียง" ผมจะดูอย่างน้อยที่สุด "สามรอบ" พลางเขียนไปดูไป....

ผมขอแชร์ความเห็นแบบไม่ต้องอิงทฤษฎีใดๆให้ปวดกะโหลกนะ เพราะเบื่อทฎษฎีเข้าเส้นแล้วครับ
และขออนุญาติไม่กล่าวถึงดนตรี เพราะน้าหนึ่งเข้าใจดีกว่าผม แต่ขอแจมในส่วนการเล่าเรื่องด้วยภาพแล้วกัน

เอาแค่ว่าอยากทำ และได้ทำออกมาแล้ว.....

ขอพูดถึงเทคนิคก่อนนะครับ มันสั้นดี

วิธีการนำเสนอ - ชัดเจนว่าต้องการสื่อถึง "ความเลือนหาย" เลยใช้ dissolve transition (ซวยแล้วดันมีศัพท์ เอาเป็นว่าหมายถึง "ภาพจางซ้อน" แล้วกัน.......รอดตายละ) มาถูกทางแล้วครับ เหลือแต่ความประณีตในการเปลี่ยนภาพให้ตรงกับจังหวะดนตรีเท่านั้นเอง อันนี้ถือเป็นพื้นฐานอารมณ์คนดูในการไต่ขยับทางอารมณ์ ตามเรื่องราวที่เราเรียบเรียง แต่ก็ไม่จำเป็นเสมอไป...

อีกรูปแบบหนึ่งคือ การใช้ภาพซ้อน (superimposition) อันนี้สำคัญมากครับ คนดูจะตีความระหว่างภาพที่ถูกซ้อนให้เป็นความหมายเดียวโดยสัญชาตญาณ

Zooming in and out - ก็ชัดเจน แต่ยังไม่รู้แน่ว่า "เพื่ออะไร"

การใช้สื่อซ้อนสื่อ - ดีแล้วครับ ชอบมากๆตรงที่เห็นคุณสมัครเป็นภาพ negative เห็นเพียง "ภาพกาย" ที่ขยับไปมา เจ๋งที่สุดนะ ตรงนี้!!

มาที่เรื่องการเล่าเรื่อง ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่ที่สุด

ผมขอใช้คำว่าหนังทดลองนะ เพราะมันเข้าข่ายแล้วละ เป็นหนังทดลองประเภทหนึ่ง แต่ไม่ใช่ ABSTRACT ล้านเปอร์เซนต์นะครับ เนื่องจากว่า

มันมีตัวละครที่ชัดเจนคือ ชายเล่นกีตาร์ หญิงเด็กเสิร์ฟ และคุณสมัครผู้ล่วงลับ ที่เหลือคือตัวประกอบไม่มีใครสนใจ เป็นเพียงสิ่งเติมเต็ม

ชายเล่นกีตาร์ - โคตรชัดเจนว่า มันต้องเป็นผู้เล่าเรื่องแน่ๆ ต้องเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวทั้งหมด โอเคเข้าใจ เล่าไปกูจะดู....

หญิงเด็กเสิร์ฟ - เฮ้ย!! ก่อนหน้านั้นตัวละครมากมาย แต่ไม่มี focus ที่ใครเลย มาชัดเจนตรง ญ คนนี้ แสดงว่าเธอต้องเป็นผู้ดำเนินเรื่องแทนอีตาชายเล่นกีตาร์แน่นอน!! เวลายิ่งผ่านยิ่งชัดมีการ crop เฟรมภาพด้วยฉากธรรมชาติ และการซูมทำให้เราเริ่มหวั่นไหว แต่มีการตัดสลับ....โอเครอ...ฮูยยย

ตัวละคร "ภาพ negative คุณสมัคร" - ตรงนี้ขอชมจากใจว่ะ เจ๋งมากด้วยวิธีการถ่าย ชอบตัวละครตัวนี้มาก และเริ่มเชื่อมโยงความสัมพันธ์ระหว่าง ชายกีตาร์ - เด็กเสิร์ฟ - คุณสมัคร

ตัดไป--

ภาพ ญ เด็กเสิร์ฟ - เฮ้ย!! เอาแล้ววุ้ย...เริ่ม zoom เค้น บดขยี้ ระยะภาพและเวลานี้นำพาคนดูดำดิ่งลึกเข้าไป มีการซ้อนภาพเด็กหญิงกับ cast shadow (ซวยแล้วมีศัพท์อีกแล้ว หมายถึง เงาคนหรือเงาตัวละครแล้วกัน!!) และ silhouette (ภาพเงาดำ หมายถึง ภาพวัตถุที่ถูกถ่ายย้อนแสง) กับเด็กหญิง...คนดูเริ่มสนุกและตีความ สำหรับผม นั่งรอจุดซัดอารมณ์แล้ว...

มีการซ้อนทับของภาพมากมาย ทั้งชายกีตาร์ - เด็กหญิง - ผู้คนในผับบาร์....ตรงนี้ดีมากๆครับ compose ภาพดีมาก

ตัดไป--

คุณสมัคร และภาพเด็กหญิงที่ชัดเจนขึ้น ผู้คนตัวประกอบเริ่มละลานตา....

ตัดไป--

เด็กหญิงชัดเจนมาก และเปิดเผยว่าชายเล่นกีตาร์คือคนเดียวกับ**ชายช่างภาพ - ตัวละครตัวใหม่**

ตรงนี้คนดูเริ่มสนุกจัด****

ตัดไป--

ภาพปลาทองแหวกว่าย (เริ่มใช้สัญลักษณ์)

ตัดไป--

ภาพเบลอ (out of focus) เห็นหน้าชายคนหนึ่ง กับผู้คนละลานตาเบลอๆ เดิมๆๆ

ภาพคุณสมัครในทีวี
ภาพนักดนตรีบนเวที
ภาพหญิงสาวในวงสุนทรีย์

(ภาพเหล่านั้นเริ่มถูกใส่ effects ด้วยความเมามันส์)

(ภาพซ้อนมากมายหลากหลาย)

(ภาพสุดท้ายคือตุ๊กตาแมว 2 ตัว)

---------จบ-----------------

สรุป---ผมชอบดนตรีในการนำพาและเสนอเรื่องราวทั้งหมด แต่ผมเสียดายที่ไม่ได้ใช้ตัวละครเล่าเรื่องได้อย่างเต็มที่

ชายเล่นกีตาร์ ทำหน้าที่ของเขาได้ครบถ้วนดี

หญิงเด็กเสิร์ฟ - นี่คือตัวละครหลัก นี่คือเทพของน้าหนึ่ง นี่คือหัวใจของงาน!!! อุตส่าห์เดินเรื่องมากมายขนาดนั้นแล้ว กลับทิ้งเธอลงกลางคัน!!!...

คุณสมัคร - บุคลิกเค้าชัดเจนมาก เอามาใส่ในงานของเราเพื่ออะไร แทนนักการเมืองหรือยังไงครับ

สุดท้ายคือ ชายช่างภาพ เค้าทำหน้าที่ชัดเจนเช่นเดียวกัย ชายเล่นกีตาร์ เค้าเปิดเผยตนเองอย่างหล่อเหลาและเท่ห์

--------------------------------------

เพราะ***ชายเล่นกีตาร์และชายช่างภาพคือน้าหนึ่งนั่นไง น้าหนึ่งมองเห็นตัวเองชัดเจนแจ่มแจ้ง แต่น้าหนึ่งยังไม่เข้าถึง "มนุษย์คนอื่น" เลยมองเป็นเพียง "ภาพมนุษย์ที่ขาดบุคลิกและจุดมุ่งหมาย"

ตรงนี้สำคัญมากนะ เพราะตัวละครคือมนุษย์ สัดส่วนในการนำมาใช้ ถ้าเป็นเพียงภาพถ่ายหรือสัญลักษณ์ เช่นนักดนตรีที่ถูกถ่ายจากด้านหลัง ชายหนุ่มหญิงสาวในวงสนทนา ตรงนั้นชัดเจนดี แต่ถ้าเป็นส่วนหนึ่งของงาน "เราต้องรักตัวละครตัวนั้นเทียบเท่าที่เรารักตัวเอง" ไม่ว่ามันจะบัดซบขนาดไหนก็ตาม เพราะพวกเขาเหล่านั้นคือมนุษย์

ผู้เล่าเรื่องๆนี้....ทิ้งเด็กหญิงลงกลางคัน....ทั้งๆนี้กำลังพาผมและคนดูเข้าไปที่ใจของเธอ....

ปลาทองและตุ๊กตาแมวเป็นสัญญะสากลหรือเปล่าครับ

-----------------------

โดยรวม ชอบนะ!!!