ห่วงใย

[custom]

ผมได้รับ mail แล้วรู้สึกว่าน่าจะเอามา post ให้น้าๆ อ่านกัน ผมว่าคนเรากินอาหารอะไรก็ให้ครบหมู่ อย่าท่านแต่อย่างที่ชอบน่ะครับ เดียวจะเป็นแบบนี้

หวัดดีเพื่อนๆ

เมื่อวานอ่านเรื่องราวการสูบบุหรี่ของพี่เล็กแล้วก็เลยอยากเล่าประสพการณ์ตรงของผมเองให้เพื่อนๆฟัง เพื่อเป็นข้อควรระวังนะครับ... อาจยาวหน่อยนะ

ช่วงประมาณปี 2542 น้ำหนักผมอยู่ที่ราวๆ 73 กก.
ช่วงนั้นสอนกวดเข้ามหาวิทยาลัยช่วงเสาร์-อาทิตย์... ยืนสอนวันละ 8
ชั่วโมง ปวดน่องมาก... เลยมีความคิดว่าจะลดความอ้วนน่าจะช่วยได้...
จึงได้ตื่นตั้งแต่ตี 5... วิ่งออกกำลังกายรอบสนามทุกวันๆละประมาณ 3 กม...ทานอาหารครบทุกมื้อ ไม่อดอาหารนะครับ งดน้ำอัดลม...

ภายใน 8 เดือน
เพื่อนๆเชื่อไหมครับว่า... ผมสามารถลดน้ำหนักได้ 17 กก.
คำนวณเองนะครับว่าเหลือกี่กิโล... มีกล้ามท้องด้วยนะครับ... Sit-up และ ทำกายบริหารหลังวิ่งเสร็จ... ยืนสอนหนังสือ 8 ชั่วโมง/วัน สบายมากไม่ปวดขาเลยครับ... คนที่ไม่ค่อยจะเจอกันหรือนานๆเจอกันที จะตกใจ...เจอเพื่อนต้องตอบคำถามทุกคน... จากผอมมาอ้วน...โอเค ไม่โดนถามมาก...

แต่ถ้าอ้วนมาเป็นผอมเยอะๆเนี่ย... เป็นปัญหามาก... พี่ที่ทำงาน
นั่งติดกัน กลัวผมมาก ซื้อขนมมาฝาก ไม่กล้ากิน บอกว่าอิ่มแล้ว...
แต่ไปแย่งกินของคนอื่น [T_T]...

เลขา ชื่อหมูถึงขั้นเอาไปฝัน โดยเล่าให้ฟังว่า
" หนูฝันเห็นว่าพี่ทรงพลเป็นเอดส์ ตัวผอมแห้งเหลือแต่หนังติดกระดูก...
ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้พี่.... หนูใจแข็งเข้าไปทักพี่...
หนูสงสารพี่มากๆเลย... " เฮ้อ... เคยคิดจะพิมพ์อธิบาย
ว่าลดความอ้วนอย่างไร โดยไม่อดอาหาร ไม่ต้องกินยา...
เพราะเวลาตอบคำถามเนี่ย คนนึงไม่ต่ำกว่ายี่สิบนาที...
แถมมีคำถามมาว่าป่วยหรือปล่าว ?...

ปัญหามันมีอยู่ว่า...ตอนผอมเนี่ย... มันมีกล้ามท้อง
ทำให้ทานอาหารได้ไม่เยอะ... จึงเลือกทานอาหารประเภทราดข้าว
จานเดียวอิ่ม... ประกอบกับเป็นคนง่ายๆ มักจะสั่งอาหารแบบสิ้นคิด...
คือกระเพราไก่ไข่ดาว ข้าวหมูกระเทียม ไข่เจียวหมูสับ อะไรเทือกนี้...
การทานอาหารซ้ำๆ... อาหารไม่ค่อยมีผักและไม่ได้ทานผลไม้...
คือว่าช่วงนั้นไม่เคยห่วงเลยว่าเราทานอาหารครบหมู่หรือไม่...
เพราะยังเด็กและแข็งแรง ออกกำลังกายทุกวัน...

จนกระทั่งวันนึง ผมไปนอนบ้านพ่อตาที่ราชบุรีช่วงปี 43... คืนนั้น
พอทานข้าว อาบน้ำเสร็จ... ก็เข้านอนตามปกติ... ประมาณ 4 ทุ่ม...
ตกดึกประมาณเที่ยงคืน-ตี 1... รู้สึกว่าตัวเองนอนไม่สบายเลย...
นอนไม่หลับ... นอนหงายก็เจ็บหลัง... นอนตะแคงซ้ายก็เจ็บแขนซ้าย...นอนตะแคงขวาก็เจ็บแขนขวา... ไม่ได้เอะใจอะไร... จนกระทั่งประมาณ ตี 3... เป็นช่วงนอนหงาย... มันมีอาการคล้ายคนมาทับร่างไว้... ขยับตัวไม่ได้...สมองสั่งการอยู่ให้ขยับ... แต่ขยับตัวไม่ได้เลยแม้แต่น้อย...
ในใจคิดว่า... นี่หรือคือผีอำ... ผีทับร่างเราไว้...
เจอเข้าแล้วกับตัวเอง... กลัวมาก เลยสวดคาถาชินบัญชรตลอด...
แต่ไม่ได้ผล... จึงอยากลองขยับแขน... ก็ขยับไม่ได้... มือก็ขยับไม่ได้...
จึงลองกำมือขยับนิ้วดู...ก็ได้แค่ปลายนิ้ว.... น่าจะประมาณแค่ 2-3 มม.
ที่ขยับได้... ณ เวลานั้น... คิดว่าผมคงเปนอัมพาตแน่ๆเลย...
แย่แน่ๆเลย... แต่โชคดีที่ยังขยับปากได้... ตะโกนเรียกแฟนให้ช่วย...
แฟนก็ตกใจมาก เรียกทุกคนในบ้านหมด ทั้ง พ่อตา แม่ยาย และน้องชายแฟน...

ทุกคนพยายามประคองตัวผมขึ้น แต่...สภาพร่างกายผมมันเหมือนศพ
ที่สภาพยังไม่แข็งตัว... กล้ามเนื้อไม่ทำงาน... จับให้นั่ง ก็เจ็บก้น...
เอาแขนวางบนพื้น ก็เจ็บบริเวณที่แขนสัมผัสกับพื้น...พูดง่ายๆว่า
บริเวณใดก็ตามที่สัมผัสพื้นจะเจ็บหมด เพราะมีแรงกดทับ action =
reaction... น้องกับแฟนก็พยายามจะเอาแขนพาดบ่า... ก็ไม่ได้ผล...
ไหลร่วงมากองที่พื้น เพราะ กล้ามเนื้อแขน ไม่ทำงาน...
ยืนไม่ต้องพูดถึง... จึงจำเป็นต้อง ยกลอยโดยใช้คน 4 คน
จากชั้นสองลงมาชั้นล่าง... เรียกตุ๊กๆ มา...

จังหวะ ยกเข้าผมรถตุ๊กๆ
ก็ทุลักทุเลมาก... เพราะ ผมไหลไปกองที่พื้นอีก... ในใจผมคิดว่า
ผมคงไม่รอดแน่ๆ... กว่าจะไปถึงโรงพยาบาลเมืองราช จ.ราชบุรี
( บ้านพ่อตาอยู่ในตลาดราชบุรี) ก็ทรมานสุดๆ รับรู้ถึงแรงกระแทกที่รถวิ่ง
หรือตกหลุม.. เอาผมลงรถตุ๊กๆ ใส่รถเข็น โรงพยาบาล ก็ทุลักทุเลมาก
ผมคิดว่า วันนี้ผมคงตายแน่ๆเลย... เมื่อพบหมอ แฟนก็บอกอาการ
และทดสอบการทำงานของกล้ามเนื้อ หมอบอกว่าไม่เคยเจอเคสนี้เลย
จึงเจาะเลือดผมไปตรวจ พบว่า โปตัสเซี่ยมที่มีในร่างหายผมเกือบจะเป็น 0 อาการนี้จะอยู่ในสภาพเหมือนกับพวกคนอีสานที่ชอบนอนหลับแล้วคนไหลตาย
เพราะขาดโปตัสเซี่ยม...

คุณหมอรีบเปิดตำรา Text Book
เล่มยักษ์ยังกะคัมภีร์ไบเบิ้ล ที่เพิ่งไปอบรมมา พลิกไปมา อ่านเรื่อง
โปตัสเซี่ยม... จึงได้สั่งพยาบาลเอาน้ำที่มีโปตัสเซียมผสม
ฉีดเข้าเส้นเลือด ใสๆ คล้ายน้ำเกลือ... ให้ทีละหยด จนหมดไปขวดแรก...
ก็รู้สึกขยับแขนขาได้บ้าง... พอให้ขวดที่สอง แค่ประมาณครึ่งขวด
ก็มีความรู้สึกว่า ขยับร่างกายได้ตามปกติเลยครับ...
หมอลองให้ผมลุกขึ้นจากเตียง ก็ลุกได้... ให้ลองยืน ก็ยืนได้...
ให้นั่งยองๆ ก็ได้... ให้บีบมือคุณหมอ ก็บีบจนท่านเจ็บ ก็ทำได้...

ผมดีใจมาก ที่รอดชีวิตมาจากคุณหมอท่านนี้... ถ้าไม่เจอท่าน
ภายในไม่กี่ชั่วโมง ผมคงไม่มีโอกาสมาพิมพ์ เล่าให้เพื่อนๆฟัง...
จึงถามหมอว่า เกิดจากอะไร... หมอบอกว่าแสดงว่าผมไม่ได้ทาน
กล้วยเลย เพราะ โปตัสเซียม มีอยู่ในกล้วยเยอะ เช่นกล้วยหักมุก
กล้วยน้ำว้า แต่อย่าให้โดนความร้อนจากการย่าง ปิ้ง โปตัสเซี่ยมจะหายไป...

ที่เล่ามาจึงอยากแชร์ประสพการณ์ตรง ทำให้ตัวเอง มาทานอาหารสุขภาพ
ให้ครบหมู่...

- กล้วย มีโปตัสเซี่ยมเยอะ
- ฝรั่ง มีวิตามินซีสูง
- ในไข่แดงมีเลซิติน ซึ่งเป็นตัวทำละลาย ทำให้เลือดกับไขมันละลายเข้าด้วยกันไม่แยกชั้น แต่ไข่ต้องไม่สัมผัสความร้อนและอากาศ
พร้อมๆกัน ไม่งั้น เลซิตินจะสลายไป
- ไข่ต้ม ไข่พะโล้ นี่โอเคเลย ไข่ดาวพอไหว แต่ต้องไม่จิกไข่แดงนะ
- ไข่เจียว เนี่ย เลซิตินหายหมด

ปัจจุบัน ตั้งแต่มกราคม ปีที่แล้วมา หมอไม่เคยได้กินเงินผมเลยครับ
ไม่ป่วยเลย... สามปีที่ผ่านมา เจ็บคอครั้งเดียว...

ที่เล่ามาเนี่ย ก็แค่อยากให้เพื่อนๆ ดูแลสุขภาพ ทานอาหารที่ครบหมู่
อย่ากินอาหารซ้ำๆ อย่าลืมทาน ผักและผลไม้ทุกวัน จะได้อยู่บนโลกใยนี้นานๆ

ขอบคุณที่อ่านจนจบ... มันยาวจริงๆ...