Summertime... by Hattaya & Friend..@The Fabric/Concert

[hattaya111]

ไม่มีเวลาตอบเลยครับ ดีใจที่มีคนมาตอบไว้มากมาย^^

อืม....

ผมขอแสดงความเห็นนะครับ
ผมไม่ได้จบทางดนตรี เคยเรียนมาบ้าง เล่นมาก็หลายปีดีดัก
แต่ขออ้างถึงนิยามก่อนนะครับ

ศิลปะ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ศิลปะ หรือ ศิลป์ (สันสกฤต: ????? ศิลฺป) ทั่วๆไปแล้วจะหมายถึงการกระทำหรือขั้นตอนของการสร้างชิ้นงานศิลปะโดยมนุษย์ ศิลปะเป็นคำที่มีความหมายกว้าง แต่ส่วนใหญ่แล้วจะมีความหมายเกี่ยวกับการสร้างสรรค์, สุนทรียภาพ, หรือการสร้างอารมณ์ต่างๆ
งานศิลปะ จะรวมถึงชิ้นงานหลายๆชนิดโดยผู้สร้างตั้งใจสร้างชิ้นงานเพื่อสื่อสาร,สื่ออารมณ์,หรือใช้สัญลักษณ์เพื่อให้ผู้ชมชิ้นงานตีความ ผู้สร้างงานศิลปะ มักเรียกรวมๆ ว่า ศิลปิน
ศิลปะอาจรวมไปถึงงานในรูปแบบต่างๆเช่น งานเขียน บทกวี การเต้นรำ การแสดง ดนตรี งานปฏิมากรรม ภาพวาด-ภาพเขียน การจักสาน หรือ อื่นๆ อย่างไรก็ตามส่วนใหญ่แล้วศิลปะจะหมายถึงงานทางทัศนศิลปะพวก ภาพวาด-ภาพเขียน งานประติมากรรม งานแกะสลัก รวมถึง conceptual art และ installation art
http://th.wikipedia.org/wiki/ศิลปะ

ดนตรี คือ เสียงที่จัดเรียงอย่างเป็นระเบียบ และมีแบบแผนโครงสร้าง เป็นรูปแบบของกิจกรรมเชิงศิลปะของมนุษย์ที่เกี่ยวข้องกับเสียง โดยดนตรีนั้นแสดงออกมาในด้านระดับเสียง (ซึ่งรวมถึงท่วงทำนองและเสียงประสาน) จังหวะ และคุณภาพเสียง (ความต่อเนื่องของเสียง พื้นผิวของเสียง ความดังค่อย) ดนตรีนั้นสามารถใช้ในด้านศิลปะหรือสุนทรียศาสตร์ การสื่อสาร ความบันเทิง รวมถึงใช้ในงานพิธีการต่างๆ
http://th.wikipedia.org/wiki/ดนตรี

ผมเข้าใจว่าดนตรีก็ดี ศิลปะก็ดี เป็นภาษาสากลอย่างหนึ่ง ซึ่งถูกสร้างมาเพื่อสื่อสาร จากศิลปิน ไปสู่ ผู้ชมผู้ฟัง
การมั่ว การเล่นปาหี่ หรืออะไรก็ตาม ถ้ามีความหมาย มีสาระที่ถูกสื่อออกมา ผมว่า มันก็คือดนตรีนั่นแหละครับ
โดยส่วนตัวผม ผมไม่กล้าเล่นเทกนิกหลายอย่างบนกีต้าร์ที่ซึ่งผมไม่สามารถควบคุมเสียงที่ออกมา ไม่สามารถสื่อสาระออกมาอย่างที่ผมต้องการ
ไม่ได้แปลว่ามันเป็นสิ่งไม่ดี แต่ถ้าวันหนึ่ง ผมเข้าใจในเสียงที่เล่นออกมาได้ สามารถนำมารวมในเพลงที่ผมเล่นได้ ผมก็จะเล่น
สำหรับผู้ที่เล่นอยู่ และสามารถสื่อสิ่งที่อยากจะสื่อออกมาได้ ผมว่าก็เป็นสิ่งที่ดี และผมก็นับถือคนเหล่านั้น
สำหรับผู้ที่เล่นอยู่แต่ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ตนเล่น ถ้าทำไปเรื่อยๆ แล้ววันหนึ่งเข้าใจมัน ผมว่านั่นก็เป็นเรื่องที่น่านับถือ

สรุป ใครจะเล่นอะไรก็เล่นไปเถอะครับ ถ้าคุณสามารถสื่อ สาระที่อยากจะสื่อ แต่ถ้ายังสื่อไม่ได้แล้วพยายามที่จะสื่อมันออกมา ฝึกฝนเพื่อจะสื่อมันออกมา ก็ทำต่อไปเถอะครับ ผมก็เชื่อว่าสิ่งที่ทำอยู่ซ้ำๆ วันหนึ่งเราก็จะเข้าใจมันได้เอง

ขอบคุณครับคุณหมอที่เข้ามาช่วยโปรด...อธิบาย:D

พอดีเพิ่งเข้ามาอ่าน...อืมมม พออ่านแล้วรู้สึกว่า ตัวผมด้อยค่าขึ้นมาทันที...ด้วยประโยคนี้แต่ผมไม่ได้สนับสนุนการเล่นมั่วปาหี่กายกรรม ไร้คุณภาพไร้ยางอายในการถ่ายทอดรสนิยม คนพวกนี้เหมือนยิ่งเล่นยิ่งมาดูถูก หรือประจานตัวเองกันออกมาเรื่อยๆ ที่น่าขำกว่านั้นคือก็หลอกลวงแหกตาได้เฉพาะคนที่ไม่มีความรู้ความเข้าใจ รสนิยมวิสัยทัศน์ต่ำ เป็นผู้ด้อยโอกาส .....................

ผมไม่ได้จบอะไรเกี่ยวกับดนตรีเลยแม้แต่น้อย แค่เดินตามหัวใจ ที่อยากจะเป็น เมื่อก่อนผมเป็นคนจนดิ้นรนด้วยตัวเองอดมื้อกินมื้อ ส่งตัวเองจนจบ (ที่ไม่เกี่ยวกับดนตรีเลย)เล่นดนตรีเพื่อเอาชนะตัวเองไม่เคยคิดจะเอาชนะใครหรือเก่งกว่าใคร อ่านโน๊ตก็ไม่ออก รู้แต่ว่าเสียงแบบนี้มันเพราะดีก็เล่นมันไป ไม่เคยคิดตั้งตัวว่าเป็นสุดยอด หรืออันใดทั้งสิ้น....ใช่ผมอาจจะร้อนตัว ในประโยคนั้น อาจเป็นเพราะว่าผมไม่มีความรู้ หรือใบกระดาษใดๆ มันทำให้ผมได้นึกถึงทุกครั้งที่ไปร่วมงานกับนักดนตรีมีชื่อเสียงทั้งในและต่างประเทศ จะมีคำถามแรกเลยว่า "คุณเรียนจบดนตรีที่ไหนมา"และผมตอบ พวกเค้าเหล่านั้นจะมองผมเสมือนดั่ง คนที่ไม่มีชื่อ ไม่มีนามสกุล และไม่มีอะไรที่จะอยากสนทนาร่วมอีกต่อไป และเชื่อมั๊ยที่หลายๆคนเรียกคำนำหน้าผมว่าอาจารย์ ผมไม่อยากได้ยินเลย เพราะมันไม่คู่ควรกับชื่อเรียกนำหน้าเช่นนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว

มีเพื่อนๆ พี่ๆและน้องๆถามว่าทำไมไม่ออกอัลบั้มล่ะ???เพราะอะไรรู้มั๊ย เพราะว่าผมถูคนด่าเสมอว่ามั่ว....มันทำให้ผมต้องหยุดคิดและค่อนข้างสับสน เคยเหมือนกันที่ได้ยินที่ร้าน ปารค์ ลูกค้าที่ป็นนักศึกษาที่มานั่งแล้วคุยกันแล้วนินทา "ไอ้ตู่" ว่ามั่ว เล่นแบบไม่สนใจความถูกต้อง ซาวด์เน่า+ดัง ใส่ เอฟเฟ็คจนเล๊ะ.. และที่น่าเศร้าที่สุด ได้ยินว่า แม่งเล่นเพลงไทยด้วย แล้วก็ชวนกันออกจากร้านไปที่ร้านอื่นแถวอนุสาวรีย์ที่เล่นเพลงผรั่งล้วน ....และมีอีกมากมายที่ได้ยินมาจากคนอื่น...ที่สถาปณาตนว่าเป็นผู้ที่เจริญแล้ว ด้วยว่าเป็นผู้มีคุณวุติ

วิธีเดินทางของแต่ละคนแตกต่างกันออกไป แต่จุดหมายเดียวกัน เดินอ้อม เดินตรง หรือแบบทางลัดก้าวกระโดด แต่สุดท้ายแล้วมันก็ถึงที่หมายเหมือนกัน เว้นแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น และคำว่าถูกต้องนั่นคือต้องปฎิบัติตามจารีตนิยมเช่นนั้นเองหรือ ในการที่เราจะเดินไปให้ถึงปลายทางด้วยความตั้งใจมุ่งมั่น และทำในสิ่งที่ตนเองรัก...

--------พูดแทนในฐานะ คนรักดนตรีคนหนึ่งและไม่มีความรู้ทางด้านดนตรีเลย----

น้าตู่อย่าไปสนใจเลยครับ คนพวกนี้ยังมีอยู่ในสังคม ประเภทที่ไม่อยากเห็นคนอื่นได้ดีกว่าตนหรือขัดผลประโยชน์ตนเอง ก็ว่าไปต่างๆนานา เพี้ยนบ้างล่ะ มั่วบ้างล่ะ ก็คงต้องปล่อยเค้าเล่นไปคนเดียวล่ะครับดีที่สุด
แล้วเล่นเพลงไทยไม่ดียังไงก็งงครับ ผมก็ไม่ค่อยได้เล่นเยอะเพราะเล่นได้ไม่ดี อิอิ ยกตัวอย่างเพลงนี้เลย http://www.youtube.com/watch?v=DWK5_xHKX0Q ลูกค้าขอ เล่นกันจนเบื่อไปแล้ว มาฟังเวอร์ชั่นน้าตู่ เพราะขึ้นมาทันใด (ว่าแล้วขอ copy ไปเล่นบ้างนะครับ เล่นไม่ได้เท่านี้หรอกครับ เอาแค่กลิ่นๆ อิอิ) ยืนยันว่า ถ้ามั่วแล้วได้งี้ก็ยอมมั่วล่ะครับ

ส่วนผมในฐานะผู้ฟังอาจอธิบายต่างจากนักดนตรีแน่นอน คำว่า มั่ว ของผมคือการที่ผมไม่ชอบ
ในวิธีการที่เรียบเรียงหรือว่าเทคนิคในการนำเสนอเพลงนั้นๆ (อาจจะไม่ทุกเพลง)
และจะไม่สนใจว่านักดนตรีคนนั้นเก่งหรือไม่เก่ง เล่นถูกต้องตามทฤษฎีดนตรีหรือไม่
แต่จะสนใจภาพรวมของเพลงที่นำเสนอมากกว่า

จบปริญญาเอกทางกีตาร์หรือดนตรีก็ใช่ว่าจะเล่นดนตรีได้เพราะและถูกใจคนฟังได้เสมอไป
อย่าดูถูกผู้ฟังว่าไม่มีรสนิยม..ดนตรีหลากหลายแนวเกิดจากจินตนาการของผู้เล่นแล้วนำเสนอเพื่อตอบสนองผู้ฟัง
ผู้ฟังมีสิทธิ์เลือกที่จะฟังแบบไหนก็ได้ หากผู้ฟังไม่ชอบก็อาจบอกว่า น่าเบื่อหรือมั่ว
ถ้าชอบก็บอกว่า เจ๋งว่ะ

อืมม น่าจะจริงตามนั้นครับ

สำหรับน้าเวป....ผมว่าจะโทรไปอธิบายเหมือนกันเเหละครับพี่ ที่ต้องเชิญพี่ออกจากงาน

จริงๆผมดีใจมากที่มีพี่น้องที่นี่ไปได้เจอหน้ากันบ้าง พอดีโทรศัพท์มีปัญหา เลยไม่ได้โทรไปอธิบาย มันมีอะไรที่มากกว่าที่เข้าใจ


ตอนมาผมก็ไม่ได้เป็นคนเชิญ เเต่เวลาบอกลาผมดันต้องกล่าวเอง ก็รู้สึกเสียใจครับ เเต่งานมันก็มักเป็นเเบบนี้ ระบบหรืออะไรก็ตามมันพาให้ต้องเป็นไป หากเลือกได้คงไม่อยากบอกลากัน

ผู้ใหญ่อายุมากกว่าผมเป็นรอบ คงไม่ถือสาอะไรกับผู้น้อยซนๆที่ต้องพึ่งพาระบบจิตบำบัดเช่นผมนะครับ


หากมีข้อความอะไรดูอุกอาจ ทำร้ายความรุ้สึกใดๆ ผมก็ได้กล่าวขออภัยอะไรไว้หมดเเล้ว จริงๆเเล้วผมปรารถนาดีต่ออนาคตในเชิงภาครวมมากกว่าที่จะไม่พัฒนาอะไรเลย

เป็นการเเสดงทัศนะในมุมของผู้หวังดี ถ้อยคำอาจจะรุนเเรง เเต่ก็หวังจะให้ได้ประโยชน์มากกว่าที่จะทำร้ายใดๆ

ที่ผ่านมาทั้งหมดหากรู้จักในทุกสิ่งที่ผมทำก็คงจะเข้าใจได้โดยไม่ยากว่าผมหวังดีกับสังคมเเละกระทำอย่างต่อเนื่องมาโดยตลอด




/ ก็ขออนุญาตยกข้อความต้นกระทู้ที่เคยเขียนมาให้อ่านกันอีกทีนะครับ





ดนตรีนั้นเวลาคนปรบมือ คนจะปรบมือให้กับตัวตนของเรา ผลงานที่แสดงออก หรืออะไรก็สุดแท้แต่จุดประสงค์ในการแสดงนั้นๆ รูปแบบแนวทางแต่ละคนต่างกัน

แต่บางทีคนปรบมือให้การจัดองค์ประกอบที่ใครๆก็เล่นอ่านมันทำมันซ้ำกันทั้งโลก ต่างกันบ้างตรงการตีความ ศักยภาพของผู้ที่ถ่ายทอดขณะนั้น

คิดเล่นๆคงเหมือนที่ถ่ายเอกสารก็อปสำเนา ต่างกันเนื้อหาที่ความคมชัด หมึกลางเลือนแค่ไหน ความไวความคล่องในการพิมพ์

จริงๆแล้วไม่ได้ดูถูกนักก็อปปี้พวกคัดสำเนานะครับ ถ้าทำให้ดีกว่าให้เกิดอะไรใหม่ขึ้นกับโลกบ้างก็คงดี

ไม่ทราบคนพวกนี้ทานข้าวกับอะไรถึงได้มีทัศนคติเช่นนี้ นี่ยังไม่พูดถึงการเล่นวิธีคิดเลยนะครับ

ที่ทั้งชีวิตก็เล่นอะไรกันไปแบบไม่คิดอะไรใหม่ ผมพอจะนึกถึงวิถีชีวิตคนจำพวกนี้ออกเลยว่าต้องอยู่กับความซ้ำซากน่าเบื่อ ไม่ว่าจะเดินเหิน ทานข้าว เสพกามมีชีวิตยังไง

โลกคงไม่มีอะไรพัฒนากันอีก ถ้าคนจำพวกนี้ครอบครองด้วยจำนวนที่เกลื่อนเมือง




แต่ผมไม่ได้สนับสนุนการเล่นมั่วปาหี่กายกรรม ไร้คุณภาพไร้ยางอายในการถ่ายทอดรสนิยม

คนพวกนี้เหมือนยิ่งเล่นยิ่งมาดูถูก หรือประจานตัวเองกันออกมาเรื่อยๆ ที่น่าขำกว่านั้นคือก็หลอกลวงแหกตาได้เฉพาะคนที่ไม่มีความรู้ความเข้าใจ รสนิยมวิสัยทัศน์ต่ำ เป็นผู้ด้อยโอกาส

อย่างว่าเรามันประเทศโลกที่สาม คนที่หลอกลวงพวกกันเอง ดูถูกกันเอง หากินบนความไม่รู้ของผู้อื่น คนแบบนี้ก็ยังลอยนวลหากินไปได้อย่างน่าขบขัน




การบันทึกการเขียนโน้ตเพื่อเกิดการสื่อสารทำซ้ำ ล้วนเกิดจากการวิเคราห์ต่างๆจากที่ผู้สร้างสรรค์ต่างๆทำเอาไว้แล้ว

เป็นการดีที่เรารู้จักความหมายการสื่อสารจากภาษาสากลนี้ แต่ไม่ใช่ทั้งหมดที่มันเป็น

ซึ่งครูอาจารย์ต่างๆก็เน้นบอกเน้นสอนให้ทำตามแต่สิ่งที่ตัวเองเคยได้รับมา

การเรียนการสอนดูจะมีแต่ความวิบัติ อัตคัดภูมิปัญญา ผู้ถ่ายทอดความรู้กลายเป็นถ่ายทอดความไม่รู้ไม่เข้าใจให้เป็นแบบอย่างถ่ายทอดกันออกไป

จะว่าไปแล้วมันคือความล้มเหลวของระบบการเรียนการสอนเลยด้วยซ้ำ

สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นตั้งแต่แรกอนุบาลจนแก่ตาย ดำเนิน และทำซ้ำกันไปเป็นห่วงโซ่ที่น่าเป็นห่วงมาก

การสอนให้คิด ให้พัฒนาสิ่งใหม่ๆถูกปิดกั้นตั้งแต่การวางรากฐานระบบการศึกษาสมัยเริ่มวางระบบโดยต่างชาติ

การกลัวความสร้างสรรค์การแตกแถวควบคุมไม่ได้ ยากแก่การปกครอง เป็นสิ่งน่ากลัวสำหรับผู้ที่ต้องการครอบงำความคิด

การท่องจำ รู้แค่เขาบอกเป็นสิ่งที่ฝังรากลึก ซึ่งยากต่อการพัฒนาสร้างสร้างสิ่งใหม่

บทความที่เขียนไม่ตั้งใจโจมตีต่อว่าใคร เพียงแต่อยากให้ลองหันมาคิดในมุมสร้างสรรค์จากการเรียนรู้อย่างถูกต้องมากขึ้นเท่านั้น





จรรยาบรรณ การเป็นสื่อสารมวลชนโดยที่เราอาจจะไม่เท่าทันกับสิ่งที่เป็นๆเรื่องที่ผมกำลังสนใจเเละกำลังศึกษาอยู่ กำลังจะเรียบเรียงเขียนขึ้นมาให้เข้าใจประยุกต์ใช้กับการเป็นนักดนตรี


ผมต้องขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจเข้ามาตอบ พูดคุยเเลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะครับ


ดีใจมากที่มีได้เห็นความคิดเห็น ความเป็นไปในทุกด้าน ทุกสิ่งทุกอย่างต่างสะท้อนจากสิ่งจริงที่เป็นไปในบุคคล เเละสังคม


เเข็งเเรง สุขภาพดีกันถ้วนหน้านะครับ


........................

ส่วนการมั่ว การนอกกรอบหากเข้าใจกรอบก็สื่อสารกันในทางทีเป็นไปกันครับ^^


อนาคตประเทศชาติอยู่ในมือของทุกคน


ป.ล มีของฝากเล็กน้อยครับ^^






เอาตัวอย่างการประมวลผลในทางเลือกเชิงคีตปฏิภาณมานำเสนอครับ


เชิญสำหรับทุกคำถาม ทุกความเห็นครับ






























update

เเถมอีกอันสดๆเพิ่งทำมาครับ เกี่ยวกับเหตุการณ์12.12/12 -ขอบคุณพี่น้องทุกท่านที่เเวะเข้ามาเเสดงความคิดเห็นนะครับ^^

กำลังไปทำงานกับคนที่เล่นคุ่ผมในวีดีโอนี่เเหละครับ

เเล้วจะหาเวลามาพุดคุยกันต่อ

เเข็งเเรงสุขภาพดีถ้วนหน้านะครับ^^