ลองทนฟังแล้วครับ สำหรับลุงดิเรก!!!!
สิ่งที่แกนำเสนอ มันเหมือนๆกับเป็นการนำเสนอรูปแบบงาน ที่เรียกว่า "ออกนอกกรอบ โดยสิ้นเชิง"
เป็นการการขุดสันดานดานดิบๆ ที่จริงๆแล้วก็มีฝั่งอยู่ลึกๆในจิตใจทุกคนนั้นแหละ แล้วเอาออกมาเล่น ออกมาฟัง ช่วงเวลาสั้นๆ
มันน่าจะคล้ายๆ กับ คนเรากลัวผี...แต่หนังสยองขวัญก็ยังทำรายได้ดีอยู่ คนเรากลัวตาย..แต่เครื่องเล่นชวนหวาดเสียวหัวใจวายต่างๆในสวนสนุก ก็ยังเดินเครื่องให้บริการอยู่ทุกวัน..
ลุงดิเรก แกมักเล่นกับอารมณ์คนฟังโดยวิธีไม่มีการประนีประนอมกับคนฟังเท่าไหร่ ตั้งหน้าตั้งตาอัดความยุ่งเหยิงตลอดเพลงด้วยสารพัดเสียง ด้วยจังหวะฉวัดเฉวียน เดี๋ยวเร็วเดี๋ยวช้า เดี๋ยวโหยหวน และพร้อมจะอัดกระหน่ำโดยไม่ให้สุ้มเสียง ชวนใจหายใจคว่ำ
ผมพยามเดาเหตุผล ที่ยังมีคนชอบเล่นหรือฟัง พอได้สังเขป ดังนี้
1.เหมาะกับ คนเล่น หรือคนฟัง ที่คุ้นชินกับ "กรอบ" แล้วอยากออกนอกกรอบ ในบางอารมณ์
2.กลุ่มที่ชอบความหลอนๆแบบไซคีเดลิก หรือ หนักๆพาว์เวอร์เมตัล น่าจะชอบ..
3.ต้องการแรงขับ แรงฮึด แรงบันดาลใจ ของมือใหม่ ในการเล่นดนตรีต่อไป ((แม้ตอนนี้จะเล่น"ไม่เอาอ่าว" ก็ตาม)) ราวกับว่าพอได้ฟังแล้ว มันจะเหมือนดูดกลืนพลังงานจากลุงดิเรกมาโดยทันที ...
...
ส่วนผม..ไม่ไหว ไม่ชอบ ฟังแล้ว ปวดประสาท