ไป..ไปให้ไกลสุดฟ้ากว้าง...

[karn]

สวัสดีค่ะ คุณกาน (กานท์ กานต์ กาญจน์ กาล ฯลฯ)

รูปแม่น้ำโขงและเมืองเชียงรุ่งไกลๆ สวยมาก (ความจริงก็สวยทุกภาพทุกทริป) ถ้าอยากขออนุญาตนำไปใช้อ้างอิงทางวิชาการ เช่น ลงประกอบในหนังสือ โดยบอกที่มาของภาพไว้ คุณกานจะกรุณาเอื้อเฟื้อไหมคะ
ป้าไปแอ่วเมืองลื้อสิบสองพันนาสองสามครั้ง ไม่เคยถ่ายได้รูปสวยๆเลย คงเป็นเพราะกล้องปัญญาอ่อนและคนถ่ายไม่เอาไหน
อ่านเรื่องเล่า ดูรูปสวยๆของคุณกานแล้วเบิกบานสดชื่นดีมากค่ะ

เรณู
ครูเฒ่า

ปลื้มใจมากๆครับที่มีคนชอบ ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ สำหรับภาพทุกๆภาพที่ป้าเรณูต้องการนำไปเผยแพร่ตามสบายเลยครับ
เดี๋ยวผมจะกลับไปค้นไฟล์ภาพที่ไป สิบสองปันนา,เมืองลา,เชียงตุง ส่ง PMให้เพิ่มเติมครับ วันอังคารหน้าลองเช็คกล่องข้อความส่วนตัวดูนะครับ

ป้าเรณูเป็นครู ผมยิ่งเห็นว่าเป็นการดีที่จะนำไปเผยแพร่ครับ เพราะตอนเด็กๆผมเรียนประวัติศาสตร์ชาติไทยว่า
เดิมอยู่แถบเทือกเขาอัลไตแล้วอพยพลงมาทางใต้ แล้วโผล่มาอีกทีก็เป็น พ่อขุนศรีอินทราทิตย์ เลย...แล้วช่องว่างที่เหลือ คนไท อยู่กันที่ไหน
เคยดูสารคดีเกี่ยวกับ ชาวจ้วง ซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยที่มีจำนวนมากที่สุดในประเทศจีน พิธีกรลองให้นับเลข หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก
เจ็ด แปด เก้า สิบ พ่อ แม่ พี่ น้อง จมูกเรียกว่า ดั้ง ฟันเรียกว่า แข่ว เดือน ตาวัน ฯลฯ
ผมไปคุยกับแม่ค้าที่เมืองลา คุยกันรู้เรื่อง เข้าใจซึ่งกันและกันได้ง่าย เพราะเขาดูโทรทัศน์ผ่านดาวเทียมของไทย
แต่คุยกับแม่ค้าที่เมืองฮาย กลับคุยไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะเจ๊แกตั้งท่าจะคุยแมนดารินท่าเดียว
ต้องค่อยๆชี้ไปที่ไม้เสียบเนื้อย่าง จิ้นย่าง เอา หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า อัน เขออี่มะ(ตกลงไหม)
เจ๊แกค่อยมีสีหน้าพยายามเข้าใจ แล้วค่อยๆพูด ปากไต กันสนุกสนาน
คนไต ในเชียงตุง ก็ไม่นับคน ลื้อ ในสิบสองปันนา ว่าเป็นพวกเดียวกัน ไม่นับคนจ้วง คนลาว ว่าเป็นพวกเดียวกัน
คนไทยก็เรียกคนไตว่า เงี้ยว สรุปว่า เราไม่สามัคคีกันมาตั้งแต่ครั้งบรรพกาลแล้วแหละกระมัง