สิบสองปันนา

[karn]

ไม่มีสิ่งใดแน่นอนเท่ากับความไม่แน่นอน...สิ่งเดียวที่เราทำได้คือ เราต้องเข้มแข็ง ทำในสิ่งที่เราต้องทำให้ดีที่สุด และอยู่กับมันอย่างเข้าใจ แล้วมันก็จะผ่านไป...

ขอบคุณมากๆครับป้าสุ ตอนนี้เรื่องราวมันผ่านไปแล้วครับ...ผ่านไปแบบมีการจัดการ
คือไม่ได้ปล่อยให้มันผ่านไปแบบแล้วแต่ลิขิตสวรรค์ แต่พยายามใช้กำลังมนุษย์จัดการให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
แต่พอกำลังจะเล่าเรื่องนี้ นึกถึงตอนไปเที่ยวกับแม่และน้อง ความรู้สึกตอนนั้นมันเข้ามาจับขั้วหัวใจอย่างจัง
เลยเล่าไปตามความรู้สึกนั้นอ่ะครับ ลังเลอยู่นานครับ จริงๆเล่าแค่เรื่องสิบสองปันนาก็พอ แต่เล่าตามความรู้สึกขณะนั้นไปเลยละกัน มันไหลลื่นดี

"ไม่มีสิ่งใดแน่นอนเท่ากับความไม่แน่นอน" ผมชอบคำนี้จัง

เพราะบางอย่าง.. ก็อยู่เหนือการควบคุมและคาดการณ์จริง..
สิ่งที่ตามมา.. คือ ปัญหาและหนทางที่ต้องไปต่อ..
ส่วนเรื่องที่ต้องสะสาง.. ก็คงต้องดำเนินไป..

ผมเคยมีส่วนช่วยแม่และแฟนผมดูแลพ่อที่ป่วย...ผมเข้าใจความรู้สึกนี้ดี
ตอนเด็กๆพ่อชอบพาผมไปทำงานที่ต่างจังหวัดด้วย เพราะเป็นเด็กไม่เรื่องมากไม่งอแงช่วยเหลือตัวเองได้
พ่อมีบ้านพักอยู่ที่สนามบินบ่อฝ้าย ตกกลางคืนก็ตั้งวงกับเพื่อนร่วมงาน พ่อไม่ดื่ม ตอนนั้นผมก็ไม่ดื่ม แต่เราก็นั่งฟังเพื่อนๆพ่อคุยกันสนุกสนาน
วันหนึ่งมีเสียงโทรศัพท์มาที่บ้าน...พ่อรถคว่ำ...แม่น้ำตาซึม แต่เข้มแข็ง แล้วพ่อก็รอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์
จนลูกๆโต มีงานทำกันแล้ว เสียงโทรศัพท์มาที่บ้านอีกครั้งหนึ่ง พ่อวูบในที่ทำงาน
หลังจากนั้นจากคนแข็งแรงอนาคตสดใส พ่อก็กลายเป็นคนป่วยและไม่กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมได้อีกเลย

"เพราะบางอย่าง.. ก็อยู่เหนือการควบคุมและคาดการณ์จริง.." ผมชอบคำนี้ครับ