sitth Wrote:...เห็นมั้ย..น้าบู..คนที่ชอบเขียนน่ะ ส่วนหนึ่งจะเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยพูด (แต่เขียนมาก)...ซึ่งผมเป็นหนึ่งในประเภทนั้น
ผมชอบแนวเพลงน้าบูมาก...ครั้งหนึ่งผมมีโอกาสได้ถ่ายทอดอารมณ์เพลงแบบนี้มาบ้าง...ในยุคแสวงหา..และยุคต่อสู้อันแหลมคม...ตอนนี้แปลงกายมาเป็นนักร้องนักดนตรีเลียนแบบ(ยืมคำมาจากครูปลอมเรื่องสคูลออฟร็อค)..ทั้ง ๆ ที่เลียนก็ไม่เหมือนเท่าไหร่ ชอบดัดแปลงเจ้าของซะเรื่อย..
ชอบและประทับใจครับ...เอกลักษณ์ของเอกบุรุษ...ขอให้คู่ชีวิตน้าบูปลอดภัยและหายโดยเร็วนะครับ
น้าsitthอีกคนที่ผมประทับใจ
แม้คุยกันนับประโยคได้
แต่ผมรู้สึกได้ถึงน้ำใสใจจริงในแววตาของน้า
ผมอยากบอกน้าดูเด็กกว่าที่ผมคิดไว้
ภาพถ่ายนั้นโกหกไม่บอกเล่าความจริง
สู้ความจริงต้องพบกับของจริงจึงจะจริงและจริงจริง
และผมเสียดายอีกอย่าง..
ผมไม่ทันได้ฟังน้าร้องบรรเลง
ผมกลับตอนที่น้ากำลังเล่นพอดี
ช่างเสียมารยาทเหลือเกิน....
แต่เอาเถอะ...เราคงมีโอกาสได้เล่นและร้องร่วมกัน