เด็ก 6 ขวบ 9 เดือน.. กับการตัดสินใจครั้งสำคัญของผู้ใหญ่

[โฟล์คน้อย]

ผมไม่ได้เขียนอะไรเป็นเรื่องเป็นราวมานานแล้ว
วันนี้.. หลังจากที่ได้นำเพลงส่วนหนึ่งขึ้นในเวบ และได้ปรับปรุงบทความบางส่วน
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งทำงาน.. ผมแวบถึงคำพูดที่ผมได้คุยกับลูกสาว

..ช่วงนี้ผมมีเรื่องที่ต้องตัดสินใจอยู่สองอย่าง..

เรื่องแรกก็คือ ผมอาจจะต้องเบนเข็มชีวิตเพื่อไปทำงานอีกประเภทหนึ่ง
ซึ่งมีค่าตอบแทนที่ดีมาก.. แต่ก็แลกด้วยเวลาทุกอย่างที่ผมมี

เรื่องที่สองก็คือ ..หรือว่าผมต้องเลือกที่จะอยู่อย่างลำบากลงพอสมควรมากทีเดียว
แต่ก็ยังได้ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัว และยังคงได้ทำงานที่ผมรัก..

.........................................

เหตุผลที่ผมต้องตัดสินใจในเรื่องเหล่านี้.. ก็คงไม่พ้นในเรื่องทั่วไปของภาวะทางเศรษฐกิจที่มันกระทันหัน
และก็ล่วงเลยมาเป็นระยะเวลาพอสมควร..

ในระหว่างที่ผมกำลังชั่งใจ.. และได้ทดลองทำงานใหม่..
กับตำแหน่งใหม่ที่มีแต่การกำหนดแผนงาน และสั่งงาน..
ซึ่งต้องถือว่าเป็นโอกาสที่ดีมาก
วันๆ ที่มีแต่ประชุมและพบคู่ค้า ..และในหลายครั้งผมเองก็ไม่สามารถกำหนดระยะเวลาในการทำงานได้
จากการคลาดเคลื่อนของตัวงาน..

ทุกครั้งที่ลูกสาวโทรมาหาผม.. เขาจะถามว่า "พ่ออยู่ไหน"
ผมก็จะตอบว่า "พ่อติดประชุม" หรือไม่ก็ "กำลังคุยอยู่กับลูกค้า"

เขาก็จะถามตอบว่า.. "แล้วพ่อจะกลับบ้านกี่โมง" ..ผมตอบลูกไม่ได้..

บางครั้งมีงานด่วน.. ผมก็ต้องกลับดึก.. หรือค้างในที่ทำงาน หรืออาจต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด
เขาก็จะถามว่า.. "ทำไมพ่อไม่กลับบ้าน.. แล้วหนูจะนอนกอดใคร.."

มันเหมือนมีก้อนอะไรบางอย่างจุกอยู่ในลำคอของผม..

.....................................................

ชีวิตของผม.. ผมกำหนดอะไรได้บ้าง
อนาคต.. การเงิน.. ปากท้อง.. มันต้องแลกด้วยอะไรบ้างหรือ..

ผมคิดว่าผมกำลังจะทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ลูก.. ให้ภรรยา..
เพราะนี่ก็คือโอกาสที่ดีที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิตของผม.. ซึ่งเข้ามาในช่วงที่ผมกำลังมีภาระอยู่ในหลายเรื่องเหลือเกิน
แต่มันใช่จริงๆ หรือเปล่า..!!

........................................................

วันนึงผมถามลูกสาวของผมว่า..

"..ถ้าพ่อต้องตื่นแต่เช้า กลับบ้านดึกอย่างนี้ทุกวัน
หรืออาจไม่ได้นอนอยู่กับหนู.. หรืออาจต้องผิดนัดกับหนูบ้างบางครั้ง..
เพราะพ่อต้องไปทำงาน..

แต่ว่าสิ่งที่พ่อทำนี้.. จะทำให้หนูได้ของเล่น ได้ไปกินขนมอร่อยๆ
ได้ไปเที่ยวในที่ที่หนูชอบ.. ในที่ที่หนูอยากไป.."

ลูกสาวผมไม่รอให้ผมพูดจบ.. แต่เขาถามผมด้วยประโยคเดียวว่า..

"แล้วหนูจะไปกับใคร.. ถ้าพ่อกลับดึก.. หนูจะนอนกอดใคร.. ถ้าพ่อไม่กลับบ้าน.."

..........................................................

เด็กอายุ 6 ขวบ 9 เดือน.. กำลังจะขึ้น ป.1
กำลังสอนผมว่า.. ผมลืมอะไรไปบ้างหรือเปล่า

"..หนูไม่ไปเที่ยวก็ได้.. ไม่ซื้อของเล่นก็ได้.. ไม่กินขนมก็ได้..
แต่พ่อต้องอยู่กับหนูนะ.. พ่อต้องนอนกอดหนูทุกวัน.."

แล้วเขาก็กอดผม..

...........................................................

ตอนนี้ผมมีคำตอบแล้ว.. บางครั้งคนเราก็ต้องเลือก
ในหลายครั้งเราอาจต้องยอมเสียบางสิ่งบางอย่างในชีวิต ที่มันอาจจะไม่ได้มีมาบ่อยๆ
หรืออาจไม่มีเลย..

เพื่อเวลาที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน

...แต่อย่างน้อยก็เอาเถอะน่า.. ทางที่ผมเลือก.. มันคงจะไม่ทำให้พวกเราพ่อแม่ลูกต้องอดตายกันหร๊อก..

...........................................................

หลายคนอาจคิดไม่เหมือนผม.. และถ้าอ่านแล้วมันทำให้หงุดหงิดใจ
ผมต้องขอโทษด้วยครับ..

ไม่รู้วันนี้ทำไมผมนอนดึกจังเลย.. สงสัยอายุกำลังจะเปลี่ยนผลัดวัยอีกแล้วมั๊ง..

โฟล์คน้อย..

..............................................