น้ำล้นแก้ว...ทำยังไงดี

[povation]

ความพอเพียง ขออนุญาตcopy มานะครับ

ดร.จิรายุ อิศรางกูร ณ อยุธยา ประธานคณะอนุกรรมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง อธิบายถึงการพัฒนาตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง ว่า เป็นการพัฒนาที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของทางสายกลางและความไม่ประมาท โดยคำนึงถึง ความพอประมาณ ความมีเหตุผล และการสร้างภูมิคุ้มกันที่ดีในตัวตลอดจนการใช้ความรู้ ความรอบคอบละคุณธรรมประกอบการวางแผน การตัดสินใจและการกระทำต่างๆ
ความพอประมาณ หมายถึง ความพอดี ที่ไม่มากและไม่น้อยจนเกินไป ไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น เช่น การผลิตและการบริโภคที่พอประมาณ
ความมีเหตุผล หมายถึง การใช้หลักเหตุผลในการตัดสินใจเรื่องต่างๆ โดยพิจารณาจากเหตุปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ตลอดจนผลที่คาดว่าจะเกิดขึ้นอย่างรอบคอบ
การมีภูมิคุ้มกันที่ดี หมายถึง การเตรียมตัวให้พร้อมรับต่อผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงรอบตัว ปัจจัยเหล่านี้จะเกิดขึ้นได้นั้น จะต้องอาศัยความรู้ และคุณธรรม เป็นเงื่อนไขพื้นฐาน กล่าวคือ เงื่อนไขความรู้ หมายถึง ความรอบรู้ ความรอบคอบ และความระมัดระวังในการดำเนินชีวิตและการประกอบการงาน ส่วนเงื่อนไขคุณธรรม คือ การยึดถือคุณธรรมต่างๆ อาทิ ความซื่อสัตย์สุจริต ความอดทน ความเพียร การมุ่งต่อประโยชน์ส่วนรวมและการแบ่งปัน ฯลฯ ตลอดเวลาที่ประยุกต์ใช้ปรัชญา

ตามความคิดของผมนะครับ
ผมจะกันเงินส่วนนึงเอาไว้ซื้อความสุขครับ (หลังจากกันเงินส่วนอื่นไว้ทำอย่างอื่นแล้ว)
ถ้าผมหาเงินได้เพิ่มขึ้น เงินที่จะเอาไว้ซื้อความสุขก็เพิ่มขึ้น ซึ่งการซื้อกีตาร์และเล่นมันก็เป็นความสุขอย่างนึงของผม ผมจะยังซื้อกีตาร์ต่อไป ถ้าเงินส่วนนี้ยังไม่หมดเสียก่อน และผมก็จะหยุดต่อเมื่อเงินส่วนนั้นหมด หรือ ผมไม่มีความสุขกับการซื้อกีตาร์แล้ว

ขอบคุณมากครับที่นำหลักเศรษฐกิจพอเพียงมาคุยกัน ผมยอมรับเต็ม 100% ว่าหลักการนี้ถูกต้องที่สุด
ผมจะคอยติดตามความเคลื่อนไหวของน้องnattapat พฤติกรรมน่าสนใจมากๆ

---

ผมคิดว่าสถานะของแต่ละคนไม่เหมือนกันครับ ก็เลยเป็นภาวะที่ทำให้ความสามารถในการได้มาซึ่งกีต้าร์ต่างกัน
ยกตัวอย่างเช่นน้าป๋อ บ้านมีแล้ว รถมีแล้ว ภาระก็คือเลี้ยงครอบครัวทั้งลูกและภรรยาให้มีความสุขในขั้นหนึ่ง

ผมว่ามันเป็นความสุข หรือความท้าทาย ความตื่นเต้นในชีวิตแต่ละวันก็อาจเป็นการเสาะแสวงหากีต้าร์ใหม่ๆ เท่าที่ตัวเองสามารถจะหาได้
มันก็ไม่แปลกอะไรที่เมื่อภาระต่างๆ เราสามารถรับมือได้ เราก็หาอะไรที่เป็นของชอบในชีวิตสำหรับตัวเราบ้าง
ถ้าพูดถึงเรื่องคุณค่าทางจิตใจ หรือความชอบส่วนตัว ผมคิดว่าทำไปเถอะ แต่ถ้าคิดว่าเพื่อการลงทุนก็ไม่คุ้มครับ
ผมมองว่าที่สำคัญน้องปิ๊ง และน้องปั๊ง ผมเชื่อว่าเขามีความรู้เรื่องกีต้าร์ดีมากขึ้นทุกวันๆ ที่สำคัญเล่นเป็นด้วย
เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงว่าของที่พ่อสะสมเอาไว้จะสูญสิ้นคุณค่าไปเพราะทายาทก็รู้คุณค่าในตัวของเหล่านั้นด้วย
ที่สำคัญเขารู้ราคาของ และลึกๆน่าจะรู้ว่าของเหล่านี้ก็คือทรัพย์สมบัติที่พ่อหามาไว้ให้

ผมมักพูดกับลูกชายเสมอๆ ตอนที่นั่งเล่นกีต้าร์ด้วยกันว่า กีต้าร์พวกนี้พ่อซื้อมาเล่นแล้วก็เก้บให้ลูกนะ
มันเริ่มหายากแล้วขอให้ลูกเก็บให้ดีๆนะ จากนั้นลูกก็ถามว่าผมไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับกีต้าร์เลย ผมก็ตอบลูกชายไปว่า
ไม่เป็นไรพ่อค่อยๆ บอกไปเรื่อยๆ สักวันหนึ่งลูกก็จะรู้เรื่อง หรืออาจจะมากกว่าพ่อเสียอีก สุดท้ายลูกตอบว่า "วันหลังผมจะหัดเล่นกีต้าร์ครับ แต่ตอนนี้ขอเล่นเปียโนให้ดีก่อน"

ที่สำคัญกีต้าร์ที่หลั่งไหลเข้ามาก็มาพร้อมกับเพื่อนใหม่ๆ มิตรภาพดีๆ มิตรภาพที่แน่นแฟ้นมากขึ้นด้วยใช่ไหมครับ
เพราะบ้านเต่าพรมเช็ดเท้าไม่เคยแห้งเลย เห็นรูปในกระทู้เมื่อไหร่ผมก็อดยินดีด้วยไม่ได้ที่มีเพื่อนเยอะเช่นนี้

ชอบมากครับตรงที่น้องหม่าวบอกว่า....เป็นความสุข หรือความท้าทาย ความตื่นเต้นในชีวิตแต่ละวัน....
ใช่เลยครับ ผมเสาะหากีตาร์ ตื่นเต้นที่หาจนเจอ จ่ายเงินซื้อ แล้วก็รอกีตาร์เดินทางมาถึง ลุ้นระทึกว่าจะมีสภาพอย่างไร จะเหมือนในภาพที่เห็นทุกอย่างหรือไม่ แต่ผมไม่ค่อยลุ้นเรื่องเสียงเท่าไร เพราะผมค่อนข้างจะมั่นใจ (แปลกนะ)

น้องหม่าวบรรยายการสนทนากับลูกแล้วเห็นภาพน่ารักจัง ผมเองหยิบกีตาร์มาเล่น หรือได้กีตาร์มาใหม่เมื่อใด ลูกชายคนดีนามศิลปินปั๊งต้องเป็นอันมานั่งพินิจพิจารณาดูและชมว่าสวยตลอด แสดงว่าเค้าใส่ใจในสิ่งที่พ่อทำทุกอย่าง เกือบทุกรายละเอียด ทำให้ผมหมดห่วงไปได้บ้าง

ที่ว่าซื้อกีตาร์คุ้มกว่าซื้อทองก็ตรงนี้แหละ ซื้อทองคงไม่เห็นมีเพื่อนหลั่งไหลมาขอดู มาแบ่งปันความรู้และความสุขร่วมกัน ผมได้ตรงนี้เต็มๆเลยครับ

ตกลงน้องหม่าว มีน้ำเติมไปถึงครึ่งแก้วหรือยังครับ ทราบแล้วเปลี่ยน....

ตอนนี้ก็ปริ่มๆ แล้วครับน้าป๋อ ตราบใดที่เงินส่วนหนึ่งที่เก็บไว้ซื้อความสุขยังไม่หมดไป
ก็จัดความตื่นเต้นไปเรื่อยๆ ครับ

น้องปั๊งยังดีนะที่มานั่งฟังอย่างพินิจพิเคราะห์ว่ากีต้าร์สวยดี
ส่วนตัวผมเวลาเอาก้าร์มาเล่น ลุกชายมักจะถามต่อหน้าภรรยาผมเสมอว่า
"พ่อ...กีต้าร์ใหม่เหรอพ่อ" เสียวสันหลังวาบทุกที
แต่ก็ตอบไปว่า "โอ๊ย... ก็ตัวเก่านั่นแหละ"
แหม...เป็นเด็กเป็นเล็กทำเป็นรู้ดี เดี๋ยวจับตีก้นซะเลย

แต่อย่างไรก็ตาม ผมมีความสุขมากที่เล่นกีต้าร์โดยมีครอบครัวผม
อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งลูกและภรรยา เพราะเมื่อใดที่ผมร้องเพลง
ลูกชายกับลูกสาวจะมาดำน้ำอยู่ข้างๆเสมอ แค่นี้ผมก็ไม่ขออะไรมากไปกว่านี้แล้ว

สักวัน ครอบครัวของผมจะได้ร่วมชื่นชมครอบครัวน้องหม่าวไปพร้อมๆกัน ในบรรยากาศที่เป็นกันเอง รับรองว่าผมจะไม่ปริปากถามเรื่องน้ำในแก้วของน้องหม่าวต่อหน้าศรีภรรยาของน้องหม่าวอย่างเด็ดขาด.....เชื่อเถอะ