น้ำล้นแก้ว...ทำยังไงดี

[povation]

อ่านแล้วก็ได้แง่คิดดีๆที่ไม่มีในwebไหนอีกแล้วครับพี่ๆ
สำหรับผมมันคงเริ่มจากเด็กๆอยากมีแต่แม่ไม่ซื้อให้ พอโตขึ้นพอดีมีลูกชายก็เลยหาเรื่องเข้าข้างตัวเองต่างๆนานาเช่น
เก็บไว้ให้ลูกบ้าง ราคาไม่ตกบ้าง หายากขึ้นทุกวันบ้าง แต่สุดท้ายพอมาคิดดูจริงๆแล้ว ก็ความอยากของตัวเรานี่แหละที่เป็นเหตุผลหลักๆ
ทุกวันนี้ก็เล่นตอนเช้าๆ เช็ดถู ย้ายที่เก็บไปๆมาๆ และเริ่มมีคิดจะขายออกไปบ้างเอาไปซื้อจักรยาน อิ อิ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจเพราะสุดท้าย
ก็ยังรู้สึกว่าเก็บไว้ให้ลูก อยากได้อีกก็ไม่รู้จะหาได้อีกไหม สรุปคือพอแล้ว7-8ตัวที่มีอยู่มันเต็มแก้วแล้วสำหรับผมครับพี่ป๋อ
ปล.ผมว่าถ้าพี่เปิดร้านอาหารเล็กที่บรรยากาศดีๆเน้น ดนตรีกีต้าร์เพราะๆ เอาแบบว่าเป็นร้านสำหรับคนรักกีต้าร์ เอาพอทำแบบมีความสุขผมว่ามีคนมาช่วยพี่เยอะเลยครับ พี่อาจจะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมากกว่าเดิมอีกนะครับ

เต็มแก้วแล้ว ดีครับ
ลองนึกดูว่า ลูกโตขึ้น เราจากไป กีตาร์ตัวนี้ที่พ่อเคยเล่น เคยมีความสุขอยู่เคียงข้างเค้า
เคยใช้บันทึกภาพและเสียง เคยร้องเล่นร่วมกันในครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นเทศกาลใดๆ เป็นความผูกพันที่สืบทอดไปสู่รุ่นลูกรุ่นหลาน
นึกถึงแล้วทำให้ผมไม่คิดจะขายกีตาร์บางตัวอย่างเด็ดขาด เพราะเป็นความหลังและความประทับใจอย่างไม่รู้ลืมของผม ว่างๆจะทยอยนำมาลงมาเล่าสู่กันฟังครับ

ขอบคุณครับที่เชียร์เปิดร้านดนตรี ผมก็ชอบ ชอบฟังเสียงร้องไพเราะ คลอเสียงดนตรีที่ได้เสียงชัดเจนของตัวโน๊ต กีตาร์ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง ผู้ที่ชื่นชอบกีตาร์ก็อยากมาฟังเสียงกีตาร์ดีๆที่ใช้เล่นบนเวทีการแสดง แต่ เปิดร้านของตัวเองต้องใช้เวลาดูแลมากเหลือเกิน จะเหนื่อยเกินกำลัง ไปฟังที่อื่นจะเหมาะกว่าครับ

---

ขอตอบนะครับพี่ป๋อ
เปิดแกลอรี่พร้อมขายกีตาร์ครับ เป็นร้านเป็นรูปเต่าเลย(ใครเห็นจะต้องถามว่าร้านอะไร) จะหามือสองต้องมาที่นี่
ตัวที่เบื่อก็มาขาย,ตัวที่หลงไหลก็มาโชว์,ตัวที่หายากก็รับออเดอร์ ส่วนพี่ป๋อก็ตั้งโต๊ะเป็นกูรูรับปรึกษาปัญหาหัวใจของคนรักกีตาร์
ส่วนแกลอรี่ก็เปิดโอกาสให้พวก นักชม มานั่งดม มาดู กันให้หายชื่นใจ(ถ้ามีกาแฟมาบริการก็ยิ่งวิเศษ)
คราวนี้น้ำที่ล้นจะไหลไปสู่แก้วอีกใบที่พร้อมรับ แก้วของพี่ที่ว่างก็รินน้ำเติมต่อไปได้
(ที่ตอบทั้งหมดเพราะผมอยากไปร้านเต่านะครับ)

พูดเหมือนพี่อ้วนLittle Nomad ที่เคยเสนอแนะผมไว้
ฟังดูดี แต่ ผมไม่ชอบการขายแบบเป็นอาชีพซิครับ (ยังชอบงานที่ปรึกษากฎหมายอยู่) งานอดิเรกก็พอไหว แต่ไม่ต้องมาก เอาที่ผมได้ตื่นเต้นด้วยลุ้นด้วยยิ่งดี
หากมาสั่งผมนนำเข้า เอากีตาร์เข้ามาขายเพื่อทำกำไร แต่ผมเห็นว่ากีตาร์นั้นๆ ไม่ค่อยมีคุณค่ากับประเทศไทย ผมอาจจะปฏิเสธครับ (เล่นตัวไหมล่ะ)

ผมไม่สามารถเป็นกูรูได้อย่างแน่นอน อาจเป็นได้เพียงกูรู้งูงูปลาปลา...เท่านั้น
แต่ที่อยากทำมากที่สุดในชีวิตคือ พิพิธภัณฑ์กีตาร์นานาชาติ