กีตาร์ แห่งสยามประเทศ

[cort]

ขอส่งเข้าประกวดสองตัวครับ
5.Melody
6.Kimus

5.Melody ตัวนี้เพื่อนผมใช้เล่นจน เมาฟรีมาหลายบ้านแล้ว ครับ
6.Kimus ตัวนี้ไม่คุ้นครับ ประสพการณ์ผมช่างน้อยจริงๆ

---

1. โจโจ้
2. ฟูจิยาม่า
3. โคโค่นัท
4. ซูซูกิ
5.Melody
6.Kimus


ถ้าไม่นับ ย่ามาฮ่าแล้ว มีใครจะส่งอะไรเข้าประกวดอีกหรือไม่ครับ เพราะพรุ่งนี้ ผมจะขอการโหวดเพื่อหา กีตาร์แห่งสยามประเทศ ครับผม

กราบขออภัยมณีเป่าปี่่สามเด้งครับท่าน cort
กระผมมิได้มีเจตนาขับไล่ไสส่ง yamaha เลยแม้แต่น้อย คงเนื่องด้วยอาการเมายาลดน้ำมูก
ทำให้เบลอจากที่ควรเขียน 6.Melody 7.Kimus กลายเป็น 5.Melody 6.Kimus ไปเฉยเลย
อย่าเพิ่งตัด yamaha ออกไปเลยครับน้า เนื่องจากแบรนด์นี้เป็นขวัญใจร้านเครื่องเขียนไม่แพ้ JOJO เช่นกัน
ในระดับเดียวกับ yamaha ยุคนั้น Hondo Marina Segovia Samick ก็เห็นตามร้านเครื่องเขียนบ่อยๆครับ

ปล.ผมชอบยี่ห้อ Cort เป็นการส่วนตัวเพราะขนาดคอไม่ใหญ่เกินไป เฟร็ตใหญ่ดี,neck radius ก็กำลังดี
พูดง่ายๆว่าเข้ามือ ว่างั้นเหอะิ กีต้าร์ต่อให้เสียงดีแค่ไหนถ้าเล่นไม่สนุกมันก็บ่มิไก๊
แต่ผมเห็นเทพๆหลายๆคนในบ้านนี้เวลาจับกีต้าร์ตัวไหนก็เข้ามือทั้งนั้น

โอวววว์ กราบอภัยงามๆหลายดอกเลยครับ ความจริงแล้วผมเองแหละครับที่ขับไล่ไสส่ง ยาม่าฮ่า 555+ คือสมัยนั้นเป้นยี่ห้อที่ ผมแอน์ดเดอะแกงค์ รังเกลียดเดีย์ฉันนท์ เป็นอย่างมาก สาเหตุไม่มีอะไรหรอกครับ อย่างแรกไม่มีตังซื้อเลยหาเรื่องไม่ชอบหน้าซะงั้น

อีกอย่างหนึ่งนั้น สมันนู้นคิดว่าน่าจะเป็นยุคบูมของ โรงเรียนดนตรีสยามกลการ ยี่ห้อนี้ก็เลยเป็นสัญลักษณ์ของเด็กเรียน ผมหมายถึงเด็กเรียนดี บ้านมีฐานะ หน้าตาหล่อสาวตรึม ที่พ่อแม่มีตังส่งไปเรียนพิเศษกีตาร์เพิ่มตอนเย็นๆ แถมเล่นเก่งค๊อดๆ ซึ่งผมเป็นพวกเด็กเกเร ตกเย็น ก๊งเหล้า ขับขานลำนำเพื่อชีวิต เมาได้ที่ก็เพลงร๊อก บรรเทาอาการอกหัก อะไรประมาณนี้

โดยส่วนตัวแล้วผมเองก็ชอบเสียง ของยาม่าฮ่า เป็นเอกลักษณ์ดี เหมือนมีลายเซนต์ แบบว่าฟังก็รู้เลยว่าไอ่นี่ ยามาฮ่าแน่นอน แล้วมันก็เลยฝังหัวว่า ยาม่าฮานั้นมันเป็นกีตาร์ฝึกหัด แบบว่าไม่ต้องทำอะไรเพิ่ม เป็นอาหารกระป๋องเปิดทานได้เลย คุณนู๋สุดๆ (ความคิดสมัยนั้น)

ในขณะที่พวกผมต้องต่อสู้กับ คอโก่งๆ หาทางอยางมากมายที่จะลดแอ๊คชั่น หรือหาทางให้ เสียงมันดีขึ้น ปรับนู้นแต่งนี่ สายนั้น ยี่ห้อนี้ โอ๊ยสารพัด จนเมื่อมีตังซื้อก็ยังมีอคติกับยี่ห้อนี้ไม่เสื่อมคลาย ว่ามันคือกีตาร์กระเพราไก่ (ยี่ห้อสิ้นคิด) แบบว่านึกไม่ออก บอกไม่ถูกก็ยามาฮ่า แหม๋ มันฝังหัวจิงๆ

---

แหม..ทู้ถูกใจโลว์เอนอย่างผมมากมาย
เคยใช้ Great, Hondo, Royal, Kimus, Suzuki, Yamaha... ตอนนี้เหลืออีแก่อยู่แค่ 2 ยี่ห้อ
รู้ทันน่า...อย่าคิดว่าผมแก่ ผม25 เพียงแต่ผมมีกีต้าร์เก่าเท่านั้น

อ้อ..มี Melody นอนฟิงเกอร์บอร์ดเป็นหลุมเกือบทั้งคออยู่อีกตัวนึง

หลังๆ ถ้าเอาเท่าที่เห็นแขวนปนๆ กับขลุ่ย ว่าว..ฯลฯ ตามร้านขายเครื่องเขียนบ่อยๆ น่าจะเป็น Fujiyama กับ Jojo ครับ
แต่ผมไม่สนใจเลย ตอนนั้นผมเก๋าเพราะมีตังค์ซื้อสาย Gibson เป็นชุดแล้ว

ป.ล. สาย Suzuki ซองแดง-ดำ เน่าๆ สาย1-3 หมุนพอเริ่มตึงมือโคตรเสียว กว่าจะตั้งได้ตรงคีย์...โปร๊ะ!!!! แม่มเอ้ย นึกแล้วโมโหไม่หาย

กว่าจะตั้งได้ตรงคีย์...โปร๊ะ!!!! แม่มเอ้ย นึกแล้วโมโหไม่หาย

โอ๊ยได้ใจจี๊ดเลยครับ ได้อารมณ์จิงๆ แล้วยิ่งตอนสายขาดนะ ไอ่ลูกกลมๆ พันสายนี้เวลาหลุดเข้าตัวโปร่งมันหายากชะมัด เขย่าๆ กว่ามันจะออกมาได้โหย แถมออกมาแล้วก็ต้องมามองหาตามพื้นอีก อยู่ใหน ว๊าาาา สี่ห้าคนท้างวงไม่ต้องทำไรแระ หาแต่ไอ่นี่ เท่านั้นยังไม่พอตอนต่อสาย เอาสายพันๆกัน ต่อยาวก็ไม่ได้ ต่อสั้นก็ลำบาก เลือดอาบนิ้วก็หลายที(มันทิ่มเอา) ต่อได้ก็ต้องมานั่งลุ้นอีก ว่าถึงมัย ถ้าถึงแล้ว มันจะหลุดมัย โอ๊ย อะทามาเง๊อีไต้ (ปวกหัวภาษาญีปุ่น)

---

สมัยก่อนเคยเห็นคนเล่น Maya กันเยอะ บางตัวสวยมากอย่างรุ่นที่เลียนแบบ Gibson Dove เคยเห็นทั้งสีดำทั้งตัวและสี cherry sunburst ที่เป็นไฟฟ้าทรง Les Paul ก็สวยและเสียงก็ดี

ไม่รู้เดี๋ยวนี้หายไปไหนหมด ของมือสองขายใน ebay ก็แทบไม่มี

Maya ตัวนี่เจอแขวนอยู่หลังกระทรวงครับ ผมเคยถามครับว่า สองพันมีทอนมัย คนขายบอกมีแน่นอน แต่ผมไม่มีตัง ที่ถามเพราะอยากรู้จะได้กำหนดฝันได้ว่าถ้ามีสองพัน ฉันจะหิ้วกลับบ้าน แต่ก็ได้แต่ฝันครับ เพราะมันเป็นไฟฟ้า ไม่รู้จะเอามาเล่นที่บ้านอย่างไร ต้องซื้อแอมป์อีก เลยเล่นแต่โปร่งแล้ว ก็วาดฝันขณะเล่นว่าช้านโซโล่ไฟฟ้าอยู่นะ แห๋เรื่องรวงสมัยวันทีนนี่มันช่างบรรเจิดแจ่มชัดทุกครั้งที่นึกถึงจริงๆ