เยี่ยมบ้านพี่ napman (Krispy Kreme Doughnuts at Atlanta/เส้นทางสู่ Hollywood)

[karn]

ขออภัยที่เล่าช้านะครับ เพราะกลับมาเจอพิษตลาดหุ้นตกต่ำทั่วโลกเล่นงานซะอ่วมเลย
เลยต้องสะสางงานและสะสางเงินด้วยครับ ตอนนี้สถานการณ์ดีขึ้นแล้ว...เล่าต่อ

ตกเย็นพี่ nap ชวนไปปั่นจักรยานชมวิวกัน เยี่ยมเลยครับ ผมไม่ได้ปั่นจักรยานมานานมากแล้วได้กลับมาสนุกอีกครั้ง
จากบ้านพี่ nap ซึ่งอยู่เชิงเขา เราปั่นกันสบายๆลงตามทางลาดไปเรื่อยๆจนถึงเส้นทางสำหรับปั่นจักรยาน



พี่ nap ให้ผมปั่นนำหน้า จะได้ชมนกชมไม้ตามอัธยาศัย ปั่นไปซักพักผมก็เริ่มเหนื่อย เห็นก๊อกดื่มน้ำสาธารณะที่มีไว้บริการคนรักสุขภาพเลยแวะเข้าไปดื่่มน้ำ ตลอดทางมีคนเดิน-วิ่ง และปั่นจักรยานเป็นระยะๆ ผมก็หยุดถ่ายรูปเป็นระยะๆเช่นกัน แอบพักเหนื่อย





...On a dark desert highway, cool wind in my hair
Warm smell of colitas rising up through the air...

เสียงเพลง Hotel California ดังก้องอยู่ในหัว ตูกำัลังปั่นจักรยานอยู่ในทะเลทรายอยู่นะเนี่ย
ไม่ใช่ทะเลทรายที่มี Dune ทรายกองใหญ่เหมือนในหนัง แต่เป็นลักษณะแบบกึ่งทะเลทราย มีพุ่มไม้เตี้ยๆเป็นระยะๆ
แต่กลิ่น colitas ไม่มีครับ (น้องผมที่แอตแลนต้าบอกว่ามันเป็นใบยาสูบของเม็กซิกัน คล้ายๆกัญชา)
ได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากอะไรก็ไม่รู้ เดาว่าเป็นกลิ่นของดอกไม้เล็กๆตามพุ่มไม้เตี้ยๆ



เส้นทางนี้พี่ nap บอกว่าเดิมเป็นทางรถไฟ เห็นสถานีรถไฟเก่าด้วย



ปั่นไปพักใหญ่ พี่ nap บอกว่าเราปั่นจักรยานเข้าเขตเมืองที่ 3 แล้ว
ห้า!!! ปั่นมาสามเมืองแล้วเหรอครับพี่ ถึงว่า...เหนื่อยจริงๆครับ

เรื่องมันยังไม่จบอ่ะสิ...เรายังต้องปั่นกลับกันอีก ก็ยังพอไหวอยู่ครับพี่



เราปั่นจักรยานจนถึงทางแยกเข้าบ้านพี่ nap เป็นเนินขึ้นเขาตลอดทาง...
พี่ nap ปั่นขึ้นเนินฉิวเลยครับ ผมปั่นแทบไม่ไหว เจ็บไขร่ เหนื่อยด้วย เลยบอกพี่ nap นำไปก่อนเลยครับ
พี่ nap จอดรอผมเป็นระยะๆ ผมก็พยายามรักษาฟอร์ม ปั่นไปหอบไป...แฮ่กๆๆๆ

ผมปั่นทุลักทุเลพอควร แต่ในที่สุดก็ถึงบ้าน พี่ imp และ ป้าดา จัดเตรียมอาหารเย็นไว้รอต้อนรับ หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง

อีกวันสองวันมาเล่าต่อนะจ๊ะ