นกเขาไฟ

[SARUN]

เพลงของน้าหมู พงศ์เทพ กระโดนชำนาญนี่เพราะดีนะครับ
แต่บอกตรงๆว่า เนื้อเพลงนี่บางทีก็ไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจหรอก

เอกลักษณ์เพลงของน้าหมูนี่จะอยู่ที่ "ภาษาสวย" ส่วนท่วงทำนองนี่จะหยิบกลิ่นเอาเพลงพื้นบ้านมา โดยใช้ความรู้สึกนึกคิดที่เคยได้สัมผัส ออกมาเป็นท่วงทำนองที่เหมาะเจาะกับเนื้อเพลง

เพลงนี้ กลิ่นจะออกไปทาง ละล้อ ซอ ซึง แบบภาคเหนือ ครับ ทั้งๆที่น้าหมูเป้นคนโคราช สาเหตุก็เพราะ มีช่วงนึงแกหลบเข้าป่า และไปอยู่ที่ น่าน ดังนั้น เพลงนี้ จึงเป้นผลผลิตจากศิลปินที่บรรยายอารมรณ์ออกมาในขณะนั้น

ส่วนเนื้อหา นกเขาไฟ เป็นเนื้อหาที่เล่าเรื่องความสวยงามของความรัก ที่ ผู้หญิง มีให้กับผู้ชาย ในแบบคนพื้นเมืองชาวเขากลุ่มนึงใน จ.น่าน ลักษณะเนื้อเพลงจะบรรยายกรรมวิธีที่จะบรรจงทำอะไรซักอย่างเพื่อให้ฝ่ายชายทราบว่ากำลังปิ๊งอยู่ โดยใช้เวลา และธรรมชาติเป็นสิ่้งที่เอามาผสานกัน และ เจ้า 2 สิ่งนี้ น้าหมูมองเห็นเป็น ความอดทนของสตรีในการถ่ายทอดความรัก เขาจึงเอา นกเขาไฟ มาเป้นสัญลักษณ์ของสตรี อีกที (เข้าใจว่านกชนิดนี้ คงอึดน่าดู!)
ถ้าเข้าใจตามนี้ ลองพิจารณาเนื้อเพลงอีกรอบ แล้วลองร้องอีกซักเที่ยว แล้วจะนึกอะไรๆออกได้อีกเยอะ ((ถ้าเข้าใจว่าภรรยารักคุณแค่ไหน คุณก็จะตีความอารมณ์เพลงนี้ได้เท่านั้น))

แล้วด้วยเพลงน้าหมูส่วนมาก มักจะเป็นรากเงาของเพลงพื้นบ้าน และร้อยเรียงออกมาจากคลื่นอารมณ์ บทเพลง จึงไม่ค่อยเป็นไปตามหลักทฤษฎีดนตรีสากลเท่าใดนัก ดังนั้น น้า Run เล่นแบบจังหวะไม่ดีเลย ก็ดูจะตรงและลงตัวกับลักษณะเพลงนี้ได้อย่างแนบเนียน
((เข้าข้างสุดฤทธิ์ ))

จังหวะไม่คม แต่อารมณ์ต้องได้ นี่ละครับถึงจะเป็นเพลง!! เชื้อพ๊มมมม!!!