เรื่องชุด PA นี่สมัยผมเด็กๆนั้นไม่มีวงดนครีวงไหนมีหรอกครับ ชุด PA สมัยนั้นก็คือเครื่องขยายเสียงแปดหลอดและลำโพงปากแครที่เสียงดังมากแต่ครอบคลุมความถี่ย่านเสียงพูดเท่านั้น ถ้าเป็นวงกีต้าร์นี่เราใช้เครื่องเสียงบ้านนี่แหละครับเป็นชุด PA เพราะเสียงมันเพราะกว่าลำโพงปากแตรเยอะ ตู้ลำโพงเราก็จ้างเขาต่อโดยทำเป็นแบบ bass reflex (สมัยนั้นไม่มีลำโพงแบบ acoustic suspension ที่ขอบเป็นยาง) ส่วนลำโพงเสียงแหลงก็เป็นลำโพง horn นี่แหละครับ ลำโพงสมัยนั้นต้องมีความไวสูงมากเพราะแอมป์หลอดกำลังขับมันน้อยนิดเดียว
ส่วนแอมป์นั้นก็ใช้แอมป์บ้านนี่แหละ 80 watts ก็หรูแล้ว Effect ถ้ามีก็เป็น spring reverb ตู้เดียวครับ
เรื่องไมค์นั้นมีไว้ร้องอย่างเดียว ไม่มีใครเขาเอาไม้ค์ไปจ่อแอมป์หรือจ่อกลองหรอกครับ ขนาดเล่นที่หอประชุมจุฬาฯยังไม่มีไม้ค์จ่อเครื่อองดนครีเลยแม้แต่ชิ้นเดียว
ตอนที่ The Beatles เล่นที่ Shea Stadium ในปี 1965 นั้น ระบบ PA ที่ใช้สำหรับคนดูหกหมื่นกว่าคนที่กรี้ดกันสนั่นมีกำลังขับทั้งสิ้นแค่ 600 watts ลำโพงก็มีแค่ลำโพงปากแตรไม่มี woofer หรือ subwoofer ครับ stage monitor นั้นก็ไม่มีให้ใช้แต่ก็ไม่เห็นมีใครบ่นว่าไม่ใด้ยินเสียงตัวเองเลย ผมเห็นเด็กสมัยนี้ถ้าไม่มี monitor ก็เล่นไม่ใด้แล้วรู้สึกสมเพชครับ
VIDEO
การปฏิวัติระบบ PA เกิดขึ้นในปี 1969 ที่ Woodstock เป็นครั้งแรก ครั้งนั้นมีการใช้แอมป์ McIntosh กำลังขับรวมกันถึง 12000 watts และมีการใช้ตู้ลำโพง woofer เสริมกับ horn tweeter งานนี้มีผู้ชมกว่า 500,000 คนครับ คราวนี้มีการใช้ไมค์จ่อเครื่องดนตรีแค่ผมเห็นเขาใช้จ่อกลองแค่สามสี่ตัวเอง ในงานมิตติ้งชองบ่้านนี้คราวที่แล้วผมเห็นมีไมค์จ่อกลองร่วมๆสิบตัวผมก็ไม่รู้ว่าจะจ่อไปทำไมเหมือนกันในห้องเล็กๆขนาดนั้น
ลองมาฟังเสียงกลองจากเพลงนี้ครับ
VIDEO
ระบบ PA สมัยใหม่นี่ก็ดัดแปลงมาจากเครื่องเสียงบ้านทั้งนั้นครับ ถ้าเราไม่ใด้ยกไปออกคอนเสริตที่ไหนก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เราจะเอาเครื่องเสียงบ้านไม่ว่ำจะเป็นระบบสเตอริโอหรือ ชระบบ home theater มาใช้เป็น PA ไม่ใด้