เฮ้..karn ถึงแล้ว ลงมาได้แล้ว...พี่ nap บอกผม
ผมก้าวลงจากรถแบบงงๆ...ไม่เห็นมีพรมแดงแบบในหนังเลย....
เดี๋ยวเราจะไปที่ Hollywood Sign กัน พี่ nap บอก
กินผัดไทยมากไปรึเปล่า...จะเดินไหวไหมเนี่ย
อ๋อ...ไป้ป้าย Hollywood ที่เห็นในหนังใช่ไหมครับ..สบายมากครับพี่
ลงจากรถเห็นต้นไม้ใหญ่ผมนึกถึงวง The Bread ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน
ว่าแล้วก็ฮัมเพลง Everything I Own แล้วเดินไปแชะมาหนึ่งภาพ
เดี๋ยวเดินไปเรื่อยๆเราจะเห็นกระต่าย...พี่ nap พูดยังไม่ทันขาดคำน้องกระรอกก็วิ่งแผล่วผ่านหน้าเราไป
แถวนี้ร่มรื่นดีนะครับ อย่างงี้ผมเดินสบายเลยครับพี่ ผมบอกพี่ nap แล้วเดินชมนกชมไม้ไปเรื่อย
น้องกระต่ายมาตามนัด วิ่งตูดบิดหนีพวกเราไปอย่างรวดเร็ว
เดินมาเรื่อยๆ...สังเกตว่าพี่ nap เดินห่างผมไปทุกทีๆ
ผมเดินไปหอบไป...จนพี่ nap ต้องหยุดรอ
หายเหนื่อยแล้วก็เดินต่อ...
พี่ nap ก้าวเท้าช้าๆแต่มั่นคง ผมเหมือนเป็นองคุลีมาล เดินยังไงก็ตามพี่ nap ไม่ทันสักที
พี่ nap เดินไปหยุดรอผมไปตลอดทาง อายุเราห่างกันยี่สิบกว่าปี
แต่พี่ nap เหมือนหนุ่มอายุยี่สิบแปดกระฉับกระเฉงส่วนผมเหมือนเด็กแปดขวบ...แฮ่กๆๆ