ผมเคยพูดถึงประเด็นแบบนี้มาบ้างในที่อื่น...
น้าหนุ่มยังมาปลอบประโลมผมในทำนองเป็นธรรมดาของโลกมายามันก็เป็นเช่นนี้แล....
จำไม่ได้แล้วหรือไง....
ผมอยากเล่าเรื่องซ้ำๆเรื่องเดิมๆอีกรอบ...
ผมมีเพื่อนทำงานในแวดวงบังเทิงเป็นเบื้องหลังเป็นฝ่ายจัดสารพัดก่อนจะเป็นรายการอย่างที่เราได้เห็นๆกันนี้อยู่คน...
แล้วก็ให้บังเอิญเหลือเกินทำให้มีเหตุบางอย่างให้ผมต้องเกี่ยวข้องกับธุรกิจนี้เล็กน้อย...
เมื่อครั้งรายการนี้จัดแฟนพันธุ์แท้"เฉลียง"
หนึ่งในคณะเพื่อนผมนี้ได้มาทำการติดต่อขอซื้อกีต้าร์เก่าๆจากผมตัวหนึ่ง
พอดีเพื่อนผมทราบว่าผมกำลังจะขาย...เขาก็แจ้งข่าวมา...
ผมก็ยินดีอยากขายอยากได้ตังค์...เพื่อนก็เล่าความเป็นมาของความต้องการอยากซื้อให้ฟัง...
เขาบอกว่าทางรายการให้จัดซื้อกีต้าร์เก่าๆตัวหนึ่งเพื่อสมอ้างว่าเป็นกีต้าร์ตัวแรกของสมาชิกในวงเฉลียงคนหนึ่งซึ่งก็คือ.....จ.วอ.ปอ...
เพื่อมอบให้แก่ผู้ชนะเลิศในเกมส์ที่ว่า...
ผมฟังแล้วก็รู้สึกสมเพศในใจ...
แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่ขายนะ...ผมก็ขายครับแต่.....
ย่อมมีแต่ครับ....เขาไม่ได้ซื้อไปหรอก...เพราะผมขายแพงเกินงบที่ตั้งไว้...
การเจรจาจึงจบลงแต่ไม่ได้หมายความว่าความตั้งใจนี้จบสิ้น...
คณะเขาก็หากีต้าร์ไปใช้ในรายการได้อยู่ดี..(กีต้าร์เก่าๆในประเทศนี้หายากซะที่ไหน...)
สรุปว่า...เขาไปเที่ยวซื้อกีต้าร์เก่าๆจากไหนมาก็ไม่รู้เพื่อมามอบให้แฟนพันธ์แท้ในรายการได้อย่างหน้าไม่อาย...โดยให้คุณที่รับสมอ้างว่าเป็นเจ้าของกีต้าร์มอบให้ด้วยตัวเองด้วย.....555555
เป็นไงครับ...เนียนมั้ยครับ....
คงมีคนรู้เรื่องนี้ไม่กี่คน....แต่ผมสงสัยทั้งรายการมันรวมหัวกันทำอย่างนี้ได้อย่างไร...
โดยเฉพาะไอ้คุณศิลปินท่านนั้นมันก็รู้อยู่เต็มอกว่าไม่ใช่ของๆมันมันยังโกหกหน้าตายมอบรางวันตอแหลนั่นได้...
เห็นใจก็แต่ผู้ชนะรายการในวันนั้น....
เขาคงภูมิใจกับกีต้ารร์ตัวนั้นมากมาย....
ขอร้องหากใครรู้จักเขากรุณาอย่าเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังนะครับ....
ผมไม่อยากให้เขาเสียความรู้สึก...