new..เรื่องเล่าเเบบหัทยา...เวลา...คุณค่าในการดำเนินชีวิต ในความคิดของผม

[hattaya111]

ประทับใจมากค่ะกับข้อความข้างบนนี้...

เรื่องที่ น้าโฟล์คน้อย เขียนนั้น
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ทุกประการ
ขอยืนยันด้วยเกียรติของลูกเสือ
หลายๆท่านในเวบนี้ ก็ยืนยันได้ ว่าน่าประทับใจมาก

แต่...น้าโฟล์คน้อย ไม่ได้น่าสงสาร หรือน่าเห็นใจ มากมายนัก เรื่อง เอาเวลาว่างๆที่เคยโอบกอดกีตาร์ ต้องโอบกอดลูก หรอกนะครับ

เพราะ อาชีพหลักทุกวันนี้ของเขาคือ "การโอบกอดกีตาร์" อยู่ดีนั่นแหละ

((อิจฉาน้าโฟล์คน้อย ว้อยยยย!!!!))

ขอบคุณครับ
คุณ sukanyastory.. ร้องเพลงเป็นธรรมชาติมาก
ฟังแล้วมีความสุขครับ


ไม่เหมือนคนที่ชื่อ SARUN.. นี่..
น้าซ่าส์.. คนนี้เสียงดีเวลาอยู่กับกีต้าร์ครับ.. เพราะเขาจะไม่พูด
แต่ให้กีต้าร์พูดแทน..


เสียงกีต้าร์ที่ออกมาจากน้าซ่าส์.. ดีกว่าเสียงพูดในชีวิตประจำวันของเขาเยอะเลยครับ..


หลาย ๆคนยืนยันได้เช่นกัน..
ว่าน้าซ่าส์.. ควรจะเล่นกีต้าร์มากกว่าพูด..




......................................

อ่านอยู่หลายรอบ...นี่ชมใช่มั้ยเนี่ย???

อิอิ...เสี้ยมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

เปิดหน้าที่สอง เเล้วมันเด้งไปโฟเเชร์ตลอด อ่านน้าบูมาตอบไม่ได้เลย

ขออภัยที่เข้ามาตอบช้านะครับ เเล้วจะตอบให้เร็วขึ้นครับ^^

ช้าจริงๆครับ สามปีครึ่งแน่ะ
(ลงทุนนั่งนับนิ้วเลยนะ ว่ากี่ปีแล้ว)

2600ปี หัทยาน้อยนี้รอมาตอบกึ่งพุทธกาล


กระทู้ว่าด้วยเรื่อง เวลา เเละคุรค่าในการใช้ชีวิต ข้าน้อยเลยหาไปเรียนรู้ ค้นพบว่าไม่มีอะไรเลยที่จริงเเท้ ทุกสิ่งล้วนมาเเละผ่านจากไปทั้งสิ้น คงค่าเเค่ลิ้มกรุ่นอิ่มในความเข้าใจที่ได้มาในประสพการณ์ทั้งมวลร้อยเรียงตัวในกาลเวลา

พี่ๆคงสบายดี คิดถึงชมัด