..ปีใหม่ช่างเงียบเหงาจริงๆ.....ใครเหงา มาทักทายระบายความได้ครับ

[boobyblue]

ฉันกำลังเดิน.........
ไปบนทางที่ฝุ้งฝุ่น
ที่ไม่คุ้นเคย
อย่างกับมีม่านหมอก
เคลื่อนเข้าครอบคลุม
รุมสุมขวางทาง
ตั้งใจจะอำพราง
ให้ทางนั้นมืดมัว
จนตัวฉันต้องมะงุมมะงาหรา......................

เพราะฉันต้องผ่านไป
ไม่มีทางเลือกอื่น
เพราะชีวิตที่หยัดยืน
ไม่อาจฝืนข้อกำหนด
เป็นกฏบังคับชะตา
เกิดมาแล้วต้องอยู่
อยู่อย่างไม่รู้...
ทิศทางของตัวตน
เป็นคนไม่ง่ายอย่างที่คิด.........

ชีวิตฉันตกอยู่ในอ้อมของหมอกควัน
ฉันต้องข่มกลั้นความขวาดกลัวข้างใน
แต่ฉันต้องไปต่อจึงแกล้งไม่ท้อและหวั่นไหว
ทั้งที่ใจไขว้เขวและเสียขวัญ...........

เพราะฉันก็ไม่รู้...
กำลังเดินไปที่ใด
รู้แต่เพียงต้องไป
เพราะมีทางสายเดียว
จะเหลียวไปทางใด
ก็เวิ้งว้างไกลสุดตา
พอลองมองกลับมา
ก็ยังเหว่ว้าและสับสน
จึงต้องดิ้นรน....ดันทุรังไป.......

ชีวิตฉันตกอยู่ในอ้อมของหมอกควัน
ฉันต้องข่มกลั้นความขวาดกลัวข้างใน
แต่ฉันต้องไปต่อจึงแกล้งไม่ท้อและหวั่นไหว
ทั้งที่ใจไขว้เขวและเสียขวัญ...........

ดี....คงดีกว่านี้ก็เป็นได้
ที่ปลายสุดของทางเดิน
แต่ความจริงตัวฉันนี้มิได้อยากเดิน
ไปบนทางเส้นนี้................

ชีวิตฉันตกอยู่ในอ้อมของหมอกควัน
ฉันต้องข่มกลั้นความขวาดกลัวข้างใน
แต่ฉันต้องไปต่อจึงแกล้งไม่ท้อและหวั่นไหว
ทั้งที่ใจไขว้เขวและเสียขวัญ...........
ชีวิตฉันตกอยู่ในอ้อมของหมอกควัน
ฉันต้องข่มกลั้นความขวาดกลัวข้างใน
แต่ฉันต้องไปต่อจึงแกล้งไม่ท้อและหวั่นไหว
ทั้งที่ใจไขว้เขวและเสียขวัญ...........

เพราะฉันก็ไม่รู้...
กำลังเดินไปที่ใด
รู้แต่เพียงต้องไป
เพราะมีทางสายเดียว
จะเหลียวไปทางใด
ก็เวิ้งว้างไกลสุดตา
พอลองมองกลับมา
ก็ยังเหว่ว้าและสับสน
จึงต้องดิ้นรน....ดันทุรังไป.......
ดันทุรังไป....................