ช่วยหาทางออกให้ทีครับ

[Joon]

เรื่องนี้มีประสพการณ์ คือจูนเองเนี่ยเลี้ยงหมาด้วย ซึ่งตอนนี้เหลืออยู่ 4 ตัวเองห่ะ
ก็จะบอกได้ทั้งจากหัวอกของเจ้าของหมา และหัวอกเจ้าของดอกยางรถยนต์ที่เปี่ยมล้นไปด้วย...ของหมา
แต่หมาจูนไม่เคยไปเรี่ยราดนอกบ้านหรอกนะ
ก่อนหน้านี้ หน้ารั้วบ้านมีแผงหญ้าแทรกอยู่ในฟุตบาท และเจ้าโกลด์เด้นของบ้าน 2-3 หลังถัดไป ก็มักจะมาฝากส่วนที่เคยอยู่ในร่างกายกองไว้แถวแผงหญ้าเสมอ
บ่อยครั้งที่กลับบ้านดึกๆ ในสภาพที่ไม่สามารถถอยรถเข้าบ้านได้ ก็จะจอดรถหน้าฟุตบาทบ้านตัวเอง
และเมื่อก้าวออกมาจากรถ ส่วนใหญ่ก็จะเจอวัตถุธรรมชาติที่อ่อนนุ่มกว่าใบหญ้ารองรับอยู่ใต้รองเท้าที่มีดอกลึกไม่ต่างจากดอกของยางรถนัก เอาเป็นว่า มันเกิดขึ้นแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่เจ้าโกลด์เด้น 2 ตัว (ขอย้ำ "2 ตัว") ยังละอ่อนอยู่ จนปัจจุบันย่างเข้าวัยทอง
ในที่สุด คนรักหมาก็หมดความอดทน
วันนึง พี่เลี้ยงวัยดึกของเจ้าโกลด์เด้น 2 ตัวก็พาผู้ผลิตทั้งสอง เดินเลาะรั้วผ่านหน้าบ้านอย่างสบายอารมณ์
เราก็ไปเอาคางเกยรั้วคอย พอเจ้าโกลด์เด้นมาถึงแผงหญ้าหน้ารั้วบ้าน มันก็เริ่มแสดงสัญญาณการหาสถานที่ขับถ่าย (ประมาณดมๆ หมุนๆ)
เราก็พูดอ้อนหมา ด้วยเสียงค่อนข้างดังไปถึงพี่เลี้ยงหมาคนนั้น ว่า
"อ๊อยยย มาอึตรงนี้อีกแล้วเหรอ มาอึทุกวันเลย ลงรถมาเหยียบทุกวันเลย ทำไมลองไม่อึในบ้านดูหล่ะ ถ้าคนในบ้านมาเหยียบเค้าอาจจะเข้าใจเพื่อนบ้านบ้างก็ได้ อย่าอึตรงนี้เลยนะ ขอเถอะ"
แล้วก็หันไปสบตา (แบบเป็นมิตรนะ) กับคุณป้าพี่เลี้ยงหมาว่า
"อึหน้าบ้านนี้เกือบทุกวันเลยค่ะ รบกวนช่วยเก็บด้วยนะคะ เดี๋ยวกรรมการหมู่บ้านเค้าจะคิดว่าหมาบ้านนี้ทำเองแล้วจะมาต่อว่า จูนก็ต้องแก้ต่างว่าไม่ใช่หมาบ้านจูนหรอก และก็ไม่อยากบอกเค้าว่าด้วยว่าหมาบ้านไหน สงสารหมา เดี๋ยวเค้าจะออกระเบียบบังคับหมาเอา ป้าช่วยดูดูเจ้าสองตัวนี้หน่อยนะ ขับถ่ายที่ไหนก็เก็บให้มันด้วย หมามันไม่รู้เรื่องหรอกว่าไม่ควรอึเรี่ยราด นะป้านะ"
จากนั้น จูนก็เอาต้นเข็มมาปลูกที่ที่เคยเป็นแผงหญ้าหน้าบ้าน
เจ้าโกลด์เด้นสองตัวก็แค่วิ่งผ่าน ยั่วโมโหน้องหมาในบ้านจูนให้เห่ากันเสียงขรม
ไม่มีแท่งช็อกโกแลตฝากไว้เป็นที่ระลึกอีกเลย เกือบปีแล้วค่ะเนี่ย
ก็ยังอยู่ด้วยกันในซอยหมู่บ้านอย่างมีความสุขอยู่ (มั้ง)