..ร่วมส่งกำลังใจให้น้าปิ๋ว...เฒ่าทารกครับผม

[เฒ่าทารก]

กราบขอบพระคุณทุกๆท่านสำหรับกำลังใจให้ผมครับ
ผมเพิ่งมีเวลาเข้ามาอ่านกระทู้ในตอนนี้เองครับ ขอบอกอย่างใจจริงในความรู้สึกตอนนี้ครับว่าผมมีกำลังใจขึ้นอีกเยอะเลยครับ และ บอกอย่างไม่โกหกเลยว่า..ผมอ่านไปแล้วน้ำตาคลอด้วยความตื้นตันใจในน้ำใจของทุกๆท่านที่มอบกำลังใจให้ผม
กราบขอบพระคุณน้า poppie,พี่ป๋อ-พี่แดง,น้าม่อน,น้าcall,น้าหนุ่มkatayoot,น้าfolkenman,น้าamin,grid,น้าsan,พี่ต่าย,อากฤษณ์-น้องฟิล์ม,พี่เล็กcoldsteel,น้าปุ๊,น้าศรันย์,น้าหมุ่ย,3lek,คุณหมอrasun,น้าkarn,น้าgman,น้าป๊อป 2 แสน,น้าตู่,น้ายอดจุ,น้านิด,น้าปิง,sanghais,ป้าether.....โดยเฉพาะเดอะร็อค ที่น่ารักที่โทรฯมาถามอาการพ่อผมถึงแม้ตอนแรกๆผมจะเบลอๆกว่าจะคุยกันรู้เรื่องก็เล่นเอาผมต้องดึงสติอยู่แปนึงกว่าจะคุยรู้เรื่องว่าหมอเอ็ดโพสในบอร์ดถึงได้ข่าว.....โดยเฉพาะคุณหมอเอ็ดที่ผมต้องขอบพระคุณมากๆสำหรับคำแนะนำและกำลังใจในคืนแรกที่ผมสับสนอย่างมากๆจนผมคลายกังวลลงได้เยอะ..แถมเช้าวันนี้ยังห่วงใยถามไถ่อาการความคืบหน้าของพ่อผม..และ เมื่อตอนหัวค่ำนี้อีก ถึงแม้คุณหมอเอ็ดจะมีภารกิจเปิดคลีนิกรักษาอาการคนป่วยอยู่ก็ตาม ก็ยังเจียดเวลามาเช็คอาการของพ่อผมอีก ผมซึ้งใจมากๆครับหมอเอ็ด ขอบคุณจริงๆครับ
ซึ่งบอกตรงๆครับคนในครอบครัวผมไม่เคยป่วยหนักแทบเอาชีวิตไม่รอดเหมือนครั้งนี้ ซึ่งพ่อผมไม่เคยมีอาการของโรคหัวใจมาก่อนนอกจากความดันสูงธรรมดาของคนอายุเยอะ พอเป็นก็เล่นเอาชีวิตพ่อผมไปเสียอย่างนั้นซึ่งเช้าวันเกิดอาการพ่อผมก็ช็อคไป 1 รอบเพราะกล้ามเนื้อหัวใจไม่ทำงานไปซีกหนึ่ง ความดันตกลงฮวบฮาบซึ่งคุณหมอโรงพยาบาลแรกที่รับไว้กู้อาการอยู่เกือบ 3 ชั่วโมงจนเคลื่อนย้ายไป โรงพยาบาลสวรรค์ประชารักษ์ซึ่งเป็นศูนย์โรคหัวใจในแถบจังหวัดใกล้เคียง ซึ่งคุณหมอทั้ง 2 โรงพยาบาลบอกว่าพ่อผมอาการโคม่าอย่างมากเพราะหัวใจเริ่มจะไม่ทำงานแล้ว ซึ่งช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมไม่เคยเจอและลำบากใจอย่างมากกับการตัดสินใจเสี่ยงรักษาพ่อผม ซึ่งเป็นเหตุอะไรไม่ทราบในวันนั้นซึ่งแม่ผมก็นอนให้เลือดอยู่ที่โรงพยาบาลเซ็นหลุยส์ อาๆพวกผมก็เดินทางไปรับปริญญาหลานสาวผมที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่( รับวันนี้ แต่พอได้ข่าวพ่อผมป่วยก็ยกขบวนกลับมากันหมดกลางทาง) หมดทั้งตระกูล ซึ่งตอนนั้นผมไม่มีใครเลยนอกจากน้องชายผมที่อยู่กับผมในตอนนั้น มันทรมานจริงๆครับกับที่ผมมองเห็นพ่อผมที่กำลังจะจากผมไปต่อหน้า.....และตอนนี้ผมก็ตักสินใจถูกเหมือนที่ผมตั้งสติได้แล้วนึกถึงหมอเอ็ดขึ้นมาจึงได้โทรฯไปปรึกษาซึ่งคำปรึกษานั้นทำให้ผมคลายกังวลไปมากและตอนเช้าผมก็ได้รับข่าวดีว่าพ่อผมอาการพ้นวิกฤติ....
สุดท้ายนี้ผมขอขอบพระคุณทุกท่านจากใจจริงครับ.......ไม่มีคำพูดใดๆนอกจากขอบพระคุณครับสำหรับกำลังใจที่ทำให้ผมดีขึ้นจริงๆครับ......