หายหน้าหายตา เพราะแบมแบมป่วย

[โฟล์คน้อย]

ดีใจด้วยนะครับน้ายอด..
และก็ขอให้สุขภาพของน้องแบมแบมแข็งแรงขึ้นในทุก ๆวันครับ..

การที่ลูกต้องเจ็บป่วยไม่สบาย.. เป็นอะไรที่ทุกข์ทรมานมากครับ..
คนเป็นพ่อเป็นแม่.. เหมือนกับถูกอะไรมาบีบรัดที่หัวใจ..
มันทรมานจริง ๆ
เวลาที่ลูกเจ็บ.. คนเป็นพ่อเป็นแม่กลับรู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่า..
พ่อแม่ทุกคนยอมแลกทุกอย่าง..
ขอเพียงให้ลูกได้มีรอยยิ้ม.. เสียงหัวเราะ..

เสียงร้องไห้ของลูก.. เวลาที่เค้าเจ็บ..
เวลาที่เค้าทุกข์ทรมาน..
มันเหมือนกับโลกทั้งใบจะพังลงตรงหน้าเสียให้ได้..

พ่อแม่ต้องเข้มแข็งและอดทน.. อดทน และอดทนมาก ๆ

น้ายอด.. จะต้องเข้มแข็งให้มากที่สุด..
เพราะยามที่เกิดเรื่องขึ้น.. ไม่ว่าจะร้ายแรงสักเท่าไร..
ขวัญ.. ของลูกและภรรยา.. จะวิ่งหายออกจากตัวของเขา..

และเรา.. คนที่เป็นพ่อ..
จะต้องยืนเป็นหลัก.. ให้ทั้งแม่และลูก.. อุ่นใจ..
ให้เค้ารู้สึกอบอุ่นให้มากที่สุด..
พ่อ.. ต้องเรียกขวัญ.. ของลูก และแม่.. กลับมาไห้ได้..

แม้ว่าในช่วงเวลานั้น.. เราก็แทบจะร้องไห้แล้วก็ตาม..

ขอให้ครอบครัวน้ายอด.. สุขภาพแข็งแรงกันทุกคนครับ..
และขอให้ผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไปให้ได้..
และเจ้าโรคร้าย.. ก็อย่าได้กลับมากร้ำกรายน้องแบมแบม..
หรือใครในครอบครัวอีกเลย..


ขอส่งกำลังใจให้นะครับ..
โฟล์คน้อย..