กับคำพูดที่ว่า..

[โฟล์คน้อย]

..]

เล่นไปได้ประมาณเหลือเวล่อีกซักครึ่งชั่วโมง..

อยู่นักร้องหันมาแล้วพูดว่า.. " เฮ้ย.. เล่นกีต้าร์ตัวเดียวน่ะ ไม่ต้องใส่รายละเอียดมากนัก.. เดี๋ยวมันไม่แน่น.. "

การพูดด้วยถ้อยคำในลักษณะเช่นนี้..
สำหรับผม.. ถือว่าเป็นมารยาทที่ไม่น่ารักเอาเสียเลยครับ..
การเล่นดนตรีร่วมกัน.. ต้องให้เกียรติซึ่งกันและกัน..
ขนาดดนตรีลูกทุ่ง หรือนักดนตรีสมัยก่อน..

เวลานักร้องขึ้นมาร้องเพลง.. เค้ายังต้องยกมือไหว้นักดนตรีทั้งก่อนร้อง
และหลังจากร้องเสร็จแล้วเลยครับ..

เฮ้อ!.. นานาจิตตัง.. อย่าคิดมากนะจ๊ะ หนอนน้อย....

ใครรังแกน้องหนอน (เขยแก็งค์เด็กราดรี) บอกมาเลย จะได้ซ้ำได้ถูกเรื่อง...

ป๋มเอาด้วย.. เรื่องตอกย้ำ ตอกซ้ำเนี่ย.. ชอบ.. ชอบ.. อุุอุ..
ยิ่งช่วงหลัง.. ชอบปันใจให้แก๊งล่มกระทู้อยู่เรื่อย..

ยังงี้ต้องทุบซ้ำด้วยหัวเข็มขัดขนาด.. 9.. อุอุ..

ผมว่ากีต้าร์ที่น้อง Grid ใช้เล่นอยู่ทั้งสองตัวมันไม่เหมาะกับคนที่มีฝีมือขนาดน้อง Grid นะ
จริงอยู่ว่าคนฝีมือดีเล่นอะไรก็เพราะแต่ถ้าเล่นกีต้าร์เสียงดีฯหรือมีภาคไฟฟ้าดีฯมันจะเพราะกว่านี้เยอะ

ความผูกพันกับยี่ห้อกีต้าร์นั้นเป็นเรื่องความชอบส่วนตัวแต่เวลาเล่นเอาสตางค์มันก็น่าจะนึกถึงคนฟังบ้าง
กีต้าร์บางยี่ห้อนั้นที่คนเขาเล่นกันให้เกร่อก็เพราะเหตุผลสองประการคือ

1. เขาไม่มีสตางค์ซื้อกีต้าร์ดีฯเล่นหรือ
2. ผู้ผลิตกีต้าร์เขาจ้างให้เล่น

ผมเห็นคนบ้านเรานี่แหละที่เปลี่ยนมาใช้กีต้าร์ดีฯเมื่อไม่นานมานี้ เมื่อก่อนนี้ผมนั่งฟังเขาเล่นสามสี่เพลงก็เริ่มล้าหูแล้วแต่
ตอนนี้ให้ฟังทั้งวันก็ยังไม่เบื่อเพราะฝีมือเขาพัฒนาขึ้นราวกับเสือติดปีก ที่พัฒนามากสุดคือ feel เพราะกีต้าร์ไม่ดีมันไม่สามารถจะ
ถ่ายทอด feel ออกมาใด้เนื่องจากพอเล่นนุ่มมันก็ไม่ดังพอ เล่นหนักก็อั้น ถ้าใช้กีต้าร์แบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะรุ่งครับ

ถ้าหวังแค่เล่นตามร้านอาหารจะใช้กีต้าร์อะไรก็ใด้ครับแต่ถ้าต้องการพัฒนาฝีมือขนาดไปเล่นตามล้อบบี้โรงแรมใด้ก็ต้องพิจารณาเรื่อง
เครื่องมือที่ใช้ก่อนครับ

ผมคิดถึงน้าปุ๊.. เลยครับ..

นับตั้งแต่วันแรกที่พบกัน.. จนถึงวันนี้..
น้าปุ๊.. มีพัฒนาการเล่นที่ก้าวหน้าขึ้นมาก.. น่าทึ่งครับ..
น้าปุ๊.. ก้าวข้ามขอบเขตของการเล่นกีตาร์ตัวเดียวได้อย่างยอดเยี่ยมจริง ๆ

ป๋มอะดิ.. ยังไปไม่ถึงไหนเล๊ยยยยย.. เฮ้อ!....

นับถือ นับถือ..
โฟล์คน้อย..

.......................................


ส่วนเรื่องของการเล่นกีตาร์กับนักร้องนั้น..

ถ้าเป็นการเล่นด้วยกันครั้งแรก.. และเราพอจะรู้ หรือเคยเห็นเค้าร้องเพลงมาก่อน..
โจทย์ของการเล่นกับเค้าจะไม่ยากมากนัก..
เพราะเราพอที่จะรู้แนวทางการร้องของเค้า..
เราก็สามารถที่จะปรับเปลี่ยนการเล่นให้เหมาะสมกันได้..


แต่.. ถ้าไม่เคยร่วมงานกันมาก่อน..
เราก็ควรจะเล่นในลักษณะกลาง ๆ ไม่เน้นรายละเอียดให้มากนัก..
แต่ถ้าแนวการร้องของเค้าไม่ใช่การร้องตามต้นฉบับ..

สไตล์การร้องของเค้า.. จะเป็นสิ่งที่ชี้แนวทางการเล่นของเรา.. ว่าควรไปทางไหน..
ยกตัวอย่างเช่น..

1. ถ้าเค้าร้องเพลง home.. ในสไตล์ของพี่ปั่น..
เราอาจจะเล่นในสไตล์ปิคกิ้ง.. เกากีตาร์เพราะ ๆ.. ไม่ต้องเน้นรายละเอียดมาก..
เพราะในบางบทเพลง.. เสียงร้องจะเป็นตัวที่โดดเด่น.. กีตาร์จึงควรเป็นผู้ช่วยเหลือ..
ให้เค้าโดดเด่นยิ่งขึ้น

ลองนึกถึงเพลงของ.. ไม่ต้องห่วงฉัน.. นะครับ..
คอร์ด และการเล่นไม่มีอะไรมาก.. แต่ฟิวส์ของอารมณ์ในการร้อง..
คือสิ่งที่สะกดคนฟัง..

อย่างนี้เป็นต้น..

2. แต่ถ้าเค้าร้องเพลง home.. ในสไตล์ของพี่โอ๋.. ธีร์ ไชยเดช
แนวทางการเล่นก็อาจจะเพิ่มรายละเอียดบ้าง
อาจต้องเล่นคอร์ดเมเจอร์เพิ่มขึ้น.. เพื่อให้อารมณ์เพลงล่องลอย..
เลือกรูปคอร์ดที่ใช้สายเปิดมากขึ้น.. เพื่อให้เข้ากับอารมณ์ของเพลง..

3. แต่ถ้าเค้าเกิดร้องเพลง home.. ในสไตล์ของตัวเอง..
แต่ฟังแล้วมีกลิ่นอายของความเป็นแจ๊ซ.. หรือพวกแนว easy listening..
เราก็อาจเลือกที่จะใช้คอร์ดที่มีความซับซ้อนเพิ่มขึ้น
จากคอร์ด D.. อาจกลายเป็น Dmaj7 หรือเลยไปเป็น Dmaj9..
คอร์ด Bm.. ก็เปลี่ยนเป็น Bm7 หรือเป็น Bm9..
รวมถึงรูปแบบของการเล่นก็อาจเพิ่มสัดส่วนมากขึ้นด้วย..
อาจใช้แนวการเล่นกีตาร์แบบ.. สุเมธ แอนด์ เดอะปั๋ง..
ก็จะทำให้ธีมของเพลงเปลี่ยนไปครับ..


...............................................

ฝีมือของน้องกริดอยู่จุดที่ดีแล้ว.. ไม่อายใครหรอกครับ..
เพียงแต่แนวของเค้า.. เค้าอาจตีความการเล่นด้วยกันผิดเพี้ยนไป..
จึงทำให้มีคำพูดที่ไม่ค่อยจะน่ารักแบบนั้น..

วิธีเดียวที่จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนั้น..

ยิ้ม.. ยิ้มอย่างเดียวครับ..
จบงานแล้วค่อยว่ากัน.. ฮึ่มม์.. อุอุ..

หรือคิดเสียว่า.. อย่างน้อยก็เป็นบทเรียนให้เราทำการบ้านมากขึ้นนะครับ..

เอาใจช่วยครับ..
โฟล์คน้อย...


เสี้ยมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม.. อุอุ..