" รู้รักสามัคคี เล่นดนตรีกันเถอะเรา "

[boobyblue]

ขออนุญาตออกความเห็นต่าง
แต่มิได้ขัดแย้งหรือจงใจขัดคอ
(ผมคิดมากจำนวนครั้งว่าจะต่อเนื่องความคิดดีหรือไม่ ด้วยเกรงว่าจะขัดมติที่ประชุม แต่ผมเห็นความจำเป็น เพราะความคิดได้ลั่นแล้วต้องเหนี่ยวไก มิอย่างนั้นจะอัดอั้น ....บ้านนิมิตรคือบ้านแห่งมิตรใช่หรือไม่....ฉะนั้นมิตรย่อมต้องฟังมิตร สังคมย่อมมีความหลากหลาย...)

เนื่องเพราะเป็นกรณีพิเศษ เน้นคำว่า"พิเศษ"
กรณีพิเศษนี้เพื่อใคร?
ใช่เพื่อพ่อหรือไม่ พ่อที่ยิ่งใหญ่ซึ่งมีกระแสความคิดวิเศษ
ความพอเพียง...(ผมไม่อยากใช้คำนี้เลย เพราะถูกใช้อย่างเฝือจนไร้ความหมาย)
ความพอเพียงคือหัวใจที่พ่อเน้นย้ำ และอยากให้ลูกระลึกรู้เห็นความสำคัญและจำเป็นเห็นว่าคือแนวทางออก,ทางเลือกพึงยึดถือปฏิบัติเพื่อความสงบสุขสันติง่ายงามยั่งยืน
ควรหรือไม่ที่ลูกจะทำตามคำพ่อสอน (ถ้าลูกเห็นด้วยกับความคิดพ่อ)
ผมว่าพ่อจะมีความสุขใจ หากลูกประพฤติตามแนวทางแห่งความดีที่พ่อปรารถนา
เมื่อผมตั้งสมมุติฐานนี้ แล้วนำมาตั้งสมการ ผลคิดจึงออกมา....
การจัดงานใหญ่เพื่อสนองหัวใจความคิดพ่อที่เน้นเรื่องความพอเพียง ดูจะขัดแย้งความคิดพ่อ
งานใหญ่ต้องระดมทุนและฟุ้งเฟ้อ เพื่อสนองความใหญ่ให้ใหญ่สมความอยากใหญ่นั้น ยิ่งทำให้เราก้าวไปไกลจากแนวทางที่พ่อหวัง
เมื่อเกิดภาระต้นทุน ก็ต้องเกิดความจำเป็นต้องเรียกทุนคืน เพื่อผลกำไรจึงจะเกิดผลสำเร็จ แล้วถึงนำผลกำไรไปก่อประโยชน์อีกที
ครั้นเป็นอย่างนั้นย่อมเกิดภาวะกดดันแน่
ถึงแม้จะไม่มีความกดดันในการร้องบรรเลงเพลงอะคุสติก เพราะออกตัวว่าสมัครเล่น แต่ย่อมเกิดความกดดันด้านอื่นตามมา
ผมคิดว่าเราน่าจะจัดอย่างเรียบง่ายเหมาะสมแก่ฐานะ..คนเล็กหัวใจใหญ่อย่างเรา
จึงอยากเสนอดังนี้...
จัดเป็นเวทีสัญจร เล่นตามสวนสาธารณะ เช่น สวนลุมฯ สวนจตุจักร สวนสันติฯ เป็นต้น โดนกำหนดโครงการจะเล่นกี่อาทิตย์กี่เดือนว่าไป เมื่อสิ้นโครงการได้รายได้เท่าใดจึงนำถวาย....
ผมว่าเม็ดเงินไม่ใช่สิ่งจำเป็นเท่าหัวใจ...
เราอาจนัดชุมนุมเล่นกันจริงๆทุกเสาร์-อาทิตย์ ย้ายที่ไปตามมติที่ประชุม และยังเท่ากับว่าได้บวกรวมกิจกรรมที่น้าpopieเสนอไว้เป็นโครงการเดียวกัน เพราะมีหลายคนก็อยากและพร้อมที่จะร่วมกิจกรรมนั้นอยู่แล้ว
มันจึงตรงกับหัวเรื่อง.."รู้รักสามัคคี..ฯ" ได้ประโยชน์สาระแก่พวกเรา และสังคมด้วย
ในการเล่นแต่ละครั้งก็ไม่จำเป็นต้องมีเวทีอันใด หรืออยากมีก็มีเวทีเล็กๆ พอแยกคนดูกับคนเล่นออกจากกันเท่านั้น
หรือจะให้ดีก็ไม่ต้องมีเวทีก็ได้ เพียงปักธง ขึ้นป้าย ตั้งกล่อง แจ้งจุดประสงค์ เท่านี้ก็ง่ายงาม(ธง,ป้ายนี้ขอเท่ห์ๆมีรสนิยมหน่อย ไม่เอาแบบขึงผ้าเรี่ยรายผ้าป่านะครับ)
และที่สำคัญเราก็ไม่ต้องห่วงเรื่องจะไม่มีคนดู เพราะเราต้องยอมรับ-มือสมัครเล่นไม่ดึงดูดพอให้คนไทยที่เห่อค่านิยม จะยอมตั้งใจมาเสียตังค์ดูโดยเฉพาะ เราจึงต้องอาศัยสถานที่สร้างสถานะการณ์เรียกคนดู สวนสาธรรณะจึงเหมาะสุด(ต้องขออนุญาตอย่างเป็นทางการ)
ส่วนเรื่องเครื่องไม้เครื่องมือย่อมมิใช่ปัญหา เพราะในบ้านเราก็มีครบครันหายห่วง ก็ประหยัดต้นทุนลง (ห่วงแต่จะเป็นภาระพี่กฤษณ์กับพี่ป๋อมากเกินไปเท่านั้น)
อย่างคร่าวๆแค่นี้ผมก็คิดว่าเป็นงานใหญ่แล้ว..
เพราะเราจะไม่เล่นแค่สามวัน แต่เราจะเล่นเป็นเดือน!!!
ง่ายและงามมั้ยครับ?
เห็นด้วยหรือไม่สุดแท้ เพียงแต่อยากบอกเล่าความคิดเพื่อพิจารณาร่วมกันครับ
ส่วนสุดท้ายไม่ว่าผลสรุปจะจัดแบบใด ผมก็เอาด้วยทั้งนั้น พร้อมร่วมมือด้วยความเต็มใจครับ

ขออภัยหากข้อความนี้มาผิดที่ผิดทาง หรือขวางหูขวางอารมณ์น้าๆ ก็ต้องขอโทษมาณ.ที่นี้ด้วย
ก็ความคิดมันแล่นแล้วต้องเดินต่อให้สุด ไม่งั้นฟุ้งซ่าน.....