ว่าด้วยทัศนะคติเกี่ยวแก่ชีวิต....

[boobyblue]

" ความสุขเล็กๆ

ช่วง 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา.....ผมแทบจะลมจับ....คนไข้เยอะมากๆๆ
...ที่ รพ.ผมตรวจวันละร้อยกว่าๆ....ไหนต้องวิ่งคลินิกอีก 50-60 .....เรียกว่าน้ำหนักลดฮวบไป 2 กก.เลยครับ...แทบอยากจะลาออกอยู่รอมร่อ.......
....... 3-4 ปีแล้วครับที่ผมอยู่กับชีวิตแบบนี้...แต่ก็ใช่จะเหนื่อยแบบนี้ทุกวัน...แต่โดยรวมแล้วก็เหนื่อย55.....
.....วันนี้ฝนตกครับ....ถือเป็นโชคดีเพราะผมอยู่เวร.....เลยพอมีเวลามาจับกีตาร์ตัวโปรด...
...
...นั่งเช็ด...นั่งขัด....มองดูที่สายก็เริ่มสึกหรอ....คงถึงเวลาแล้วหละที่จะต้องเปลี่ยนสายเสียที......แล้วก็เลยถือโอกาสเปลี่ยนถ่าน pickup ไปด้วยเลย...............

.........แปลกจัง...แค่ผมนั่งเปลี่ยนสาย ขัดถูทำความสะอาดเจ้า Edo Killer เพียงแค่สอง ชม. ผมกลับลืมเรื่องราวความเหนื่อยหน่ายตลอด สองสัปดาห์ไปอย่างสิ้นเชิง.....
......ความสุขเล็กๆครับ......."
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""


กระทู้นี้แดดาลมาจาก"ความสุขเล็กๆ"ของคุณหมอedo
หลังอ่านข้อความของคุณหมอ พลันความนึกก็ค้นกากโคลงชิ้นนี้ที่ผมเขียนไว้นานแล้วขึ้นมาในสมอง
ผมจึงนำเอาโคลงชิ้นนี้มาต่อกระทู้ของคุณหมอ แต่ไม่มีใครรับไม้ เลยยกมาตั้งกระทู้ใหม่เสียเลย
จากข้อความของคุณหมอที่พูดถึงความสุขเล็กๆที่เกิดขึ้น ขณะเช็ดถูทำความสะอาดกีต้าร์ ของรักของหวง หลังจากเหนื่อยอ่อน เคร่งเครียดมาทั้งวันกับการงาน
ผมเกิดคำถามในใจ....
เหตุไฉนเราจึงต้องเหนื่อยหนัก เพื่อจะมีความสุขเล็กๆ
ทำไมเราไม่ทำความสุขให้ใหญ่ เพื่อจะได้มีทุกข์ที่เล็กลง
ทำไมเราไม่ทำความสุขให้ง่ายแก่การเข้าถึง มีความทุกข์เป็นเพียงเรื่องที่เลี่ยงมิได้เท่านั้นในปริมาณเบาบาง
นี่เองจึงเป็นต้นที่มาแห่งการตั้งกระทู้นี้ แม้จะแห้ง แล้ง ฝาด ขื่น แต่นี่ละชีวิตที่หลีกลี้มิได้
เราจะปฎิเสธรสชาดอย่างนี้ของชีวิตได้อย่างไร?
หรือแค่ทำเป็นลืม ไม่ใส่ใจ กลบเกลื่อนด้วยการกระทำอย่างอื่นที่ในชีวิตจริงทำไม่ได้ ต้องมาแอบทำนอกเวลางาน นอกเวลาหาเงินแล้วเท่านั้น
เรื่องเกี่ยวแก่ทัศนะการใช้ชีวิตนี้เป็นเรื่องที่น่าสนใจสำหรับผมอย่างยิ่ง
มิใช่ว่าผมมีความหลังมากมายอะไร ผมก็มีเท่าที่มีได้ในช่วงชีวิตสามสิบกว่าปีของผม ก็เท่าๆกับช่วงชีวิตของทุกคน
ใครมีอายุเท่าไหนก็มีความหลังได้เท่านั้น ไม่มากไม่น้อยไปกว่ากัน มีเพียงแต่เวลาเท่านั้นที่ไม่ได้เริ่มต้นพร้อมกัน
จะว่าเป็นเรื่องตกยุคพ้นสมัยกับเรื่องเช่นนี้ ยิ่งย่อมมิได้ ตราบใดที่มีชีวิตก็ย่อมต้องใช้ชีวิต คำถามเหล่านี้ดำรงอยู่คู่ชีวิตมาช้านาน และจะตลอดไป
ไม่ว่าผมจะมีอายุเท่าใด ผมมีคำถามเกี่ยวแก่ชีวิตตลอดมา มิมีช่วงวัยใดเลยที่ผมไม่สนใจ จะมีแตกต่างไปบ้างก็ตามแต่รายละเอียดชีวิตแต่ละช่วงที่ไม่เหมือนกัน
ทุกวันนี้ผมยังถามตัวเองเสมอ....
นี่จึงเป็นเรื่องราวที่ผมสนใจมากที่สุด จึงพยายามแหย่กระทู้ต่างๆเพื่อไขความลับข้อนี้ โดยเห็นความหลากหลายของผู้คนที่ได้พบเจอ เลยไม่วายอดใจจะถามหมู่มวลมิตรที่มีความรักความชอบเกี่ยวแก่กีต้าร์คล้ายๆกัน เป็นตัวเชื่อมเพื่อสนทนาถึงเรื่องที่เป็นสาระที่สุด
อาจบางทีจะเกิดประโยชน์สาระในทางสร้างสรรค์
หรืออาจบางทีจะกลายเป็นความระคายเคืองน่ารำคาญก็เป็นได้?
เรื่องนี้สุดคาดเดา....
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมก็ยังมุ่งหวังว่าจะเกิดแรงบันดาลใจอย่างใดอย่างหนึ่ง ให้เกิดการใคร่ครวญพิจารณาชีวิตเพื่อความสุขใหญ่ๆ มิต้องมาแอบสุขเล็กๆกันอีกต่อไป
เพื่อชีวิตอันเบิกบาน มิใช่ชีวิตรื่นเริงเพียงชั่วคราว เพื่อลืมความหนักหนาสาหัสในแต่ละวันเท่านั้น
เราจะได้มีเวลาร้องเพลงดีดกีต้าร์เพิ่มขึ้นมิดีรึ?
โปรดอย่าคิดว่าเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่ายเลยที่รัก......

ด้วยความนับถือหมู่มิตรในบ้านนิมิตรแห่งมิตรทุกท่าน
boobyblue'
15 กย. 50