ทนไม่ไหวขอระบายมั่งครับ

[love666]

เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้ (วันพุทธที่ 18 มีนาคม 2551) ผมไปที่เวิ้งฯ ไปลองกีต้าร์มา
ไปร้านที่เป็นตัวแทนจำหน่ายกีต้าร์ไฟฟ้ายี่ห้อดังยี่ห้อหนึ่งของโลก หัวแหลมๆมีหยักๆ

ไปลองกีต้าร์โปร่งยี่ห้อหนึ่งที่ผมเคยpostถามความเห็นไว้ อยากลองรุ่นที่มันสูงสุดว่าเสียงเป็นยังไง คอเข้ามือมั้ย ดูว่างานดีมั้ย ซึ่งผมเคยไปลองมาแล้วครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ครั้งนั้นลองคนละรุ่น ลองไปสองตัว คนละรุ่น สองตัวขนาดคอไม่เท่ากัน ตัวที่ชอบเสียงคอใหญ่ ผมเล่นไม่ถนัด เลยไม่ซื้อ ก็เลยขอลองอีกยี่ห้อหนึ่งปรากฏชอบคอ เสียงใช้ได้ แต่ยังไม่ซื้อ พอกลับมาบ้านคิดไปคิดมาเลยซื้อยี่ห้อหลังที่ชอบคอ ชอบเสียง โดยไปซื้อที่ร้านในห้างใกล้บ้าน แล้วให้ที่ร้านสั่งตัวใหม่จากที่เวิ้งมาให้เลือก
ก็จบการซื้อในครั้ง

วันนี้ผมไปลองรุ่นสูงสุดของยี่ห้อแรกที่เคยลองครั้งก่อน พอไปถึงเจอคนเดิมที่ดูแลครั้งก่อน น่าจะเป็นลูกเจ้าของร้าน เจอหน้าผมก็ทักทายสวัสดีครับ เด็กคนนี้ก็ยิ้มให้แบบเสียไม่ได้ แล้วเดินไป

หลังจากนั้นก็มีพนักงานเดินมาหาผม (คิดว่าน่าจะเป็นลูกจ้าง) อัตธยาศัยดี ถ้าอยากลองตัวไหนให้บอก เดี๋ยวเค้าจะเอามาให้ลอง

ผมก็บอกว่าอยากลองยี่ห้อนี้รุ่นนี้ เด็กคนนี้ก็กะตือลือล้นไปหา ปรากฏว่าไม่มีตัวให้ลองมีแต่อยู่ในstock เด็กคนนี้ก็เดินกลับมาบอกว่าเดี๋ยวลองไปถามคนใส่แว่น(ที่ผมเดาว่าเป็นลูกเจ้าของร้าน)ว่าจะเบิกมาให้ลอง

หายไปหลายนาที พอพนักงานกลับมา บอกผมว่ามันมีแต่ในstock เป็นของใหม่ เค้าลำบากใจเพราะตัดสินใจเองไม่ได้ที่จะเบิกมาให้ลอง(ผมเดาว่าไอ้เด็กแว่นลูกเจ้าของร้านไม่ยอมให้เบิกมาลอง) แล้วถามผมว่า "พี่ตัดสินใจจะมาซื้อเลยใช่มั้ย" ผมก็ชักหงุดหงิดแล้วเลยตอบไปว่า "ต่อให้พกเงินมาซื้อแต่ไม่ได้ลอง จะรู้ได้ไงว่าชอบไม่ชอบ แล้วจะตัดสินใจได้ไง" อารมณ์เริ่มขึ้นเลยพูดต่ออีก
"กีต้าร์นะไม่ใช่ปืนจะได้ไม่ต้องลอง ถ้าเป็นปืนน่ะไม่ต้องลอง เพราะซื้อมาแล้วใช่ยิงได้เลยตายเหมือนกัน"
"ถ้าไม่ให้ลอง ผมไปดูยี่ห้ออื่นก็ได้ อ้อ แล้วครั้งที่แล้วผมมาลองถึงไม่ได้ซื้อตอนนั้นเลย กลับไปผมก็โทรมาสั่งซื้อตัวอื่นจากร้านสาขาคุณที่ห้างนั้นนะ"

พูดจบพนักงานก็บอกว่า "พี่ผมเข้าใจของมันต้องลอง เดี๋ยวผมไปขอให้ใหม่นะ"
หายไปห้านาทีกลับมาบอกว่า เดี๋ยวคนใส่แว่นจะเบิกมาให้ลอง รอแป๊ปนึงครับพี่

ผมก็โอเค ..... นั่งรอเป็นสิบนาที นั่งลองตัวอื่นไปพลางๆ (เออ เสียงใช้ได้ราคาไม่แพง หมื่นกว่าบาทเอง) คราวนี้ไอ้แว่นลูกเจ้าของร้านเดินมาเอง ทำหน้ากวนส้นตี...น มาก แกะกีต้าร์จากกล่องมาให้ลอง

ผมนั่งลอง มันก็นั่งจ้องจะกินหัวผมอยู่ตรงหน้า ผมก็ไม่สนใจ นั่งลองแป๊ปนึง ก็ไม่ชอบเสียง ไม่ชอบคอ ไม่เข้ามือ ผมก็บอกไอ้แว่นไปว่า คอมันใหญ่ เล่นไม่เข้ามือ เสียงไม่ชอบ (พูดในโทนเสียงปกติ ไม่ได้หาเรื่อง หรือกวนตี...น)(ก่อนลองถามspectรายละเอียดตัวที่จะลอง มันไม่รู้เรื่องซักอย่าง ขายของได้ไงวะ) ผมก็เลยส่งคืนให้ แล้วบอก "ขอบคุณนะครับ" มันทำไงรู้มั้ยครับน้าๆ มันคว้ากีต้าร์ แล้วทำหน้าเหมือนจะด่าผม แต่ยั้งใจทัน แล้วหันหน้าเดินถือกีต้าร์ คว้ากล่องเดินไปเลย ไม่มีการตอบรับคำใดๆทั้งสิ้น มันเดินไปหน้าร้าน เอากีต้าร์ใส่กล่อง ผมก็นึกในใจ ทำไมมารยาททรามได้ใจจิงๆ กะว่าจะซื้อไอ้ตัวที่ลองพลางๆ ระหว่างรอซะหน่อย เลยตัดสินใจไม่ซื้อแ..ม่...ง

ผมก็ขอบคุณพนักงาน เด็กมันก็บอกไม่เป็นไรครับพี่ ของมันต้องลอง ผมก็ขอบคุณไปอีกที

แล้วก็เดินกำลังจะออกจากร้าน ไอ้แว่นมันยืนอยู่พอดี มันหันมาทำหน้ากวนตี...น ทำหน้าแดงใส่ แล้วถามผม "ตัวนี้ใช้ไม่ได้เหรอ" ผมก็อธิบายไปอีกรอบ(ด้วยน้ำเสียงปกติ ไม่มีกวนตี...น) แล้วขอบคุณอีกทีที่ให้ลอง แล้วจะเดินออก มีคนที่ดูเหมือนจะเป็นเจ้าของร้านพูดขึ้นมาว่า ไม่เป็นไรขอบคุณครับ แต่ไอ้แว่นไม่จบ มันถามอีก "ตัวนี้ใช้ไม่ได้เหรอ" ผมปี๊ดเลยครับหันไปอธิบายให้มันฟังอีกรอบ(ด้วยน้ำเสียงโมโห+กวนตี..นเล็กน้อย) แล้วบอกมันว่า "ใช้ไม่ได้ จะไปซื้อยี่ห้ออื่น ถ้าไม่อยากให้ลองกีต้าร์ ช่วยติดป้ายหน้าร้านว่าร้านนี้ห้ามลองกีต้าร์ คนเค้าจะได้ไม่เสียเวลาอันมีค่าเดินเข้ามา" พูดจบผมก็เดินออกมาเลย และบอกกับตัวเอง "ไปดู Martin ดีก่า โฮ๊ะ โฮ๊ะ โฮ๊ะ"