ว่าด้วยเรื่องของความรัก

[โฟล์คน้อย]

".. กระบี แลโฉมสคราญ
ดูช่างคล้าย.. แลแตกต่าง..

ด้วยว่า..

กระบี่มีคมสองด้าน.. แต่มิมีจิตใจ..
อาจทำให้บาดเจ็บได้เพียงร่างกาย..
มินานบาดแผลจักหาย..

อิสตรี.. กลับคมกว่ากระบี่..
วาจานาง.. อาจทำให้ต้องเจ็บช้ำ.. หรือเริงรื่น..
จิตใจนาง.. อาจทำให้ลุ่มหลง.. หรือสุขล้ำ..
สิ่งที่นางหยิบยื่นให้.. อาจปวดร้าว.. หรือชุ่มชื่นกว่ากระบี่เลอล้ำ..

หนึ่งสตรี.. ที่จะเคียงข้าง.. มิใช่จะพานพบในชั่วข้ามวัน..
และแม้เพียงชั่วข้ามคืน.. นางก็อาจเป็นคนที่ทำให้โหยหาชั่วชีวิต..

คำถาม.. กับคำตอบ..
ห่างกันเพียงเสี้ยวใจ..
เมื่อมีคำตอบในใจ.. คำตอบผู้ใดก็ไม่สำคัญ..
สำคัญเพียงใจท่านนั้น.. ต้องเปิดกว้าง..
แลมองนาง.. เฉกเช่นนางเป็นชีวิตของท่าน..

มิใช่มองนาง.. เพียงเพราะนางเป็นหญิงที่รัก..
ท่านดูแลชีวิตท่านเยี่ยงไร..
ท่านจักต้องดูแลนางยิ่งกว่า..

หากท่านพร้อมที่ดูแลชีวิตท่าน..
ท่านจึงพร้อมที่ดูแลชีวิตนาง..

กระบี่.. กับโฉมสคราญ..
ชั่วชีวิตอาจพบเจอ..

แต่หนึ่งสตรีที่จะเคียงข้าง..
อาจมิอาจพานพบ.. เมื่่อยังมีคำถามค้างในใจ..

เมื่อใดมิมีคำถาม..
เมื่อนั้น.. ท่านจึงมีคำตอบ..

ด้วยว่าจิตใจ.. มิมีเงื่อนไขใดกำหนด..
แม้เวลา.. และคำคน.."