รวมพลคนไม่กลัวร้อน..ที่บ้านเต่า เสาร์ 26 เม.ย. บ่ายสองไปจนถึงวันใหม่

[LittleNomad]

ผมไปบ่ายสามกลับหนึ่งทุ่ม
บรรยากาศอบอุ่นเป็นกันเองเช่นเคย
พี่ป๋อพี่แดงยังคงเปี่ยมเปรมไปด้วยน้ำมิตรน้ำใจ
และเพื่อนพ้องน้องพี่ยังน่ารักเหมือนเดิม
เสียดายอยู่อย่างที่ผมมีเวลาจำกัด
มิเช่นนั้นคงยาววววววววววววววววว
แต่เพียงเท่านี้ผมก็รู้สึกสุขอิ่มแล้ว
ขอบคุณบ้านเต่าครับ

ปล.ขอบคุณพี่รอนผู้มากน้ำใจหยิบยืนเครื่องดนตรีปากเป่าชื่ออะไรก็ยังไม่รู้ให้น้องผู้ด้อยโอกาสได้มีโอกาสได้รู้จัก และแถมยังบังอาจได้ครอบครองมันด้วยความการุณย์จากพี่รอนที่ใจดีให้น้องคนนี้ครับ
ขอบคุณอย่างสูงยิ่ง.........

มีอะไรแบ่งปันกันได้ ก็แบ่งปันกันครับน้าบูฯ

เครื่องดนตรีปากเป่าอันนั้น ผมซื้อมาจากเนปาล เป็นเครื่องดนตรีเก่าแก่ที่สุดชนิดหนึ่ง มีเล่นกันในหลายชนชาิติ ทั้งตะวันออกและตะวันตก... มีทั้งทำจากไม้ไผ่ และโลหะ...
บ้านเราสมัยโบราณก็มีเล่นกันครับ ชาวอีสาน-เหนือ เรียก "หุน" หรือ "หึน", ชาวอีสาน-ใต้ เรียกด้วยภาษาเขมร ว่า "อังกุ๊ยส์", ชาวภาคกลาง เรียก "เพลี้ย" หรือ "เพี้ย" หรือ "จิ้งหน่อง", ชาวเหนือ เรียก "เปี๊ยะ" หรือ "หุน" แต่ถ้าทำจากโลหะ เรียก "โกย", ส่วนภาษาฝรั่งเรียก "Jaw's Harp" หรือ "Mouth Harp" หรือ "Marranzano"

ที่เนปาล เรียก "Murchunga".