ลองฟังดูครับ

[hattaya111]

   

ต่อจากคราวที่แล้ว



ที่เริ่มอัด ตัวอย่าง ในสิ่งที่คิดไว้ ถ้าเป็นบางคน อาจเขียนโน๊ต แบบนด์สกอร์ หรือ อะไรต่างๆไป ตามถนัด
แต่ในที่นี้เราจะใช้ เทคโนโลยี ในทางที่ควรกัน
จากการที่เคยมีโอกาสเล็กน้อย ในการทำเพลง ประกอบต่างๆ ไม่ว่า หนัง ละคร หรือ วีซีดีสอนเด็กๆ
ที่ผมโชคดีกว่า นักวางเสียงคนอื่นนิดเดียว คือ เรารู้ดนตรี และ แต่งเพลงตามเนื้อหา ที่เราได้รับคำสั่งมาได้
ไม่ใช่ไปหยิบยก เพลง ดนตรีต่างๆ มาวางโดยไม่คิดอะไรมาก สักแต่ว่าทำๆไปโดยไม่ได้เข้าใจในเหตุผล หรือ มิตติ อะไรนัก

จึงทำให้ ในระยะหลังในการแต่งเพลง ผมจะนิยมใช้วิธีคิด สร้างโครงเรื่อง เนื้อหา จินตนาการถึง บรรยากาศ
เพื่อให้ตัวผมเอง สร้างดนตรี มาประกอบเรื่องเหล่านั้นโดยเข้าถึงเรื่องที่จะเล่า
ตอบสนองเรื่อง หรือ ภาพใดๆ ที่เราคิดขึ้นมาในหัว เป็นเทคนิค สร้างแรงบัลดาลใจ
จากเรื่องส่วนตัวที่ทำให้มองภาพ ที่เราจะสร้างดนตรีประกอบ
ดังเช่นจะเห็นได้ในบัลเล่ต์ ที่มีการแต่งอุปรากรณ์ ขึ้นประกอบ
จริงๆโดยมากจะสร้างโดยเทคนิคเดียวกัน นั่นคือ ในสมัย เช่นยุค บาโร๊ค หรือ ยุคคล้าสสิค ที่ผ่านมา

โชคดีอีกนิดหน่อย ที่ชอบ อ่านหนัง สือ ดูหนัง และ เขียนอะไรบ้าง ?..
จึงทำให้ผม มักจะแต่งเมโลดี้ มาในเวลาเดียวกับเนื้อร้อง แต่ในครั้งแรก เนื้อร้องที่ได้มา..แม้ไม่สมบูรณ์ ในทุกท่อน ทุกคำ
ให้พยายามคิดถึงภาพรวมก่อน ให้ละไว้หรือ จะอย่างไรก็แล้วแต่ ทำการคิดภาพใหญ่ แปลนบ้านหลักๆไว้ แล้วจึงประกอบขึ้นโครง จนเสร็จ
บางครั้งเพลงบางเพลง อาจจบได้ในทันใดที่แต่ง หรือ อาจค้างยาวนานเป็น10 ปี ก็ยังไม่จบก็ได้ ของผมนั้นมีทุกแบบ

เนื้อร้องที่แต่ง ขัดเกลาในเมโลดีเพลง ที่แต่งอัดไว้ในข้างต้นนั้น มีดังนี้


ตื่นนอนตอนเช้า... จะดีแค่ไหน ที่มีใครคนนั้น..... แอบยิ้มมองฉันอยู่ หันมาสบตา

เวลาปวดร้าว.... ในคราวสุขสันต์ แค่ ...ใครคนนั้น ......เขายังคงอยู่ รับรู้คอยพูดจา


ท้องฟ้ายังคงมืดอยู่ รุ่งเช้าไม่เคยมาถึง.......

ย่ำเดินต่อไป เมื่อไรจะเช้า.....

.... ตื่นมาจะเจอเธอไหม

จะมีทางไหน...ที่ชั้นจะได้พบเธอ.. คนดีในหัวใจ ..ได้ไหม

กับใคร ที่บอกความหมาย ชีวิตที่เหลืออยู่

ร่วมเดินเคียงข้างไป ......กับฉัน

   
ก่อนอื่นเลย ในการเริ่มแต่งเพลงของผม ผมจะคิด เรื่อง หัวข้อ บรรยากาศ แล้วหา ทางเคลื่อนที่คอร์ด จัดเป็น แพทเทอร์น
จัดท่อน ให้ ก่อความรู้สึก ในจินตนาการที่คิดไว้ แล้ว ค่อย จัดหา เมโลดี มาลงในคอร์ดชุดนั้น
ทีนี้ จะ ต้องอาศัยจังหวะแล้ว ลองนำกรู๊ฟ ต่างๆที่คิดไว้ ให้ พาเมโลดี เคลื่อนที่ ให้เหมาะสม กับ ความรู้สึกของเพลง
ซึ่งจริงๆ สำคัญมากเลยนะครับ** ความสัมพันธ์ ของ กรู๊ฟ กับ เมโลดี **
กรู๊ฟเปลี่ยน ความรู้สึกของ เมโลดี ก็อจะเปลี่ยน อารมณ์ วิถีการสื่อสารเปลี่ยนทันใด

องค์ประกอบดนตรี ตามที่เป็นหลักการจริงๆเลย .....ผมมักถามคนต่างๆ ก็จะตอบต่างๆกันไป ซึ่งผมไม่ชี้ว่าใครถูกผิด
แม้แต่คนจบปริญญา ด้านดนตรี หลายๆดนก็ มีคำตอบ ให้ได้อมยิ้มกัน
ถ้าถามผม ผมจะอ้างอิง อาจารย์ น้อย อานนท์ และ อาจารย์ บรูซ ท่านกล่าวไว้เหมือนกันว่า
ดนตรีประกอบด้วย 3 ส่วน หลักๆ คือ
1 เมโลดี
2 ฮาโมนี่
3 ริทึ่ม

ที่ต้องมาอธิบายจำแนกเรื่องง่ายๆนี้ ซึ่งจริงคงรู้กันหมดอยู่แล้ว เพราะก็มี ผู้เชี่ยวชาญ คงแก่เรียน ผ่านไปมามากมาย
จึงขอยกมาเค่หัวข้อหลัก ไม่แปล อธิบายใดๆ

ในการที่เป็นคนที่/พยายาม/ แต่งเพลงไว้มากมาย ฟังได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ด้วยความกลัวเบื่อ จึงทำเพลงนี้ มีทั้งท่อน 3/4 และ 6/8
มีในฟิลล์กรูฟ๊ของ มาร์ช และ โซล เสียงคอร์ดในท่อนแยกที่ 2 จะมีการใช้ แฟล๊ต 7 มา แทน คอร์ด 2 จัดการวาง เมโลดีให้ มีจังหวะ แออัด ถี่ต่อ คำที่ใช้ร้อง โนต๊ที่ไล่ลำดับเสียง ที่สูงขึ้น
แล้วมีการขอยืมคีย์ทางเอ ไมเนอร์ มาใช้ต่อหลังจากที่เราเปลี่ยนความรู้สึกนั้นไปแล้ว/**เพลงนี้หลักๆอยู่ในคีย์ เอ เมเจอร์**/ เป็นการสร้างความเครียดให้ขัดกับความสบายๆ ของท่อนแรก ซึ่งแม้การใช้คอร์ด ก็ใช้ความง่าย ที่เลือก คอร์ด 1 มาคอร์ด 2 พักประโยคที่ 4-5
หลังจาก กดดันพอสมควร เรา เปลี่ยนจังหวะ ให้อ่อนโยนขึ้น ลื่นไหล และ ใช้คำร้องสรุปเนื้อหา แล้วนำพาเข้าท่อนพักประโยคเพลง ในภาคดนตรีบรรเลง หยุดเนื้อหาไว้ แล้วใช้ดนตรี พรรณาต่อ

ในเพลงนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นสิ่งแรกคือ อยากเล่าเรื่อง สิ่งที่คิดเรื่องในหัวไว้
แล้วผมโชคดีที่มีการผ่านประสพการณ์ดนตรีต่างๆบ้างเล็กน้อยจึงหยิบยกสิ่งต่างๆ เข้ามาใช้งานได้ไวสักนิด
ก็เลยได้ภาคดนตรีโดยรวม คือคิดฮาโมนี่ พร้อม ริทึ่ม ประโยชน์ของ การเล่น เมโลดี ฮาโมนี่ ไปด้วย พร้อมริทึ่ม ในกรูฟ๊ที่ต่างๆไป ทำให้เราไม่ต้องไปเคาะเปียโน เพื่อมองให้เห็นภาพรวม ของความสัมพันธ์ในตัวโน๊ต
ในที่นี้ ที่เป็นผม ขณะแต่งเพลงนี้ เราเล่นกีตาร์ของเราไปได้เลย โดยที่จะมองเห็นภาพรวมต่างๆ ไม่ต่างจากเปียโน


อยากให้ฝึกที่จะมอง วิเคราะห์ สิ่งที่ได้ยิน ได้เล่นออกไป อยู่เสมอ อย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ใช่สักแต่เล่น เป็นนกแก้วนกขุนทองออกไป
ไม่ได้ว่าหรือต่อต้าน ดนตรีแบบแผน เช่นคลาสสิค สรรเสริญแจ๊ส หรือใดๆ แต่อยากใหฝึกการเป็นนักคิด นักวิเคราะห์
เพื่อผลลัพธ์ในสิ่ง ที่สมควร แห่งการเป็นผู้รู้ /****จริงๆแล้ว คลาสสิค คือสุดยอด ในแง่ด้านประพันธ์เพลง สิ่งที่ ด.ร ประทักษ์ เคยเมตาผม นั่งสอนผม บนเก้าอี้เปียโนด้วยกัน สิ่งที่ท่านทำคือ อธิบายหลัก การคิดในซิมโฟนี่ของ เบโทเฟรน ที่ทำเอาผม ตลกกับนิสัย ชอบกดดัน และ ขัดขืนใจในการเลือกโน๊ตต่างๆ เพื่อ สร้างความรู้สึกกับผู้ฟัง และ อื่นๆอีกสุดพรรณา**/
   

ผมได้ทำการอธิบายแบบ ผมพอเข้าใจแล้ว และ คิดว่าคงมีประโยชน์บ้างแม้อาจเพียงเล็กน้อย
และคงมีคนสงสัย อยู่หลายข้อ แล้วคงไม่มีใครถามอะไร คนถามก็คือเจ้าเก่า 2-3คน
ระบบการสอน และ อุปนิสัย ไม่คิดอะไร ไม่แปลกแยก แตกแถว ดังที่ อาจารย์ นิธิ เคย กล่าวไว้จากการวิเคราะห์ระบบการศึกษาไทย
ที่กล่าวในเชิงว่า มีลักษณะถูกวางยาไว้ จากทางฝรั่งที่เข้ามาทำการช่วยสร้าง เขียน มอบตำรา ช่วยวางรากฐานการศึกษาไทย
ให้ไม่คิดอะไรมาก เพื่อเราจะได้ถูกครอบครอง เป็นเมืองขึ้นโดยง่าย /
ผมมักชอบคำถามมีสาระ จากนักเรียนเกเร แต่ใฝ่รู้ ...ไม่ใช่คนที่ จ่ายค่าเรียนล่วงหน้า แต่ผมไม่เคยเห็นเขาพัฒนา หรือ คิดอะไรบ้างเลย
ผมจึงล้มเหลวทางธุรกิจการสอนเสมอ


ที่เขียนด้วยสำนวนดูน่าเลิกอ่านนี้ เพื่อให้คนที่ อดทนที่จะอ่าน และ เข้าใจเท่านั้น จึงได้เนื้อหาไปจริงๆ

สงสัยอยากถามก็ลองโทรมาที่ 083 006 7112

ผมขอเรียกตอนนี้ว่า ตอนที่ 2