เรื่องเล่า เเบบหัทยา^^

[hattaya111]

Good moornig


?..ในเกือบทุกเช้า ที่มีอาการ **ต้องตื่นขึ้นมา ** โดยจิตใต้สำนึก มันบอกฉันเลยว่า........

** เลิกนอนได้แล้ว นายต้องเปิด comp หรือ หาเรื่องอะไรทำสักอย่าง .... ลุกๆๆๆ **

และ ทั้งที่เรารู้ตัวเราเองเลยนะ ว่า?..

** เฮ้ย...นอนไม่พอเลย หลับยังไม่เต็มตา จะลุกขึ้นมา หา...ทำพระแสงอะไร ฟระ.. **



บ่อยๆเลยนะ ที่ต้องมานั่ง ทำๆอะไรไป ทั้งๆที่ตาแทบลืมไม่ขึ้น ไม่ว่าจะ เล่นกีตาร์ ทำงานเพลงของตัวเอง แม้กระทั่งพิมพ์อะไรแบบนี้

จึงเป็นคำถามว่า

** แล้วยังไง.. ทำไปทำไม ...เพื่ออะไร ?มรึง เป็นอะไรของมรึงงง ...ไม่หลับไม่นอน **



ตัวฉันเอง เฝ้าสังเกตุ ด้วยความมืดงัน ไร้คำตอบ มานานแล้ว พักใหญ่
มาเริ่ม สังเกตุโดยว่า เหตุที่ตื่น มันคงมีเหตุผลของกลไกลนั้นอยู่ อย่างแน่นอน

**อ๋อ ...หรือมันจะอยาก ใช้เวลาที่มี ไม่ให้ว่างเปล่า ด้วยการตักตวง ใช้เวลาต่อวันใ ห้มากกว่าชาวบ้านเค้า **
คล้ายแบบ ที่เคยมีอยู่ช่วงนึง ตอนสมัย เคยไปพักใช้ชีวิตที่หัวหิน


หัวหิน
ช่วงนั้นคือ วันเวลาที่ดีช่วงหนึ่ง ในชีวิตทีเดียว เป็นเช่นนั้น อยู่สัก 1 ปี แล้วก็ต้องมีเหตุ ให้ระบบชีวิต ต้องเปลี่ยนไปอีก

จนแอบมาคิดกับตัวเอง ว่า

**เราไปมีชีวิต เป็นแบบยิปซี ไปแล้วรึเปล่าว **

ไม่สามารถอยู่กับอะไรได้นาน ต้องคอยมีอันต้อง เดินจากสิ่งต่างๆในชีวิตอยู่ซะตลอดเลยทีเดียว

   

การตื่นแต่เช้า ดูพระอาทิตย์ขึ้น เกือบทุกวันคนเดียว ริมทะเล
ชายหาดๆที่เราสามารถ ตื่นได้ทุกวันที่นั่น โดยไม่ต้องเสียค่าเช่าที่พักราคาแพงๆ

ฉันใช้คำบังหน้าที่บ้านว่า **มาทำงาน ** ในตอนแรก โชคดีที่ได้พักอยู่ กับเจ้าของรีสอร์ท ลองไปๆกลับๆแบบนี้อยู่ไม่นาน

จากนั้นบังเอิญได้งาน จากเจ้าของรีสอร์ท คนเดิมนั่นแหละ พอดี แกชอบดนตรี และ อาจมีนิสัยอะไรบางอย่างของฉัน ที่สร้างความพอใจ จึงทำให้ ถูกอัตราเงินค่าจ้าง ซื้อความอิสระส่วนตัว มาใช้ชีวิตประจำการอยู่ที่นี่


แต่ก็คงคุ้มค่า น่าพอใจ กับที่พัก อาหารการกิน การให้เกียรติ์ รายได้ส่วนหนึ่งที่ได้มา

มันทำให้ผมแอบไปนึกถึง นักดนตรี สมัยยุค บาโร๊ค คลาสสิค หรือ ในยุคก่อนๆ ที่ถูกเลี้ยงดู เอื้อเฟื้อ ชุบเลี้ยง จ้างงาน โดยคนมีเงิน พ่อค้า กษัตริย์ คหบดี อะไรทำนองนั้น

ที่นี่ก็เช่นกัน ฉันเสรีชน คนที่ไปไหนมาไหน ถูกให้เกียรติ์ ว่าคือ เพื่อนคุณเจ้าของที่นี่ หลานคนนั้น อะไรอย่างงั้นอย่างงี้

โดยที่ ตัวพี่เค้าเอง ก็มักจะภูมิใจ นำเสนอผม กับเพื่อนฝูงคนรู้จัก ไม่ว่าไทย หรือ เทศ ในโอกาสต่างๆ ให้แสดงความสามารถ หรือ เป็นหัวข้อนึงของเรื่องสนทนา
กล่าวชื่นชมด้วยความสามารถ หรือ นินทา แบบเผาขน เรื่อง พฤติกรรมประหลาด อะไรแปลกๆ
ซึ่งเป็นปกติของฉัน ที่เกิดขึ้นเสมอ แต่ก็สร้างความบันเทิง แก่คณะ เพื่อนฝูง คนต่างๆของแกไม่น้อย

ที่นี่ ทำให้ฉันเหมือนนักดนตรีเคลื่อนที่ คอยเล่นประกอบกับ บรรยากาศต่างๆ ของในแต่ละช่วงเวลาของแต่ละวัน

ซึ่งผู้เล่น ก็เหมือน นักพูด ผู้เล่าเรื่อง ย่อมรู้สึกดีเสมอ ที่ได้มีผู้รับฟังชื่นชม สิ่งที่เรานิยมเสนอ

ใมวิถีการแสดงออก บอกเล่าของเรานั้น โชคดีที่มีการบอกเล่าพลิกแพลงสดๆ เปลี่ยนแปลงรูปแบบในเนื้อหาเดิม โดยการด้นสด หรือ ที่เรียกกันทางดนตรีว่า Improvisation

ที่นี่ดีที่สงบ เงียบน่าเล่นดนตรี โชคดีมาก ที่มีทั้ง กีตาร์ และ เปียนโน ให้ได้เล่นอย่างสุขใจ

การเล่นดนตรีประกอบ ส่วนต่างๆในเวลาของชีวิต เป็นไปอย่างสมบูรณ์ ทั้ง ผู้รับสาร และ ผู้สื่อสาร


ภารดรภาพ ก็ดำเนินไปได้ด้วยดี