เรื่องเล่า เเบบหัทยา^^

[hattaya111]

ในเวลาต่อมา
การถ่ายรูป เป็นเหตุผลหนึ่ง ที่ ค่อยๆถูกนำมาเป็นข้ออ้าง ของการตื่นเ เฝ้าตะวันทุกเช้า

และ ก็เป็น กรรมเวร ที่พี่เจ้าของที่นอน ชื่นชม

แต่บางที สิ่งที่เรารักสิ่งหนึ่ง ก็จะพาเราเดินจากที่หนึ่ง ไปยังอีกที่หนึ่ง

นำเราต้องห่างจาก ความรู้สึกรักผูกพันธ์ใดๆที่เคยมี


ความสุขในตัวตน ที่ได้ค้นพบ และ เรียนรู้ ......บางทีก็ ต้องแลกมาด้วย...... การจากลา


   


พี่เจ้าของรีสอร์ท ที่เป็นที่นอนหลุมหลบภัยของผมนี้ เป็นคนที่ค่อนข้างเหงา และ อาจชอบอยู่ท่ามกลางคนใกล้ชิด บริวาร
บางทีการมีทรัพย์สิน เงินทองล้นกาย ก็มิอาจทำให้ ค้นพบความหมายใด แม้ความสุขจากการ มีมิตรแท้ที่จริงใจ

ซึ่งแก ก็หาผลประโยชน์ตอบแทน เหล่ามิตรชั่วคราว ที่มาร่วมก่อบรรยากาศ ที่ดูคล้ายความครึกครื้นของแก
จะด้วย สุราชั้นดี รถสปอร์ทสวยๆแพงระยับให้ขับเล่น ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆนาๆให้ล้างผลาญ ภาพพจน์ที่โอ่อ่า คนดูแลรายล้อม

เมื่อมือเติบ เงินถึง สาวๆก็วิ่งมาตอมกลิ่น บรรยากาศ ที่พิเศษ และ ดูภูมิฐานเหล่านั้น เพื่อนผูง ก็ตามมา
ดังฝูงคางคกหิวกระหาย เจอฝูงยุงที่แสนโอชะ ซึ่งก็เป็น วัฏจักร ของสิ่งมีชีวิตที่ กินกันเป็นห่วงโซ่อาหาร



ผมก็เป็นอีกคนนึง ที่เคยยืนอยู่ตรงนั้น กลิ่นซิการ์ สุราไฮโซ เต้นรำ ท่ามกลางสาวๆ สูดกลิ่นอายของพวกหล่อน
ที่เต้นระเริงกาย ขยับย้ายทรวดทรง อย่างใกล้ชิด เร้าอารมณ์ ประกอบการมึนเมา แบบแทบไร้สติ ที่แสนสนุกสนาน ไร้ขีดจำกัด แผลงฤทธ์กันอย่างสุดขั้ว

สิ่งต่างๆที่ไม่ค่อยได้สัมผัส ไม่เคยทำมาก่อนเลยในชีวิต มันช่างน่าสนุกสนาน ชวนลุ่มหลงซะยิ่งกระไร



เป็นไปได้อยู่สักพัก** มองเห็นของในมุมมืด ด้วยตาที่สว่างขึ้น **

เห็น ปาร์ที่ที่เริ่มต้นอย่างโอ่อ่า สวยสง่า รื่นเริง และ เห็นการจบงานที่ เต็มไปด้วย กองขยะคนเมา สาวสาวที่ยับเยิน ยุ่งเหยิง
โซเซไม่รู้เรื่อง ร้องโวยวาย ไม่ต่างจากสัตว์

ขนตาปลอม หน้าอกปลอม บางที่ก็มีถุงยางอนามัย ที่เพิ่งผ่านการใช้งานอย่างเผ็ดร้อนเร่งรีบ กระเด็นหล่นชุ่มเปียกอยู่ตามซอกมุมต่างๆ

** โอ้ว์..ลูกโป่งสุขสันต์ ผิวสัมผัส ที่ดู เปียกมัน น่าหยิบมาเป่าต่อเล่นจริงๆ 555 **



แสงตะวันที่ฉายภาพจริง ละลายคราบเครื่องสำอาง โชว์ภาพลักษณ์ คราบไคลรอยร่อง ความเป็นจริงต่างๆ ของซอกหลืบที่เคยพรางซ่อน ปรากฏขึ้นทีละชั้น


รู้เห็น เข้าใจสิ่งเป็นไปต่างๆเช่นนั้นไม่นาน..... ก็เริ่ม อิ่ม เบื่อ เดินหามุมวิเวก มีความสุข กับความธรรมดาที่เรียบง่ายอีกเช่นเคย



จึงเริ่มมา **จับกล้องถ่ายรูป **เพื่อหากิจกรรม ก่อเหตุผล ให้กระตุ้นตื่น
แม้ในหลายครั้ง จะเพิ่งกลับมาจาก การร่ำสุรา เป็นตัวประกอบ ในค่ำคืนนั้นๆอย่างเหนื่อยล้า
แม้เริ่มเท่าทันมองเห็นหลายๆสิ่ง ในสภาวะที่แท้จริง

ก็เลี่ยงได้บ้าง ไม่ได้บ้าง .......แต่ จนในที่สุด ละลา ทิ้งระยะออกมาจนสำเร็จ


การรอแสง ถ่ายรูป ในที่ทาง และ มุมมองต่างๆ ...... บอกเล่า ถ่ายทอดเรื่องราว ของสิ่งต่างๆ ได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ

เครื่องบันทึก หยุดเวลานี้ นับเป็น ของขวัญจากพระเจ้า ที่แสนวิเศษ โชคดีเหลือเกิน ที่ได้เรียนรู้ และ มีโอกาศได้สัมผัสมัน



กิจกรรมยามเช้า ที่ เคยมีมาแต่เดิม คือ การไปซื้อของ ที่ร้านขายข้าวแกงร้านนึง คุยทักทายปราศรัย กับคนขายสักพัก รอพระตักบาตร
หรือ ขับรถมอเตอร์ไซด์ ไล่ตามหาพระ เพราะอาจออกมาสาย /พระแถวนี้ ท่านจะออก บิณทบาตรในเวลาที่เช้ามากๆ /

ฉันเป็นเหมือนลูกค้าประจำ ของท่านอย่างสม่ำเสมอ

ความรู้สึกของฉันต่อพระ คือ ท่านจะเป็นเหมือน บุรุษไปรษณีย์ ที่ส่ง ข้าวของ อะไรต่างๆ
แม้กระทั่ง ความรู้สึก ไปยังที่ หรือ บุคคล ที่เราไม่อาจสื่อสารได้ ด้วยระบบการสื่อสาร ปกติ ที่มีบริการอยู่ จะ internet โทรศัพท์

คล้ายๆ โรงพยาบาล ที่ฉัน ก็แอบคิด และ ชอบเรียกไปว่า** สนามบิน **ที่ๆมีผู้โดยสาร ขาเข้า และ ขาออก

การเกิด และ ตาย ล้วนแต่ เป็นการเคลื่อนที่เดินทางของ วิณญาณทั้งสิ้น ** ที่ฉันคิดนะ **


หลังจากกิจกรรมภายนอก

ก็จะกลับมาว่ายน้ำ ในสระที่ไม่มีใคร ตอนก่อนแดดออกความเข้มแรงขึ้น
ในยามสาย ฉันจะวางสมุดไว้ริมขอบสระ ว่ายน้ำวนๆขนานไปในสระ เป็นวงกลม ในสมองของฉันที่อยู่ในน้ำ
ฉันจะคิด แต่งเพลง หรือ เขียนเรื่องอะไรบ้าง เมื่อ คิดได้ จะมาเขียนจดไว้ในสมุดที่เละๆนี้

ฉันรักสมุดของฉันเล่มนี้มาก เคยหายไป1เล่ม แต่ตอนนี้ ระวังตัวมากขึ้นมากๆ
และพยายามถ่ายข้อมูลที่ได้ลง เก็บไว้ที่อื่นเป็นสำเนา ของ ความคิดที่เขียนบันทึกได้เหล่านั้น

การถ่ายรูป ถูกเพิ่มเข้ามาอยู่ใน กิจกรรมยามเช้านี้

   

รูปนี้เอื้อเฟื้อโดย ลีลาวดี

ผมตื่นเช้าเสมอ มานานแล้ว ลุ่มหลง ชื่นชม บรรยากาศแรกผลิ ของตะวัน ยามเช้า

การมา และ ลาจาก ของเค้า มันมีความแตกต่างนิดเดียวคือ.... ยามเช้า คนมักไม่ค่อยได้จับจอง ไม่มีโอกาส ที่จะได้ชื่นชมมันนัก

มันจึงมีความเป็นส่วนตัว สุนทรียะที่จับจองร่วมโดยคนไม่กี่คน เสน่ห์ในความสงบ กลิ่นน้ำค้างที่เพิ่งหยดริน
ก่อความชุ่มชื้น มอบพลัง ความสดใสให้กับจิตใจที่เหนื่อยล้า

ดังโอสถทิพย์ ที่ชั้นต้องถวิลหามาเสพอยู่เป็นประจำ

แต่ฉันก้อรู้ ว่าการไม่นอน แต่ตื่นเช้าของฉัน ในปัจจุบันนี้ มันอาจมีเหตุผลแอบแฝง เนื่องจากสิ่งอื่น ซึ่งซ่อนเร้นในใจ

อยู่ในจิตใต้สำนึก ที่ไม่อาจรู้

บดบังซ้ำอีกที ด้วยรอยยิ้มของจิตสำนึก ภาพพจน์ กิจกรรม สิ่งต่างๆ ในฐานะทางสังคม ที่ฉาบใส่หน้ากาก มอบไว้ให้อย่างแนบเนียน

จนผมหาสาเหตุ แห่งผลที่คลุมเครือ ที่ซุกซ่อนไว้นี้ได้ยาก

แต่ทุกสิ่งที่มีผล ย่อมสืบเนื่องมาจากเหตุเสมอ ฉันเชื่ออย่างนั้น



**ฉันเริ่มสงสัยถึงอะไรบางอย่างเข้าให้แล้ว** ................................