one night in Bangkok

[Run]

เมื่อวันก่อนผมเข้ากรุงมาครับ รู้สึกเกิดความใคร่อยากหาดนตรีสดๆมากรอกใส่หูเหลือเกิน
คิดดังนั้นเลยยกหูไปหาผู้รู้ท่านนึง ซึ่งเป็นขาใหญ่แถวถนนข้าวสาร (แกใส่ขาสั้นมา ผมเลย
เห็น) น้องชายท่านนี้ก็ดีเหลือหลาย รีบกุลีกุจอมาต้อนรับผม ถึงขนาดใส่เสื้อกลับด้านมาเลย
ละครับ ไอ้ผมก็คิดว่ามันคงเป็นเทรนด์ใหม่วัยมันส์หรือเปล่านะ แอบมองๆอยู่ ที่แท้รีบจัดจน
ใส่กลับด้านนั่นเอง อิอิ

ยังไม่พอ น้องที่มาช่วยไกด์ผมไปครั้งแรกที่ข้าวสารนี้ยังโทรไปตามไกด์มาเพิ่มอีกหนึ่งคน
คนหลังนี่เห็นตอนแรกผมนึกว่าเขตต์ ฐานทัพ ตอนหลังขยี้ตาดูจึงรู้ว่าไม่ใช่ คงเพราะผมซัด
ไปหลายขวดนั่นเองจึงเกิดอุปทานขึ้น น้องคนนี้ขนาดน่าจะใหญ่กว่าเขตต์ครึ่งเท่า (ตัวนะ
ครับ..ตัว) อัธยาศัยไมตรีดีเยี่ยมเช่นกัน

ทั้งสองคนต้อนรับขับไล่..เอ๊ย..สู้ ผมเป็นอย่างดีครับ สังเกตุได้จากรูปแรกข้างล่างนี้
เรานั่งที่ร้านชื่อสบายๆครับ นักดนตรีชื่อ น้าเผือก ทั้งร้องทั้งเล่นเก่งมากๆ ประทับใจจริงๆ
ฝรั่งเต็มร้านเลยครับ มีพวกเรามังคุด เงาะ แจมกันอยู่นิดหน่อยเท่านั้น เวลาผ่านไปเรื่อยๆ
จนน้าเผือกจบโชว์ของแก ผมยังงอแงไม่อยากกลับบ้าน ไกด์ของผมก็เลยพาไปต่ออีกที่
เดินนำกันลิ่วเลยเพราะต่างชำนาญซอยกันทั้งคู่ ผมเองก็ตามจี้ติดชนิดเลี้ยงไม่หลุด..ดูรูป 2
สิครับ แต่ไกด์ขวาทำไมทำหน้าเบลอๆไม่ทราบได้ อาจกำลังคิดอะไรซักอย่าง

แล้วก็เดินมาถึงครับ ชื่อร้าน beside street (ผมตั้งเอง) ที่แท้ไกด์คนขวาครุ่นคิดเรื่อง
เพลงที่จะเล่นนั่นเอง ถึงได้ทำหน้าเบลอในรูป 2 ว่าแล้วแกก็ขึ้นไปโชว์ซะหลายเพลง
ถูกใจกันทั้งฝรั่งทั้งมันแกว ผมก็นั่งฟังเพลินเชียวละครับ ดูรูปที่ 3 แกกำลัง solo

วันนี้แม้จะเปียกแฉะจากฝนกระหน่ำ แต่ผมก็สนุกสนานเพลิดเพลินมาก
ต้องขอแสดงความขอบคุณไกด์หนุ่มทั้งคู่ด้วยนะครับ โดยเฉพาะไกด์สองแสนกว่าที่แม้จะ
เพิ่งเจอกันแต่รู้สึกเหมือนพบกันมาแรมปี

ผมใช้โทรศัพท์ถ่ายนะครับ รูปเลยไม่ค่อยแจ่ม และก็ผมแทรกภาพไม่เป็นด้วย ต้องใช้แนบ
อย่างนี้ละนะครับ